We hadden al wat heen en weer gepraat gehoord van mensen op twee boten, waarvan de eerste een verbouwde Deense viskotter erin is geslaagd om ook aan deze vreemde kade aan te meren, en nu zal ook het andere bootje wat zo’n lawaai maakt proberen bij hun langszij aan te meren.
Inplaats van gewoon naar voren toe er naast te varen, is de man achter het roer bezig om zijn achtersteven naast dat vissersvaartuig te manoeuvreren zodat hij een lijn kan vastmaken en zo de boot langszij van de andere boot te krijgen, maar hij krijgt het niet voor elkaar.
Door steeds maar heen en weer te varen, komt hij eindelijk in de buurt van het andere schip en met een grote zwaai weet zijn scheepsmaat een lijn over te gooien die ternauwernood word opgevangen door de schipper van het omgebouwde viskottertje.
Nu moet er nog flink gas worden gegeven om het bootje er naast te krijgen, en ik vind het echt jammer dat ik te laat op het idee kom om het op camera vast te leggen, het was vast wel een heel leuk filmpje geworden op Facebook denk ik.
Omdat wij straks willen vertrekken naar Kiel of als dat niet wil vanwege de windrichting eventueel Schleimunde ga ik toch maar even een rif steken, want dat scheelt nogal wat helling betreft en het zeilt er praktisch niet langzamer door.
Ik dacht het eerst te doen zonder het zeil van de giek te halen, maar dat doe ik toch maar niet, want er kan zomaar iets verkeerd zitten, en dan zijn de rapen gaar en dus gooi ik de boel er maar even af dan heb je beter overzicht, Aafke helpt mij nog even bij het vastmaken van de reefknuttels en daarna doeken we het zeil weer op de giek.
Het weer gaat een beetje veranderen, en de wind gaat ruimen van zuidwest naar west, en dat zou om een uur of twee vanmiddag zijn, het is nu half één en gaan maar even een broodje eten en een bakje koffie doen.
Om twee uur is het dan zover en inderdaad is de wind geruimd naar het westen, maar wanneer we losmaken en wegvaren zie ik opeens dat er wat donkere wolken aankomen, en we wachten nog maar even met het hijssen van het grootzeil tot we uit de geul zijn en het recht in de wind hebben.
A
We hebben geluk, want de ene bui loopt leeg boven Marstal, en de andere waait voor ons langs naar Bakboord.
We hebben geluk, want de ene bui loopt leeg boven Marstal, en de andere waait voor ons langs naar Bakboord.
Uit voorzorg had ik mijn pak maar weer aangetrokken, en ik hou hem ook nog maar even aan want er komen zo te zien nog wel een paar buien deze kant op.
Het is nog niet bezeild naar Kiel, en dat komt door die twee buien die we gehad hebben, en ik denk dat het nog wel even duurt voor de wind hier voor ons oké is.
Na een uur gaat de motor uit en hijssen we het grootzeil, en delict daarna rollen we de Genua af.
Het is nu 15:15 en de motor kan uit en we varen precies over onze koerslijn op de plotter 210 graden richting Kiel het is nu nog 24 mijl daar naar toe.
Het gaat als een trein, mooi constant windje en we lopen om en nabij de zeven mijl per uur, helaas gaat na twee uurtjes de wind in elkaar zakken, en maken we nog maar twee tot twe en een halve knoop.om 16:45 starten we de motor, en rollen de Genua weg, en zo motorsailend we verder tot er om 17:15 opeens weer 12 knopen wind op de klokken staat, dus motor uit en Genua uitrollen, maar helaas zakt het nog weer een keertje in , maar even later komt de wind weer teug en gaan we weer als de brandweer de goede richting uit, het is zelfs iets ruimer geworden met de wind en de automaat kan het makkelijk bolwerken.
We kunnen nu in de verte het oorlogsmonument zien bij Kiel en we zijn nu nog zo’n 16 mijl van de sluis vandaan.
Dit plaatje kwamen we onderweg ook nog tegen
het gaat wel een latertje worden deze dag, want het duurt nog wel drie uren voor we bij de sluis liggen, maar we zeilen prachtig die kant op, en dat blijft gelukkig tot we bij het vuurtorentje zijn waar we omheen moeten, en dan is het nog maar 2 mijl en als we er een mijl vandaan zijn tuigen we af en maken we de boot klaar om aan te meren bij de lange steiger, en dan maar hopen dat er nog een plekje vrij is van een meter of 14..
Wanneer we kunnen zien of er nog plaats is, dien je er wel even bij langs te varen, en er zijn wel plekken vrij, maar niet met de juiste lengte, en na er bij langs te zijn gevaren gaan we maar proberen langszij van toevallig ook een jeanneau sun legende 41 genaamd “Legend of Oz” en dat gaat niet goed, de kapiteinse neemt wel de lijn van Aafke aan, maar dan komt er een grote halfnaakte man met een buik als een everzwijn uit het luik vandaan, en die gebaart dat ik maar achter hem moet gaan liggen, ik zeg dat die plek waarschijnlijk te kort is voor ons schip, maar de man houd voet bij stuk, en dus ga ik het maar proberen, en ik roep naar Aafke stop maar met vastmaken, want we proberen of we er achter kunnen liggen.
Omdat de Marilena in de achteruit slecht naar SB wil vanwege het schroefeffect, vaar ik maar een rondje, maar met het naar de kade varen blijk ik het verkeerd te hebben ingeschat en moet ik het nog een keertje opnieuw proberen.
Gelukkig zijn er wel een paar handen aan de wal die ons daarbij helpen, en het schip dat aan de achterkant ligt gaat een beetje verhalen en op die manier schijnt het te lukken, maar dan blijkt het dat het op deze plaats, niet diep genoeg voor ons is om aan de kant te komen, maar wij hoeven ook niet de wal op, en dus blijven we ongeveer een kleine meter van de steiger aangemeerd liggen, spring voor, spring achter, voor vast, en achter vast en klaar is kees.
Ondertussen is het halftien geworden, en dus nemen we er maar eentje op een goede reis, maar een beroerde aankomst, enfin je kunt niet alles hebben.
Omdat het water nog niet op z’n hoogst was toen we aankwamen liggen we als we de volgende morgen wakker worden tegen de steiger aan, en dus ga ik snel de
stootwillen op de juiste plaats hangen tegen de daar aanwezige ronde stalen palen met een verticale rubber rand.
Door de stootwillen er horizontaal tegen aan te hangen en de springen op de juiste lengte gaat het prima op deze manier.
Het kan natuurlijk ook met vier stootwillen en twee planken, maar dat is nogal vrij wat werk, en op deze manier hebben we het hier wel vaker gedaan zo.
Maar we moeten hier eigenlijk wel weer zien weg te komen, tenminste als er een geschikte plek vrij komt doordat er schepen vertrekken morgenvroeg.
Ook zorg de stevige zuidooste wind er voor dat we bijna niet hebben kunnen slapen vannacht vanwege het klotsen tegen en onder de spiegel van de boot.
Aafke is vanwege dat geklots, maar op de bank in de salon gaan liggen, en ik heb ondanks alles toch nog wat slaap kunnen pakken.
Wat alles nog erger maakt is dat de wind ons met veel kracht tegen de kade drukt, en dus is verkassen ook niet echt gemakkelijk, en we houden met argusogen de dieptemeter in de gaten, maar we drijven nog steeds, toch hebben we zo nu en dan het idee dat we aan de grond zitten, het blijft steeds hard waaien en nu vanuit het westen, en dat is niet zo best want dan waait het water van de Oostzee allemaal die kant op naar het Oosten dus, en dat geeft ook een zeer lage waterstand hier ter plekke, en de kop van de boot steekt al een flink eind in de hoogte dus zitten we min of meer muurvast op de hier aanwezige kleigrond.
De kont van de boot zit een flink stuk lager maar we zakken niet verder weg , maar er moet eerst weer water komen willen we hier weer vandaan komen.
Als ik op windfinder kijk dan slaat de schrik mij om het hart, want het blijft het hele weekend deze harde westenwind, en in hoeverre dat gevolgen heeft voor de waterstand hier heb ik geen idee, maar het zou wel eens dinsdag kunnen worden, voor het water hier weer op hoogte is , en om vrij van deze plek te komen.
Vanmiddag zijn we toch maar om boodschappen gegaan, en dat ging helaas gepaard met regen, en we liepen ook nog eens verkeerd, dus balen als een stekker.
Bij onze terugkomst was de boot schever komen te liggen, en dus met veel moeite het schip door mij met de voeten tegen de kade en de rug tegen de boot aan gedrukt, waarbij Aafke er een extra stootwil tussen kon plaatsen zodat we nu weer rechtop staan op de kiel in Kiel.
Aafke vraagt of we een borrel moeten drinken, en ik zeg ja waarom niet, we kunnen wel huili huili doen, maar we kunnen hier niets aan doen op dit moment.
Dus eerst maar een blonde rakker, en Aafke een gewoon pilsje met wat brie en toastje’s, daarna gaan we nog even de overgebleven macaroni soldaat maken, en als we dat achter de kiezen hebben nog maar een toetje als troost.
Ik ga kijken wat het water hier doet met Eb en Vloed, en Aafke gaat bramen plukken bij een stek die we jaren geleden ook al eens hebben geplunderd.
De boot zakt niet verder weg heb ik geconstateerd, maar of het water stijgt daar kan ik geen peil op trekken, er is hier ook nergens een peilschaal, en dus gebruik ik maar een rolmaat van vijf meter, en meet vanaf bovenkant paal tot aan het water 173 cm, en als ik het na een uur nogmaals doe is het 176 cm dus het zakt nog steeds, er mocht om mij gelijk een meter bijkomen, maar ja waar blijft al dat water, en wanneer komt het weer terug met deze wind van zo lange duur.
Om eerlijk te zijn is het wel erg slordig om aan deze kade zulke plekken te hebben waar het op plekken minder diep is, en dat staat nergens goed aangegeven.
Ik heb wel ontdekt dat er wat op de ijzeren palen staat geschreven, maar dat is waarschijnlijk vanuit een wiebelig bootje er op gekalkt met wat verf.
Het is natuurlijk wel zo, dat ik in dit geval er te laks mee om ben gegaan, en misschien had ik mij van die Poolse dikpens niets aan moeten trekken, maar er gewoon naast moeten gaan liggen, maar ja om de lieve vrede te bewaren, moet je soms water bij de wijn doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten