Omdat we allerlei motor geluiden horen om ons heen, gaan we even buiten kijken, en zien dan dat er verschillende boten aanstalten maken om te vertrekken, ook onze Nederlandse buren, met hun in Denemarken gekochte Victoire 1122 willen verder richting het eilandje Femø, ik raad ze aan om niet naar het eilandje Vejrø te gaan want daar betaal je de hoofdprijs omdat het eiland privébezit is en daar waren wij jaren terug een keer verzeild geraakt wat ons op 50 euro kwam te staan.
Wij besluiten om maar in één keer naar Stubbekjøbing te gaan want vandaag staat er nog een mooie bakstagwind, maar morgen word het bladstil, dus gaan met die banaan.
Omdat ik nodig een bezoek aan het toilet moet brengen, ga ik ook meteen even langs de vuilniscontainer en de glasbak om het schip weer wat lichter te maken.
Nadat we alle maatregelen hebben genomen om veilig zee op te gaan, en ik Aafke heb uitgelegd wat ze moet doen om weg te varen uit de box, gaan we losgooien en dat gaat goed, echter geef ik wat teveel gas en gaan we wat te hard naar de overkant waar dus ook schepen in boxen liggen, en omdat die gevaarlijk dichtbij komen moet ik nog een keertje vooruit om het schip weer wat recht in het vaarwater te krijgen tussen de boxen.
De tussenruimte tussen de rijen met schepen in de box is hier wel erg weinig, en dat is lastig in en uitvaren, maar we redden het zonder wat te raken en varen om ongeveer kwart over elf de haven uit.
Om Aafke in de gelegenheid te stellen alle lijnen en stootkussens netje’s op te bergen vaar ik het eerste stuk tot de vaargeul op de motor, en dan is de start accu ook meteen weer opgeladen.
Om 11:45 stop ik de motor, en rollen we de Genua uit, want de wind komt gunstig binnen en de windkracht is 4 tot 4,5 Bft en dat is goed voor 5 knopen.
Onderweg is het een makkie vandaag, want onze stuurautomaat doet het werk en dus hoef ik alleen maar goed op te letten dat we geen boeien raken en niet vastlopen op een ondiepte, het weer is in het begin nog wel een beetje zonnig, maar later blijft het toch weer dicht met bewolking.
Veel vaart is er ook niet, want ik denk dat dit stuk water niet zo vriendelijk navigatiegezind is, want het ligt hier vol met boeien, die voor ons wat navigatie betreft niet interessant zijn want het is overal diep genoeg voor ons.
Af en toe is het wel soms een heksenketel, en dat zal wel komen vanwege de overgang van diep naar ondiep water en dan moet de energie die in golven zit toch ergens naar toe en vervolgens krijg je van die hoge jongens die er tussendoor gaan lopen en die je uit je koers drukken.
Ook valt het op dat waar wij naar toe gaan, daar gaan vandaag niet veel schepen naartoe en dus valt er ook weinig te fotograveren.
Op een gegeven moment zien we wel de bruggen in de verte duidelijk liggen, maar het duurt dan nog wel uren voor je er daadwerkelijk bent.
Als ik op een gegeven moment inzoom op de kaart, slaat de schrik mij om het hart, het zal toch niet gestremd zijn!!.
Gelukkig valt het mee, want wanneer ik de kaart goed heb bekeken, blijkt dat ze met een nieuwe brug aan het bouwen zijn, en daarom lijkt het met al die boeien net of je er niet meer door kunt, ik zie nu ook eindelijk wat meer zeiljachten die naar één en hetzelfde punt toe varen, en dat sterkt mijn vermoeden dat we er dus wel via een door boeien gemarkeerd kanaaltje langs geleid worden.
Van SB komt er een Deens jacht aanvaren, ook alleen op de Genua en die wil achter mij langs varen, en dus denk ik dat hij naar Vordingborg wil, maar na achter ons langs te zijn gevaren, gaat hij dezelfde koers voorliggen als wij en dus varen we mooi met elkaar op, het schip is groter dan die van ons, dus verwacht ik dat hij mij voorbij loopt, maar nee hoor we varen even snel.
Wat wel minder leuk is dat de wind ons nu in de steek laat, en beneden de 10 knopen komt waardoor de snelheid terugloopt tussen de 2 en 3 mijl, en het duurt niet lang of de Deense boot die de naam draagt van “Clearwater” de Genua inrold, en de motor start en er vandoor gaat, dus volgen wij zijn voorbeeld, en draaien ook de Genua weg, wat halverwege het indraaien opeens stagneert, Aafke zegt ik krijg hem niet verder opgerold, zit er ergens een lijn vast of zo, ik ga snel even naar voren, en constateer dat er niets aan de hand is, en loop terug en ga nu zelf even aan de oprollijn trekken, en daar gaat ie ineens wel, dus gewoon een kwestie van spierballen.
Ik start de motor, en dan gaan we de Deen achterna, en kunnen we mooi kijken hoe hij deze hindernis gaat nemen, en hij zwalk maar vreemd heen en weer volgens ons, en wij gaan gewoon ons eigen ding doen, gewoon daar varen waar het op de kaart staat aangegeven.
De bouw van een nieuwe brug duurt meestal wel even ze zijn hier al vanaf 2022 mee bezig.
Hier komen volgens mijn idee, nog hele torens bovenop.
Als we dicht bij de brug zijn gekomen, is het een fluitje van een cent, we worden net als vissen in een net via
groene en roodwitte boeien door de opening geleid.
Nu nog onder twee bruggen door die allebei een doorvaarthoogte hebben van 25 meter, en dus hebben we nog 6 meter ruimte boven ons, maar wanneer je er bijna aan toe bent krijg je toch weer het gevoel, van gaat dit wel goed komen?.
Nu is het nog 7,5 mijl naar Stubbekjøbing en dat moet op de motor want de wind is bijna op, als we een eindje die kant op zijn, zie ik de Deense boot rechtsaf gaan, het lijkt mij toe dat hij ergens voor anker gaat, en dat is net wat wij ook willen, lekker voor anker, en het blijft vannacht en morgen heel rustig weer.
Aafke is ondertussen al met ons eten bezig zodat we straks aangemeerd in Stubbekjøbing niet meer hoeven te eten, dus ik zeg je moet even komen kijken, want ik zie een mooie ankerplaats, nou zegt ze dan zet ik het eten uit, want en eten en ankeren dat gaat niet samen.
Ik vaar rustig naar de plek toe, en zie op de kaart dat er achter de daar aanwezige fishfarm een mooi plekje is om het anker uit te gooien.
De Clearwater ligt er met een Nederlands jacht en nog een Deens jacht, en daar passen wij ook nog mooi tussen, en ik zeg tegen Aafke als jij nou even de borgpen eruit haalt en de stootwillen uit de ankerbak haalt, zodat ik het anker er even snel in kan kieperen, dan zoek ik intussen een goede plek op via de dieptemeter.
Na rustig tot een diepte van 3,5 m te zijn gevaren gaat de spijker erin, en nog even eraan trekken en dan liggen we vast, nu maar hopen dat er niet veel grote stenen liggen waar we met het anker achter kunnen blijven hangen.
Om kwart voor zeven liggen we vast, en zet ik het anker alarm op 25 m en dan is onze maaltijd ook haast gereed, om te consumeren.
Opgebakken aardappeltje’s met sperzieboontje’s uit blik, en een kipfilet, later nog een lekker toetje erachteraan en dan gaan we even uitbuiken.
De zon gaat prachtig onder, en wij zitten heerlijk op ons waterbalkon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten