Wel heb ik daarna flink wat pijn vanwege de wonden die er gemaakt zijn voor het apparaat en het kabeltje met de elektrode naast het borstbeen, maar met wat paracetamol is het een stuk beter, echter liggen op mijn linkerzijde is uitgesloten en ook op de andere zij is geen optie, nou dan maar op mijn rug liggen met slapen.
Deze nacht in het MCL val ik pas om 04:00 in slaap omdat deze dag waarschijnlijk de warmste dag is geweest van 2022, niet dat het hier op de kamer gloeiend heet was hoor, maar wel warmer dan normaal, ook schuldig hieraan is dat één van mijn kamergenoten erg onrustig en zo verward is, dat ze niet weet waar ze nu is, en de zustertje’s hebben de grootste moeite om haar weer fatsoenlijk in bed te krijgen maar na een poosje keert de rust weer doordat ze haar verhuizen naar een andere kamer.
Om een uur of halfnegen word ik s’morgens wakker van de geluiden om mij heen, maar ik blijf nog maar even wat liggen met mijn ogen dicht na zo’n kort nachtje maar om negen uur komen ze met het ontbijt en dat wil ik niet missen dus ga ik maar snel overeind voor de nodige inname van energie.
Na ontbijt, plassen, en wassen ( een streek omme kop) trek ik mijn korte broek aan en ga ik zitten wachten op de koffie en daarna moet ik voor een foto naar de rõntgenafdeling waar ik in een rolstoel heen word gereden want lopen hmag niet.
Het lijkt wel spitsuur in het ziekenhuis want de wachtkamer daar zit vol en ook ik sta in de rij geparkeerd, het valt mee gelukkig en ik ben al snel aan de beurt en word even later alweer naar mijn kamer gebracht.
Nu is het wachten op de arts die om 11:00 gaat komen, en na eerst de uitslag van de foto te hebben gezien mij naar ik hoop gaat meedelen dat ik naar huis mag, en ja hoor exact 11:00 is ze er en alles is in orde.
Er is echter ook een voor mij minder mooi bericht want ik moet over 14 dagen terugkomen voor wondcontrole en daar had ik niet op gerekend en dus ga ik met haar in conclaaf of dat niet anders kan want wij willen nog graag met de boot op vakantie naar Denemarken.
Het word nog een hele toer om haar op andere gedachten te brengen maar na enige tijd er over te hebben gediscussieerd krijg ik haar zover dat ze telefonisch contact zoekt met de arts die de operatie heeft uitgevoerd. Na tien minuten komt ze terug en i.p.v twee weken moet ik nu na twee maanden terugkomen voor controle maar ik moet haar beloven dat ik geen rare dingen ga doen zoals het hijsen van de zeilen en het tillen van zware voorwerpen zoals ankers e.d.
Ik beloof haar dat ik dat niet ga doen de eerste veertien dagen en dat ik erg voorzichtig zal zijn.
Ondertussen heb ik Aafke al een whatsappje gestuurd dat zij me op kan halen en even later belt ze mij terug dat ze er z.s.m aankomt.
Het wachten is nu op mijn ontslagbrief en dat kan nog wel even duren.
Om halftwee is het dan zover en is ook Aafke gearriveerd, na afscheid te hebben genomen van de verpleegsters gaan we richting Kollum om eerst nog even thuis de post op te halen en nog wat boodschappen te doen en om vier uur zijn we weer aan boord op de Marilena in de haven van D.N.Zijlen.
Nu eerst maar even een paar paracetamolletje,s want het word weer wat pijnlijk op de plekken waar de hechtingen zitten en ook de plek waar de I C D zit voelt pijnlijk aan en het voelt als een bult onder de huid die er niet thuishoort.
Een tijdje later zitten we lekker in de Kuip met voor mij een blonde rakker en voor Aafke een red wine, zo dat zit er gelukkig weer op en we proosten op een goede afloop en een spoedig herstel.
We eten vanavond maar niet warm, maar in plaats daarvan maakt Aafke wat brood met aardbeien klaar en een toetje van kwark erachteraan, na het eten ga ik even een halfuurtje op de bank liggen maar dat word een uur en daarna gaan we kijken naar de voetbalwedstrijd Engeland tegen Spanje, het word een spannende wedstrijd en het lijkt erop dat Spanje die gaat winnen want ze zijn gewoon sneller en beter dan de ploeg die eigenlijk favoriet is.
Het word echter een gelijkspel van 1-1 en in de verlenging weet Engeland een tweede doelpunt te scoren en die winst geven ze niet meer uit handen ondanks dat Spanje er alles aan doet om gelijk te komen.
Het is ondertussen al na elfen en we gaan ons maar gereedmaken voor de nacht, eerst nog maar weer wat paracetamol en dan hoop ik dat ik een beetje op mijn rechterzij kan liggen en dat ik er vannacht niet al te vaak uit hoef om de geit te verzetten.
Nadat ik met wat gekreun in mijn kooi lig, hebben we nog wel even wat vervelende muggen om ons heen te zoemen maar Aafke heeft ze na een minuut of tien allemaal geroosterd op haar elektrische vliegenklâtsjer het ruikt op het laatst of we zitten te BBQen.
De andere morgen word ik wakker en lig ik nog steeds op mijn rechterzij en ik hoefde er ook geen enkele keer uit voor het verzetten van de geit, ik voel ook geen pijn op dit moment en heb dus heerlijk geslapen.
Helaas komt nadat ik uit mijn kooi ben gekropen de pijn ook weer terug dus maar weer snel aan de jeweetwel.
Na ontbijt en de koffie gaan we naar het havenkantoor om af te rekenen en ondanks de dreiging dat het kan gaan regenen vertrekken we uit de haven om een uur of twee richting Lauwersmeer met de bedoeling ergens onderweg aan te meren of een mooring te pakken.
We hebben mazzel want bij Kollumeroord ligt er niets aan de steiger dus gaan we daar aanmeren.
Het is tot nu toe droog gebleven maar zo nu en dan vallen er wat druppen, maar we hebben de wind op kop en kunnen daardoor lekker onder de vaste buiskap zitten beschermd voor wind en regen.
Al snel heeft Aafke een boek te pakken, en ik ga straks proberen ons blog weer eens op te pakken.
Het is nu wachten tot de pleisters eraf mogen en dat is pas op zondag, dan kunnen we pas een beslissing nemen of we verder gaan richting Denemarken.
