Wanneer ze de fiets bij het licht oplopende talud omhoog wil duwen gaat het zwaarder dan ze gewend is, en het blijkt dat de achterband zo plat is als een dubbeltje.
Gisteren heb ik de fiets op de wal naast de boot gezet, nadat ik hem had gebruikt voor het ophalen van de lagers en voor de dieselolie, en toen ik hem daar neerzette was de band nog hard, en dat is het wel een beetje vreemd dat hij nu zomaar leeg is, helaas zit er niks anders op dan de band te plakken.
Snel ruilen we de fietsen om en met vijf minuten oponthoud gaat Aafke opnieuw die kant op, ze treft het niet want de lucht ziet er niet goed uit, en even later komt de regen met bakken uit de lucht dus krijgt ze denk ik onderweg de volle laag, of ze moet ergens een poosje gaan schuilen maar dat zal op de kale walddyk wel niet lukken ben ik bang.
Ik ga ondertussen maar bezig om de windgenerator weer in elkaar te zetten en bereid alles zover mogelijk voor, om wanneer Aafke straks weer thuiskomt hem er met ons tweeën weer op te zetten.
Aafke komt eerder thuis dan ik had gedacht en is om halfdrie alweer thuis met boodschappen, en ze is net als op de heenreis weer compleet zeiknat geregend.
Snel trekt ze weer droge kleren aan, en dan gaan we nu het nog droog is met ons beiden de windmolen er weer op zetten.
Ik til de molen op het afschermbord, en dan gaat Aafke staande op onze prullebak hem daar zolang beethouden zodat ik de stroomkabels weer aan elkaar kan monteren.
Het valt niet mee om op deze manier één en ander weer aan elkaar te verbinden, maar uiteindelijk winnen we de slag.
Nu moet ik de windmolen omhoog houden zodat Aafke de kabels in de steunbuis wat aan kan trekken
En daarvoor moet ze in de bakskist aan bakboord zijn en die kan nu niet helemaal open, omdat ik op het zitje sta dat er vlak boven zit, maar ik zie de kabels even later in de buis verdwijnen, en nu kan ik ook de steun van de molen in de buis laten zakken.
Zo nu nog de bouten erin draaien om het ding op zijn plaats te houden, en dan maar hopen dat hij het weer doet.
Dan is nu de fiets aan de beurt, ik zet hem op de kuipbank neer en begin de achterband met ons stootwilpompje op te pompen maar dat valt behoorlijk tegen, en ik haal onze compressor uit de bakskist te voorschijn.
Nadat Aafke hem door het luik in de kuip op de omvormer heeft aangesloten pomp ik 4 atmosfeer in de band, en dan gaan we controleren of de band ook lekt.
We doen een wasblik vol water en laten het wiel beetje bij beetje rondgaan, en tot onze verwondering
komen er nergens geen bellen tevoorschijn ook test ik het ventiel even met wat nuchtere fliebe maar ook dat lekt niet.
Ra Ra hoe kan dit, zou er soms iemand ons een loer hebben willen draaien, door de lucht uit de band te laten lopen ?.
Het blijft een vreemd zaakje, maar we laten het eerst maar zo, en als hij morgenvroeg nog steeds hard blijkt te zijn, dan is dat wel heel vreemd dat de band gistermorgen leegstond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten