Toen Rob kwam met zijn voorstel om al zijn klanten een mail te sturen waarin werd gevraagd of er mischien mensen waren die weleens een lange zeereis wilden meemaken naar Noorwegen en dan ook nog eens in wedstrijdverband hebben wij tegen hem gezegd dat wanneer hij voldoende mensen hier voor zou kunnen interesseren, wij bereid waren om het schip hiervoor in gereedheid te willen brengen.
Een week later had hij zes personen gevonden die hier wel oren naar hadden, en dus zijn ook wij direct begonnen om de boot hiervoor in orde te brengen.
Omdat de Camrace organisatie gebonden is aan strenge veiligheidsregels, moet het schip in goede conditie zijn en op vele punten gekeurd worden, zoals een keuringsrapport van het reddingsvlot, nieuwe brandblussers, goedgekeurde marifoon en epirb, reddingsvesten en lifline,s voor iedere opvarende, recente en/of bijgewerkte zeekaarten van het te bevaren gebied, veiligheidsmiddelen zoals vuurpijlen, handstakellichten wit en rood, drijvende rooksignalen, een grabbag met water en voedsel voor als we in het reddingsvlot moeten, reddingsboeien met drijflicht en joon, een stormfok, noodhelmstok, radioontvanger voor weerberichten, een gps voor plaatsbepaling, branddeken, yerriecan met 9 ltr drinkwater, een reddingslicht voor iedere opvarende, twee ankers met ketting en lijn van voldoende lengte, houten proppen om een eventueel afgebroken afsluiter te kunnen afdichten.
Al met al vergt dit een flinke investering, en de eisen om mee te mogen doen aan dit soort evenementen worden steeds strenger, waardoor meedoen dan ook steeds meer geld kost, en niet voor iedereen meer is op te hoesten.
Op 16 juli is het dan zover, het schip is gekeurd, en aan alle eisen is voldaan, de bemanning is er klaar voor en heeft er zin aan. De start voor onze groep is om halfacht s,avonds en om de baan alvast te verkennen gaan we na afscheid te hebben genomen van familieleden en vrienden gooien we om 18:30 de trossen los en varen de haven uit, al voor we de haven uitvaren staat het grootzeil al en gaat de motor weer uit.
We varen een paar keer het startgebied op en neer, en pas 10 minuten voor onze start mogen we in het startgebied komen, en om halfacht klinkt dan het startschot, en starten we.
Wij zitten zo,n beetje in de niddenmoot van onze startgroep en moeten voor we de startlijn overzeilen nog een keer overstag, maar dan gaan we de zoutkamperlaag op waar we nog tweemaal een slag moeten maken om tussen de beboeiing te blijven.
We houden de WG aan stuurboord en dan gaat het richting verkeersscheidingstelsel waarbij we alleen in een afgebakend gebied de scheepvaartroute over mogen steken, gelukkig is het allemaal bezeild en
Lukt het iedereen om hier zonder te kruisen over te steken.
Dan gaat het richting diepwaterroute, waarbij we de boei EF/B aan stuurboord moeten laten, dit valt niet mee doordat de wind hier erg afneemt en de stroom ons naar het oosten zet, wij doen er een dik uur over om deze ton te ronden, en naar de verhalen die we bij aankomst in Larvik horen zijn wij er nog redelijk goed vanaf gekomen er waren erbij die acht uren hebben liggen steken.
Na deze boei is het nog even een noordelijke koers aanhouden vanwege de windmolenparken daar ter plekke, maar daarna gaat de koers richting kop van Denemarken.
Dit gedeelte en ook het Skagerak gaat goed met een bakstagwind die steeds tussen de 12 en 16 knopen wind zit met soms een poosje tegen de 20 knopen ( 4 en 5 Bft) dus.
Dan gaat het laatste stuk naar Larvik voor de meesten van ons verder op halfwinder of spi, want het venijn zit weer eens zoals vaak in de staart.
We moeten dan ook alles uit de kast halen om de finishlijn door te komen, en dat valt niet mee met een windje recht van achteren van windkracht 2 of soms nog minder.
We finishen uiteindelijk om 19;16 uur op dinsdagavond na 71 uur en 46 minuten gezeild te hebben.
We zitten allemaal erg dicht bijelkaar in onze startgroep, en wij eindigen als vijfde in een veld van 10.
Het was een mooie tocht, en onze bemanning heeft zich geweldig ingezet om een zo goed mogelijk resultaat neer te zetten, het wachtlopen van 4 uur op vier uur af in twee groepen van drie is goed bevallen en slechts één van hen had te kampen met zeeziekte, ook Aafke ontkwam er deze keer niet aan, wat waarschijnlijk te wijten was aan beredderingswerk i.v.m het op een kier laten staan van het voorste vluchtluik waardoor er een kwak water naar binnen kwam met als gevolg nat geworden slaapzakken en dergelijke.
Al met al een race met lichte omstandigheden en gelukkig zonder noemenswaardige schade.
Ook ik heb het zo zes week na mijn openhartoperatie goed doorstaan, en had meer last van mijn nekhernia dan van de naweeën van deze zware operatie.
Wie weet gaan we er nog een keer voor, maar het word nu wel zwaarder op deze leeftijd.
De overige bemanningsleden waren; Dick Greven, Wycher Smits, Douwe Weerstra, Rob Masselman, Gijs Meyer, Aafke Hiemstra onze Kokkin en Pieter Hiemstra als Schipper.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten