Wer Thûs

Nadat we de sleutel hebben opgehaald bij onze Jan, brengt Limmie ons naar de Putstraat toe.
We laden alles uit, en bedanken Limmie voor het thuisbrengen.
Ik sleep onze koffers de trap op en dan stappen we de deur binnen, op de deur naar de kamer hangt een papier van "Welkom thuis", heeft Jan opgehangen natuurlijk.
Het is wel wat onwennig eerst maar even later, is het net of we nooit weg zijn geweest.
We zetten koffie, en houden nog maar even onze jassen aan want erg warm is het hier nog niet.
De stapel post kijk ik even vluchtig door, maar er zijn geen belangrijke stukken bij.
We doen niets anders dan gapen, want we hebben wel slaap, maar we hebben ons voorgenomen om vanwege de jetlag op de gebruikelijke tijd naar bed te gaan.
Na de koffie, is het tijd om wat dingen uit te pakken die we nodig hebben, en als we dan op orde zijn word het tijd voor een thuiskomstborrel.
Ik neem een Coladreun,en Aafke neemt een bel wijn.
Het duurt dan ook niet zo lang, dat ik de dreun begin te voelen, en we gaan daarom maar snel een etage hoger om onze lichamen in een horizontale positie te brengen.
Dit is het einde van de dag en tevens de afsluiting van onze reis naar en van Downunder.
Uit de reactie's die we hebben gehad op ons weblog, zijn er velen die onze reis met veel plezier hebben gevolgd.
Het was soms wel moeilijk, om na een vermoeiende dag er nog mee bezig te gaan, maar als ik het niet deed, was het de andere dag erg moeilijk om het weer in te halen.
Het is nu end of story, maar als we deze zomer voor langere tijd onder zeil gaan denk ik wel om een nieuw weblog op te starten.
Rest mij nog om iedereen een voorspoedig maar vooral een gezond nieuwjaar toe te wensen.

Pieter en Aafke.

De Thuisreis

Om 23:00 staan we bij de Gate, maar nu staat er in plaats van 23:30 als vertrektijd 23:55.
We blijven maar in de rij staan, want als we weer gaan zitten staan we straks nog langer in de rij.
Even later komt er iemand aan van Korean-Air die ons meedeeld dat er een kleine vertraging is.
Ja dat hadden we al gemerkt, maar na een minuut of tien kunnen we dan toch inchecken en dat gaat redelijk snel, en we zitten om even voor twaalfen op onze plaatsen deze keer bij de nooduitgang, en dat houd in dat we geen stoelen voor ons hebben, en daardoor lekker languit kunnen met onze benen.
Even later komt er beweging in het toestel en taxieën we langzaam achteruit, maar dan blijft het vliegtuig plotseling weer staan.
De stewardessen beginnen een beetje nerveus heen en weer lopen door het vliegtuig, en ik heb zo'n idee dat er iets niet in orde is met de plane want zo nu en dan gaan de motoren sneller draaien, om vervolgens weer terug te vallen naar stationair.
Het word halféén, dan kwart voor één, maar om goed één uur gaat het zaakje weer verder met taxieën.
Nu gaan we echt de startbaan op, en gaan we er vandoor als de brandweer en even later hangen we in de lucht.
De vlucht verloopt verder zonder problemen, en we komen om 05:45 plaatselijke tijd in Madrid aan.
De vlucht duurde in totaal 13 uur, en dat is een wel erg lange zit.
Ik was na zes uur helemaal stuk, en had overal pijn, het is te koud vanwege de airco, maar na mijn jas te hebben aangetrokken en een deken over mijn benen te hebben gedaan werd het wat beter, en heb ik geprobeerd wat te slapen wat maar gedeeltelijk lukte.
We stappen uit, en als we uit de slurf komen staat er een mevrouw te zwaaien met een bord met daarop Amsterdam, ook roept ze steeds Amsterdam.
Wij melden ons met nog een stuk of dertig andere Amsterdamreizigers.
Als iedereen er is gaan we achter onze leidster aan, en die brengt ons naar een bagagecontrole.
Als we daar dan doorheen zijn, gaan we de vertrekhal in waar we ons installeren bij Gate 24.
Ik haal een paar broodje,'s, en even later ontdek ik een koffieautomaat en haal er een kop chocolademelk uit die Aafke en Ik delen, want ik had geen kleingeld genoeg voor twee.
Dan is het tijd om in te stappen, weer controle van de paspoorten en even later zitten we weer op onze plaats, weer bij het raam en deze keer voor de vleugel.
Het is te merken, dat wanneer je voor de vleugel zit, je minder last hebt van het lawaai van de motoren.
Het laatste stuk is mooi bij daglicht, en Aafke maakt dan ook veel foto's.
De vlucht duurt slecht twee uur en drie kwartier, en we staan dan ook exact op de vermelde aankondigingtijd t.w.12:05 aan de pier.
Het uitstappen gaat redelijk vlot, en ook hoeven we niet lang te zoeken naar onze koffers, die kan ik even later zo van de band pakken.
Omdat we niets hebben aan te geven staan we al snel in de aankomsthal, nu eerst koffie, en dan maar even kijken wanneer er een trein gaat.
Eerst bellen we eerst nog maar even met Roelof, of die ons ook van de trein kan halen straks.
Aafke heeft hem al snel aan de lijn, en ze spreekt af dat hij ons in Leeuwarden van de trein haalt.
Even later krijgen we een telefoontje dat hij ons liever uit Heerenveen op wil halen, omdat hij daar nog even naar toe moet, enfin dat mag wat ons betreft ook, alleen had ik al kaartje's gekocht voor Leeuwarden.
Gelukkig ligt het op de route, en dus vormt dat geen probleem.
Als we naar de treinen willen gaan, blijkt de roltrap die even hiervoor nog werkte is afgesloten, maar gelukkig is er nog een lift en daar stappen we dan maar in.
Als we op het perron staan, zie ik op de borden staan Intercity Amsterdam.
De trein komt er ook al aan, en nadat hij gestopt is stappen we in met onze vier koffers en twee tassen.
Zitten is er niet bij, want het is nogal vol, maar misschien is er straks plaats.
Ik zeg tegen Aafke dat we nog wel even moeten weten of we wel in het goede treinstel zitten, want in Zwolle splitst de trein zich altijd in een deel dat naar Groningen gaat, en het andere deel gaat dan door naar Leeuwarden.
Ik zie dat de conducteur één deur vanaf ons instapt, en loop daar even naar toe om het te vragen.
Als ik hem dat vraag, zegt hij dat we in de verkeerde trein zitten, en daardoor in Amsterdam over moeten stappen in de trein naar Amersfoort.
Verdorie nog aan toe zeg, zitten we in de verkeerde trein, ook dat nog.
Aangekomen in A'dam rennen we met onze koffers naar de trein naar Amersfoort, die we op haren en snaren halen.
Het hart slaat ons allebei als een
Lammestut.
Na weer een conducteur te hebben geraadpleegd, moeten we niet in Zwolle, maar in Amersfoort overstappen, en daar maar kijken in welk deel van de trein we moeten stappen om in Heerenveen te komen.
Als we in Amersfoort uitstappen, vragen we een stationschef, op welk perron we moeten zijn, hij typt wat in op een soort Ipodachtig ding, en zegt dat we op perron B2 moeten zijn, en we met de roltrap naar beneden moeten en de pijlen moeten volgen.
Zo gezegd zo gedaan, maar als we daar dan zijn zie ik geen trein, en ook geen bord waar de naam Zwolle op voorkomt.
Dan horen we via de luidsprekers, dat de trein naar Zwolle vertrekt vanaf perron B8.
Verd......... kunnen we weer slepen met onze koffers, gelukkig zijn er roltrappen, maar met elk twee koffers, en een tas valt niet mee op een roltrap.
Als we dan eindelijk bij het genoemde perron aankomen, rijd de trein ons voor de snufferd weg.
Dat word dus wachten op de volgende.
Terwijl we daar staan, en ik op het bord kijk zie ik daarop staan dat zijkant À naar Leeuwarden gaat, en zijkant B naar Groningen.
Wat bedoelen ze daar in hemelsnaam mee, wat is nu een zijkant?.
Aan de overkapping van het station hangen een paar bordje's waarop staat Vak A, en een eindje verder één met Vak B, dat zal er wel mee te maken hebben denk ik in mijn onnozelheid.
Ik ga er dus vanuit dat we het voorste treinstel moeten hebben, dat lijkt mij aan de informatie die ik nu heb het meest logische.
Dan komt de trein eraan, en op de zijkant van de voorste wagon zie ik staan Groningen.
Verdikkeme, is het net andersom, dus rennen we weer als gekken naar het tweede treinstel.
We stappen nog net weer op tijd in, want het is een lange trein.
Als Aafke vanaf de plaats waar wij in de coupe zitten, op een monitor ziet staan dat deze trein naar Groningen gaat, gaan mij de haren weer overeind staan, hoe is het mogelijk, zitten we verdorie nog aan toe, toch nog
weer in het verkeerde treinstel.
Even later word er om omgeroepen, welke treinstellen er door gaan naar Leeuwarden, en welke naar Groningen.
Ons treinstel gaat inderdaad naar Groningen.
Gelukkig kunnen we nog weer een keer overstappen in Zwolle.
Zodra de trein stopt springen we er uit met onze koffers en gaan we naar het voorste deel, en vragen daar de conducteur of we nu in de goede stappen, hij zegt nee, en legt ons uit dat er drie treinstellen naar Groningen gaan en maar één naar Leeuwarden.
Het is niet te geloven, ben ik nou zo stom, of zijn ze bij de NS van lotje getikt.
Als de gesmeerde jeweetwel gaan we snel naar het achterste treinstel, net als we daar in willen stappen houd de daar aanwezige conducteur ons tegen, en zegt dat de trein een eindje achteruit gaat.
Als we er daarna instappen, en er achterkomen dat er hier eigenlijk geen ruimte is voor onze koffers, zegt de beste man dat we beter maar weer uit kunnen stappen, en het verderop in de trein maar weer moeten proberen.
Dus wij weer uit de trein met onze vier koffers en twee tassen.
Ik neem mij voor, om nooit meer met een trein te reizen.
Nadat we zijn ingestapt in een inderdaad grotere balkonruimte waar we zelfs op klapstoeltje's kunnen zitten gaat de reis verder, en komen we dan ook zonder verdere problemen aan in Heerenveen.
Nadat we zijn uitgestapt, zien we Roelof onze kant al uit komen, we begroeten elkaar weer na drie en een halve maand te zijn weggeweest, en lopen naar de auto, waar we onze koffers gelukkig kwijt kunnen in de kofferbak.
Onderweg nodigd Roelof ons uit om met hun mee te eten, om ons daarna naar huis te brengen.
Nou daar zeggen wij geen nee tegen, na gegeten te hebben brengt Limmie de vrouw van Roelof ons thuis, na eerst nog even bij Jan Martin en Anneke de sleutel van het huis te hebben opgehaalt.

Nei Hûs Ta

Vanmorgen na een nachtje van weinig slaap wakker geworden, want het heeft hier de hele avond geonweerd waardoor het erg broeierig is.
We zijn om halfvier uit bed, en nemen gauw een frisse douche na een nacht van zweten.
Ava heeft voor ons thee gezet, en een paar boterhammen gesmeerd.
Als we die achter onze kiezen hebben, breng ik al onze bagage naar de auto, en om zeven over vier gaan we dan richting Airport in Sydney.
Het is op dit vroege uur toch nog drukker op de weg dan we hadden gedacht, en ook regent het nog een beetje.
Om kwart voor zes stopt Ralph voor de vertrekhal, en laad ik alles op een trolley, waar je verd........, vier dollar voor moet betalen.
Ralph zet de auto in de parkeergarage hier vlak tegenover, en als je daar na 2 uren niet weer uit bent, kost je dat 30 dollar.
Dan Checken we in, en gaan we daarna nog even ontbijten met elkaar.
We nemen een Donut met gebakken ei en ham, met kaas eroverheen, en nemen er nog even een bakje koffie bij.
Dan nemen we afscheid van elkaar, en als er verder geen rare dingen tussen komen zien we elkaar in augustus in Zweden weer.
Ze brengen ons nog even naar de bagagecontrole, en dan volgt er voor ons weer de hele mikmak, van laptop uit de tas, IPad uit de tas, paspoortcontrole en ook nog eens door de scan.
Als we dat gehad hebben, en alles weer op zijn plek zit, pikt een overijverige hermandad mij er uit voor een extra controle.
Ik moet alles laten zien, en hij steekt overal zijn elektronische snufferd in, zeker om mijn hippieachtig uiterlijk van drie en een halve maand met de kapper zijn geld op zak te hebben gelopen.
Als hij klaar is kunnen we eindelijk naar onze Gate toe lopen, maar daar steekt het verlanglijstje van Aafke een stokje voor.
Hoe ik ook trek, ze is met geen paard bij de Opalbalie weg te krijgen, ja wat wil je ook 50% korting op de bordje's
Ik bezwijk tenslotte maar, en geef haar de vrije teugel en mijn creditkaart.
Als ze dan eindelijk wat gekocht heeft gaan we weer verder, als we die kant al een mooi eindje uit zijn, schiet haar nog weer wat te binnen en hoe ik ook dreig en smeek, ze moet nog een keer weer naar die Balie toe.
Dus weer boardingpas, creditkaart en dan gaan we dan naar onze Gate.
Nu eerst maar even goed checken of dit de goede is, want ik wil niet weer hoeven te rennen zoals eerder eens gebeurt is.
Dan is het halfnegen en stappen we in en zoeken onze plaats op, we lopen te ver door, omdat ik het verkeerde nummer op de boardingpas aankeek voor de goede, maar na enig geworstel met onze bagage, en de achter ons aangekomen andere passagiers zitten we mooi boven de vleugel.
Om 09:07 vertrekken we en om halftien hangen we in de lucht.
Onze reis verloopt verder zonder bijzonderheden, en we vermaken ons goed met het aangeboden entertainment van films, documentaires, en wat muziek luisteren.
Ook het aangeboden eten, is net als op de heenreis uitstekend van kwaliteit en smaak.
We landen iets later dan gepland in Seoul, en het eerste wat we doen als we uit het vliegtuig zijn, is een bezoek brengen aan het toilet.
Daarna volgt er weer een procedure van wachten, lopen , in de rij staan, en weer compleet gecontroleerd worden.
Jeminee wat een gesodemieter allemaal, dan is het reizen met de boot toch heel wat minder gecompliceerd.
Ik heb in al die jaren dat wij varen noch maar één of twee keer mijn paspoort te hoeven te tonen aan de douane.
Om precies zeven uur zitten we in de vertrekhal bij de juiste Gate nr; 23 en om 23:00 uur kunnen we dan inchecken voor de reis naar onze volgende stopover Madrid, je weet wel waar die Sinterklaas woont.

Afscheidsfeestje

Vandaag is het dan zover, we gaan afscheid nemen van onze Familieleden hier in Australië.
Op Ralph en Jetje na, die op 12 uur rijden verwijderd zijn van hier, zijn ze er allemaal.
Dirk en Yvonne, Tom en Jannie, Vincent en Sjoukje, John en Saskia, Peter en Anne, en Ralph en Ava.
We zijn met ons veertienen, en we gaan voor een BBQ naar het strand.
Ik ga vanmorgen met Ava inkopen doen bij de slager, en daarna voor de andere spullen even naar Woolworths.
Omdat er vanmorgen onverwacht visite kwam, zijn we een beetje aan de late kant maar we redden het allemaal net.
Om twee uur zijn de meesten op de afgesproken plaats, en installeren we onze spullen vlak bij een picknickbank.
Ook de meegebrachte Gasbarbeque zetten we op een beschut plekje neer, want er staat een flinke bries.
We zijn er nog maar net, en de Dames willen op twee uitzonderingen na allemaal zwemmen, en ook gaan de snorkels weer mee.
Ook een paar van de mannen gaan mee, maar alleen Peter gaat de Pacific Ocean in for a swim.
Wij kletsen en drinken wat, en als de anderen weer terug zijn, spelen we nog even een spelletje Jeu de Boules.
Aan het eind, als het vlees klaar is, en we aan tafel kunnen, tellen we wie de meeste stokje's in zijn zak heeft.
Tom en Ik hebben er elk vijftien en Peter dertien, dus een gelijke stand.
Als ik later thuiskom en mijn portemonee uit mijn zak haal zit daar nog een stokje in, dus had ik eigenlijk met zestien gewonnen.
De Steak's met de worsten, en de chickensbrest's zijn door Ralph en Durk gebakken, en worden tezamen met de groente en salade's, en wat er nog meer aan lekkers op de tafel staat naar binnen gewerkt.
Met een biertje en een glaasje wijn lukt dat wel.
Daarna is het opruimen geblazen, en alles gaat weer in de auto, want we gaan naar Ralph en Ava's huis voor het toetje en voor koffie.
Ava redt weer met alles, en heeft van te voren al een Pavlova gemaakt en die is goed gelukt.
Daarna drinken we koffie, en zitten we allemaal in een grote kring om de tafel.
Net zoals er bij een vergadering altijd een rondvraag is, zo kan iedereen zijn persoonlijke ervaring met ons allen delen.
Eén voor één komen zij, en wij, aan de beurt, gelukkig zijn ze allemaal positief, en ook van onze kant bedanken we hen voor hun gastvrijheid ,geduld, en vriendschap.
We zijn hier zonder uitzondering hartelijk ontvangen, en hebben een paar heel mooie familiebijeenkomsten meegemaakt.
Aan het begin het familieweekend in de Blue Mountains, en het Boxingdayfeest bij Peter en Anne in Silverdale.
Doordat we bij alle broers en zusters hebben gelogeerd, hebben we een goede indruk gekregen hoe ze hier werken, wonen, en met elkaar omgaan.
Het was voor ons een geweldige ervaring, en we zullen er nog vaak aan terugdenken.
Dan is het moment daar, dat we afscheid moeten nemen van de meesten, een paar zien we nog wel weer in de kerk morgen.
Maar ook is het voor een aantal maar kort, want John en Saskia komen in april alweer naar Holland, Yvonne zien we in juni waarschijnlijk weer, en Ralph en Ava komen ons opzoeken in augustus.
De laatsten gaan met ons mee terugvaren naar Nederland na de Colin Archerrace naar Noorwegen.
Tom en Jannie zien we waarschijnlijk in 2014 naar Nederland komen als ze retired zijn.
Van de anderen moeten we het maar afwachten, hoe het met hun gezondheid uitkomt.

Eetfestijn

Vanmorgen na een rumoerige nacht wakker om 8:00 uur en we draaien ons nog maar een keer om. Tot dat om half negen de IPad begint te rinkelen.
Het is Marina die belt, Aafke praat een poos met haar, maar ik ben nog een beetje in dromenland.
Als ze uitgepraat zijn na een halfuur, gaan we er maar uit, lekker even douchen na zo'n warme nacht en dan ontbijt.
Aafke gaat nog een poosje met haar koffers stoeien, en ik help Ava met haar foto's die ze graag op Dvd's wil branden.
En zo gaat de morgen voorbij, en is het zomaar twee uur.
We besluiten om nog maar even een keer naar het winkelcentrum te gaan om nog wat cadeaus te kopen voor het thuisfront.
Ava troont ons mee naar allerlei winkels, maar Aafke kan altijd moeilijk beslissen en daarom gaan we maar met ons tweeën verder zoeken.
We slagen er op het laatste moment nog in om iets leuks te kopen en dan moeten we naar ons ontmoetingspunt bij de lift.
Om halfvijf zijn we weer thuis en drinken we koffie, ik ben bezig met mijn IPad om wat filmpje 's te monteren als opeens Sjoukje de slaapkamer binnenkomt.
Ik stop maar met mijn gepruts, en loop haar na naar de kamer waar ook Vincent op de bank zit.
Ik hoor dat ook zij vanavond met ons gaan eten bij de club waar we eerder deze week te laat kwamen.
Dus gaan we om kwart voor zes deze keer van huis, want we willen niet weer te laat zijn en het is vrijdagavond meestal extra druk.
Inderdaad is het druk, want als we de parkeergarage inrijden kunnen we pas op de derde verdieping onze auto's kwijt.
Dan lopen we naar de ingang, en begint weer de procedure van het inschrijven en legitimeren voor we naar binnen mogen.
Omdat Ava een ledenkaart heeft betalen we via haar, want dat scheelt weer wat in de prijs.
Voor 20 Dollar, kunnen en mogen we net zoveel eten als we zelf willen.
We zijn wel een aantal keren bij ons in de buurt in een dergelijke zaak geweest o,a. In Harkema en Buitenpost.
Maar ik moet eerlijk zeggen dat ze hier wel een heel ruime keus hebben aan gerechten.
We hangen er daarom ook flink in, en verlaten het pand na anderhalf uur in een welgevulde toestand.
Vincent en Sjoukje slapen deze keer niet op hun Farm want daar bivakeert op dit moment hun zoon met het gezin.
Dus slapen zij vannacht in het huis van Greg en Lisa die met vakantie zijn naar Bali.
We brengen ze er even naar toe, en kletsen daar nog wat na, en dan gaan ook wij weer op huis aan.
Om negen uur zijn we daar dan en er moet nog even gespeeld worden.
We doen weer drie keer een spelletje Double Trouble, en deze keer winnen wij twee keer, en zijn we dus weer gelijk.
Het is nu half twaalf geweest en we gaan onze hangmatten opzoeken.

Koffers Inpakken

Nog een paar dagen, en dan is het uit met de pret, en gaan we weer een half rondje aarde maken om weer thuis te komen bij onze Kinderen, Familie, en Vrienden.
Aafke is de hele morgen en een deel van de middag bezig de koffers op orde te krijgen, want ze mogen niet meer dan 22 kg totaal in gewicht zijn.
Als ze een en ander heeft ingepakt en in onze koffers heeft gedaan gaan we wegen.
De ene is 20 kg en de andere 20,7 kg
Nou dat heeft ze mooi voor elkaar gekregen.
Morgen doen we de andere koffers waar onze handbagage in zit en die mogen niet zwaarder zijn dan 12 kg elk.
Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, maar op het moment dat ik dit schrijf is het onweer niet van de lucht en het rommelt zonder enige onderbreking.
Als het hier onweert dan gaat het meteen ook flink te keer, ik schrik niet gauw maar er was net een klap die ik nog maar zelden heb meegemaakt.
Verder zijn we vandaag wat wezen winkelen en we zijn ook nog even bij Tom en Jannie geweest, Tom was erg druk en was net bezig om een grote order klaar te maken en daarom drinken we thee met Jannie.
We spelen wat met hun kleinkinderen die hier al drie week op vakantie zijn, en na een uurtje haalt Ava ons weer op.
Na eerst Corrie naar haar logeeradres te hebben gebracht waar ze even mee naar de dokter was geweest voor een injectie in haar knie, gaan we weer op huis aan.
Daarna is het koffiedrinken, TV zien en Eten.
Na het eten gaat Aafke nog wat folders nazien om er wat uit te knippen waar we geweest zijn, zodat we die in kunnen scannen zaterdagmorgen als Pieter en Anna hier komen voor de afscheidsparty die de familie ons aan wil bieden.
Zaterdagmiddag is het de bedoeling dat we gaan BBQen in het park bij een meertje met alle Broers en Zuster met aanhang.

Laatste ronde

Vandaag gaan we onze laatste ronde naar de verschillende Beache's in de buurt, we gaan om een uur of negen op pad en nemen koffie en koekje's mee voor het bakje straks ergens bij een mooi plekje.
Om elf uur is het dan zover en stopt Ava de auto vlak bij een kanaal waar picknickbanken staan.
Als ze koffie wil maken komt ze tot de ontdekking dat de pot met moccona en de suiker nog op het aanrecht staan.
We stappen weer in de Car en gaan op zoek naar een winkel, waar we de ontbrekende artikelen kunnen kopen.
Nou dat treft, want vlakbij zit een groot filiaal van Woolworths, de twee Aafke's lopen naar binnen, en even later zijn we weer op weg naar onze bank, maar daar zitten nu andere koffiedrinkers op en dus rijden we 50 m verder naar een andere picknickbank.
Als we de koffie en de koeken hebben verorbert rijden we verder naar Nine Miles Beach waar net als in Holland grote zandduinen zijn.
Mensen komen hier naar toe met hun fourwheeldrive auto's om er eens flink te gaan terreinrijden.
Ook Ralph rijd er een stukje door, maar Ava zegt dat hij niet verder moet gaan, omdat we anders de bandespanning naar beneden moeten doen om niet vast te lopen.
Dus gaan we weer terug, en zonder problemen komen we weer op de verharde weg terecht.
Daarna gaan we naar Annabeach, waar ze vaak op vakantie naar toe zijn geweest toen de kinderen nog klein waren.
Ook nu gaan ze er jaarlijks een paar dagen naar toe met de kleinkinderen.
We kopen er een ijsje en kijken even bij het strand, het is een hele mooie baai met redelijke golven om te surfen.
Dan gaan we weer verder en komen in een plaatsje bij zee met een redelijke Marina anex vissershaven.
Hier gebruiken we de lunch, Aafke neemt weer vis en chips, maar ik hou het nog steeds op onze gevleugelde maar niet vliegende gevederde vrienden, gevat tussen een broodje.
Er staat hier iemand die geweldig gitaar kan spelen, en die waarschijnlijk is ingehuurd door de plaatselijke uitbaters van voedselverstrekkers.
Kortom het is hier weer eens genieten, het weer is heet nu 32 graden maar er is een zeebriesje en dan is het dragelijk
Nadat we de aan ons verstrekte genotmiddelen weer achter onze kiezen hebben, rijden we naar de tweede grote stad van NSW Newcastle.
Deze stad is een overslagplaats voor de steenkolenmijnen, en er gaat als wij er zijn net een schip van wal, geholpen door twee slepers die hem van de kant trekken.
Dan gaan we via een grote brug naar de overkant waar de treinen aankomen om gelost te worden en waar de kolen via een groot scheprad op een lopende band worden gestrooid om vervolgens in het schip te worden geladen.
Per trein gaat er voor een miljoen aan kolen naar de haven, en er gaan er vijftien treinen per dag getrokken door drie zware lokomotiefen.
Na er een poosje naar te hebben gekeken en wat foto's te hebben gemaakt gaan we weer verder.
Onderweg drinken we bij Mc Donalds een lekkere kop koffie "heet en goed."
Dan gaan we richting huis waar we om 20:00 uur aankomen, en We laten drie pizza's brengen die we, nadat ze zijn gebracht heerlijk soldaat maken.
Dan is het ondertussen tijd voor een spelletje D T we spelen er drie, en Ralph en Aafke winnen er twee van.
Om halfeen stoppen we en gaan we voor een tijdje naar onze rustplaatsen.

Avoca Beach

Vanmorgen word ik om halfnegen wakker gemaakt door Ava, ik moet een shower nemen voor Ralph en Aafke terugkomen van hun wandeling en zwempartij.
Corry die hier ook logeert, is ook al wakker en gaat nu naar het strand met de bus.
Na het ontbijt wat we nuttigen op het balkon achter huis in het zonnetje, gaan Ralph en Ik kijken naar cricket op de TV Australië tegen India.
De beide Aafke's gaan naar het winkelcentrum om nog wat souvenirs te kopen voor het thuisfront, en als ze thuiskomen gaan we met z'n allen naar hun lievelingsbeach "Avoca Beach" genaamd.
De zee is nogal onstuimig, en er staan verscheidene Aziaten te vissen met werphengels, ze vissen met kleine visje's als aas en met een met lood verzwaarde dobber, zoals wij op geep vissen.
Wij lopen een heel eind over de rotskust die erg gecorrodeerd is.
Het is opkomend water, en soms worden we verrast door een hoog opspattende waterfontein.
Aafke loopt op een plek waar dat ook gebeurt, en ze staat ineens midden in het met schuim overdekte water, ze plast van schrik in haar broek.
Snel verlaten we deze rumoerige rotsen, en lopen we terug naar het strand, en Aafke trek haar kleren uit en gaat zwemmen, haar badpak had ze al aangedaan voor we weggingen.
Dan is het al bijna halfacht dat we hier weer vandaan gaan, eerst naar huis voor een douche en dan verkleden we ons om uit eten te gaan naar je raad het al " een club ".
Helaas zijn we er pas om even over halfnegen, en is de keuken al dicht.
Geen nood zegt Ava dan gaan we wel naar een thai's restaurant.
Die heeft de keuken nog open tot halftien, en dus eten we daar.
Het menu is als bij ons de Chinees, en we hebben dan ook al snel een keuze gemaakt.
Aafke bestelt spareribs, en ik neem kip zonder botje's, natuurlijk is er ook rijst bij en groente.
Ava en Ralph kiezen een enigzins anders menu, ook met kip en Varkensvlees.
We drinken een biertje erbij, en al snel word het eten gebracht.
We hebben zo langzamerhand ook wel zin in wat, en alles gaat dan ook al pijlsnel richting maagdarmkanaal.
Het is werkelijk verrukkelijk klaargemaakt, en we genieten er dan ook erg van.
Om halfelf zijn we weer thuis, en spelen we voor we tussen de lakens kruipen nog twee keer Double Trouble, wat Ava en Ik beide keren winnen.

Gosford Picknick

Vanmorgen zijn we niet zo vroeg, en we zitten dan ook pas om 10:00 uur aan ons ontbijt.
Dan zegt Saskia dat er weer van alles verandert is met onze plannen.
Inplaats dat Saskia en John ons nu naar Gosford brengen, worden we door Ava opgehaald,want die hebben hun kinderen naar het vliegveld gebracht voor een vakantiereis naar Bali.
Maar eerst moeten we naar Vincent en Sjoukje toe om onze koffers op te halen, en dan nemen ze ons mee naar een tuincentrum om daar koffie te drinken.
Als we bij Vincent en Sjoukje aan komen hebben die de koffie al bruin en ook hebben ze oliebolletje's die door Alie gebakken zijn.
Ze zijn klein maar fijn, en ze zijn in no time op.
Dan stappen we weer na alles ingeladen te hebben in de auto om naar huis te gaan.
Daar aangekomen laden we de koffers weer uit, want we willen hun graag een paar planten of boompje's voor de tuin kopen.
Het is nog wel even een eindje rijden voor we er zijn, maar het is de moeite waard om er heen te gaan want alles is afgeprijst tot wel 75%.
we slagen dan ook voortreffelijk en gaan met twee heesters en drie grote lavendelplanten weer huiswaards.
Dan begin ik met het overzetten van 6,5 gigabyte aan foto's op haar computer, maar helaas lukt dat niet op die manier.
Ondertussen is ook Ava binnengekomen en brengen ze alvast onze koffers in de auto.
Na wat heen en weer gepruts met kabels en 10 minuten tijd staan mijn foto's ook op een externe schijf van John en kan Saskia er alvast mee beginnen door ze te sorteren.
Later als we in de auto halverwege zijn naar Gosford realiseer ik mij opeens dat ik haar ook nog drie DVD's had moeten geven van de vorige foto's.
Ava zegt dat dat niet erg is, want ze krijgt het toch niet op tijd klaar dus dat kan volgende week ook nog wel.
Als we aankomen in Gosford staat Ralph ons al op te wachten, en even later arriveren ook de andere gasten die met ons gaan Picknicken.
Dan stappen we in de auto's met al onze atributen die we nodig hebben voor een picknick, en rijden we naar de beach waar we een plekje zoeken in de schaduw want het is erg warm en de lucht is strak blauw.
Ook spelen we jeu de boule met ons zessen, Aafke weet de meeste punten te scoren.
Dan is het zover dat we kunnen eten, en gaat de meegebrachte kip zijn laatste reis maken naar een plek waar het donker en warm is.
Verder zijn er broodje's, salade, ananas, en wat er verder op tafel staat.
Om halfzeven ruimen we de boel weer op, en wanneer we thuis zijn krijgen we ons toetje, met daarna koffie.
Dan ontstaat er een levendige discussie over het ontstaan van de aarde, de schepping, evolutie, en vele andere dingen die in de bijbel staan die vraagtekens oproepen i.v.m de huidige kennis van het heelal en het ontstaan ervan.
Het gaat er soms heftig aan toe, en ik laat mij meeslepen door de ervaringen die ik heb gehad, en de vraagtekens daarbij.
Voordat het kan ontaarden in een nietes en wellus geroep steekt de altijd doorlopende tijd er een stokje voor, en gaan de andere gasten met Ralph naar het huis van Greg en Lisa omdat ze daar een paar dagen blijven logeren.
We gaan naar bed met de discussie nog nagalmend in onze oren, en het duurt daarom wel even voor ik in slaap val.
Ook gaat er een paar keer een auto voorbij die de toegestane 40 km per uur met 100 km overtreft.
Maar dan wint de vermoeidheid het en val ik ondanks alles in een diepe slaap.

Nieuwjaarsduik

Vanmorgen vroeg eerst naar de kerk om elf uur, en dan gaan we lunchen ergens bij een of andere club met nog een paar kenissen van John en Saskia.
Ik neem maar weer eens kip, maar Aafke kan geen kip meer zien, en besteld het seniorenmenu met lamsvlees en wat groente erbij.
Het is in deze club's allemaal hetzelfde laken een pak, ze lokken je naar binnen met goedkoop eten in de hoop dat je een gokje gaat wagen, op de paarden of de honden, en ook staan er veel gokkasten.
Maar goed dat doen "ons jonges" niet, en dus laten we het ons goed smaken.
Dan gaan we een eindje rijden door de omgeving en kijken we even bij de zee.
Daarna gaan we weer even naar huis toe, om vervolgens met ons drieën naar de Beach te gaan om te snorkelen
Ik ga niet snorkelen want dan zou ik eerst mijn baard en snor moeten verwijderen, en dat doe ik dus niet.
Aafke krijgt instructie's van Saskia hoe ze met het snorkelgeval om moet gaan, en daarna gaat het gebeuren.
Aafke is een goede leerling, en komt even later met veel enthousiastme naar mij toe.
Ze vind het prachtig, en ze is nog maar in heel ondiep water geweest, maar heeft ook al kleine mooi gekleurde vissen gezien die daar in het nogal woelige water rondzwemmen.
Ook Saskia is erg verrukt van wat ze ziet, en ze maakt onderwater opnamen met haar waterdichte fotocamera.
Aafke komt nu toch wel een keer of wat kokhalzend boven water, als ze per ongeluk iets verkeerds doet met haar snorkelapparaat.
Ik loop wat rond en maak wat foto's van het gebeuren, en let op onze spullen want het is nogal druk hier.
Om halfzeven is het wel mooi geweest voor de dames, en gaan ze zich aankleden.
Na het eten ben ik wat met mijn foto's bezig, en Aafke en Saskia zitten de fotoalbums van jaren terug te bekijken.
Om een uur of elf gooien we de bonken op een bultje.