Vanmorgen komen we pas om halfnegen uit onze kooi, en ontbijten we eerst even, wassen en aankleden doen we daarna wel.
Om halftwaalf is het dan zover en gooien we los, en varen we de haven uit met ons volgbootje naast ons aan SB zijde om het schroefeffect een beetje te compenseren, en dat lukt aardig want we varen mooi rechtuit achteruit, en als ik ver genoeg ben zet ik het zaakje in z’n vooruit en varen we weg richting de Frisiabrége.
Wanneer Aafke ons bootje van de zijkant, naar de achterkant van de boot wil verplaatsen maakt ze de voorste lijn eerst los, en daar gaat het dus fout, en kan ze de andere lijn die achter om het kleine boldertje zit, niet meer los krijgen omdat daar nu teveel spanning op staat, dus gaan we maar even stilliggen om het los te krijgen, wat erg moeilijk gaat, na wat geharrewar komt het uiteindelijk wel weer goed, maar wat een gedoe, en dat door een klein foutje.
Bij Harlingen gekomen zien we hier aan de kant een Jetser van een Zeilcatamaran liggen, nou ik heb er heel wat gezien, maar deze spant de kroon, jeetje wat een groot ding zeg, ik probeer een merknaam te vinden maar kan die niet vinden, nou ja ik kan zo’n ding wel erg mooi vinden, maar betalen is een ander verhaal.
Omdat we met meerdere schepen zijn, gaan de brugopeningen redelijk snel, en zijn we al snel in Harlingen waar ik de sluis oproep om hun te vertellen dat we van binnen naar buiten willen worden geschud, en dat mijn diepgang 2,2 m is. Na ze drie keer te hebben opgeroepen krijg ik eindelijk een reactie en het word per direct de grote sluis waar we door moeten, en de deuren gaan waarrempel al open, nou dat gaat snel, het lijkt overtoom wel.
Even later nadat alle jachten zijn binnengevaren gaat de deur achter ons dicht, en even later krijgen we het bekende geluidsignaal dat de waterinlating gaat beginnen. We houden de drie lijnen met ons tweën goed vast, en dat is wel nodig hier, want drie lijnen op één bolder is waardeloos, je hebt op die manier houden en keren om je boot niet tegen de betonnen muur te laten komen.
Ik snap niet dat er nog nooit een betere vastmaak voorziening in de muur is gemaakt om zeil en motorbootjachten sneller en veiliger door de sluis te laten gaan, want het is in de kleine sluis wel goed geregeld wat vastmaakpunten betreft, maar in deze sluis zitten de vastmaakplekken veel te ver uitelkaar, en met een klein jacht kun je bijna nooit een bolder voor de achterlijn, en de voorlijn tegelijk bereiken vanaf de boot.
Het lukt ons dankzij veel spierkracht om de boot vrij van de betonnen muur te houden, maar het zou een stuk beter gaan met een extra bolder tussen de andere bolders in te plaatsen, en ze zouden een keertje kunnen kijken hoe of ze dat in de grote sluis hebben gedaan bij Kornwerderzand hier vlakbij in de buurt.
Gelukkig is het einde van de schutting in zicht, en gaat de brug omhoog en varen we de waddenzee op. Buiten de pieren gaat Aafke de boot in de wind op sturen, en dan hijs ik het grootzeil snel omhoog, en daarna rol ik de Genua af, en vervolgens zeilen we het vaarwater de Boontje’s al in tussen Harlingen en Kornwerderzand.
Het zeilen valt wat tegen, want er staat maar weinig wind vanmiddag, maar we hebben de stroom gelukkig wel mee en lopen 6 mijl over de grond. Om drie uur zijn we dan ook bij de ingang van de voorhaven, strijken het grootzeil en rollen de Genua weg, en we hebben geluk vandaag want de beide bruggen staan open, en dus geef ik een flinke dot gas om nog mee te kunnen de sluis in, die in de verte al openstaat.
Nadat de sluis vol is met jachten, gaat de bel rinkelen, en met nauwelijks hoogteverschil is het schutten ook alweer voorbij en gaan de deuren al open, we willen hier eigenlijk vannacht wel blijven liggen, maar helaas is er aan de jachtensteiger geen plek meer genoeg voor onze lengte, we proberen om nog ergens achter in de haven vast te maken, maar dat draait uit op vastlopen in de drek daar, en ook bij de houders van de reservedeuren die daar vroeger in voorraad lagen, is het niet diep genoeg voor ons dus varen we maar naar de havenuitgang om daar BB uit te gaan, waar we even later in 3.5 m diep water het anker laten vallen.
Na het vallen van het anker laat ik voldoende ketting erachteraan lopen, en zeker de ketting met een touw erdoor dat ik beleg op de bolder voor en loop dan naar achteren om het anker er even stevig in te trekken, en Aafke loopt even naar voren toe om te kijken of het anker goed houdt. Dan geef ik even flink gas en voel de boot het anker strak trekken, en vervolgens doe ik dat nog even een keer voor de zekerheid, en daarmee bezig zijnde roept Aafke dat het touw is losgeraakt van de bolder, en gaat ze vervolgens met haar voet de ketting die nu ongehinderd uitloopt proberen te stoppen, maar dat lukt haar niet, en dan maakt ze de fout om met haar handen de ketting proberen vast te pakken, en dat gaat dus niet goed, en opeens komt de pink van haar rechterhand in de knel en loopt ze een behoorlijke wond daardoor op.
Ik zet snel de keerkoppeling in z’n vrij, en ren naar voren om haar te helpen, maar ook moet de ketting worden afgestopt, en mij lukt dat wel door er met mijn voet op te gaan staan, en snel de ketting op het nestwiel van de ankerlier te leggen, zodat de boot blijft liggen. Dan ga ik met Aafke naar achteren, om de wond te verzorgen en zo goed mogelijk te verbinden.
In de verbanddoos vinden we nog net een passend stukje speciaal verband dat we ook bij haar vorige verwonding hebben meegekregen van de arts in Kiel toendertijd, en dat leg ik op de schoongemaakte wond, daarna maken we het af met een rolletje verband met leukoplast eromheen zodat het goed blijft zitten.
Nou dat was weer even heftig allemaal, en zo zie je maar weer, dat je zoiets nooit moet proberen beet te pakken en vooral niet zoiets als een bewegende ketting, laten we hopen dat de wond weer aan elkaar gaat groeien net als bij de vorige keer, want eigenlijk zou het moeten worden gehecht, maar hoe krijg ik haar nu zo snel bij een dokter die dat kan doen, op z’n vroegst morgen in de loop van de morgen en dan is het waarschijnlijk te laat om het nog te hechten. We houden het goed in de gaten, en ze heeft er weinig tot geen pijn en last van, en dus laten we het eerst zomaar, morgenvroeg zien we wel verder.
Nu ga ik eerst het ankerketting met een langere lijn zekeren, want de oude lijn zit nu ergens onder water en dat zien we morgen wel als we ankerop gaan wel weer, dan hang ik de ankerbol op aan de beide schoten van de Genua, en Aafke heeft ondertussen al een koude rakker voor ons klaar gezet, en we proosten dus maar op een snelle genezing van haar hand.
Gelukkig word het een rustige nacht, en Aafke neemt voor we gaan slapen maar even een paar parcetamol tabletten in en we hopen dat ze daar vannacht goed van kan slapen na al deze wederwaardigheden.
Morgen gaan we proberen een plekje aan de steiger te veroveren, maar het is wel erg druk met boten op het water en dus veel kapers op de kust. Mocht het niet lukken, dan varen we naar Workum toe, om daar eventueel ook nog een arts te raadplegen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten