Het is vanmorgen showertime en dus gaan we om halftien nadat we ontbeten hebben naar de douche’s toe, om ons even lekker schoon te spoelen, en het is nog steeds een ferme straal die hier uit de douchekoppen komt.
Ook waarschuwt het apparaat wanneer het ophoud met water te geven door heel langzaam de straal te verminderen zodat je alle zeepresten nog op tijd kan afspoelen, en ik moet zeggen dat het best lang duurde voordat het helemaal gebeurt was.
Dan is tijd voor koffie met koek en daarna ga ik met de fietsen bezig om die te prepareren voor hun eerste fietstocht van ongeveer 16 km v.v. Nou de banden moeten wel wat opgepompt worden, en dus ga ik de compressor uit de achterste bakskist te voorschijn halen, en ik vraag Aafke of ze het verlengsnoer even aan wil sluiten op de omvormer.
Ik heb ooit eens de fout gemaakt met het monteren van een nieuwe binnenland door er eentje met een verkeerd ventiel in te zetten en die moet ik nu steeds met onze fenderpomp oppompen en dat is erg onhandig met zo’n los pompje, maar de andere banden kan ik wel met de compressor op spanning brengen, er mag een druk in van 4 atm dan zijn ze nog verend genoeg en en stuiterde het niet bij het fietsen.
Als ik denk dat ik alle banden op spanning heb blijkt opeens één van de voorbanden weer helemaal leeg te zijn, hoe kan dat nou zo opeens.
Ik controleer het ventiel en dat blijkt het probleem te zijn dus zet ik er een dopje op waar ook een ventiel in zit en pomp hem nogmaals op 4 atm.
Dan zet ik alvast de fietsen op de wal en ook plaats ik de opgeladen accu’s, en de zadels op de fietsen.
Dan is het al weer halféén en tijd voor een broodje en wat drinken, ons plan is om ongeveer theetijd in Ertebjerg te zijn en het is ongeveer een halfuurtje fietsen.
Om halfdrie gaan we op pad, maar eerst moeten we nog de behoorlijk steile oprit op vanaf de haven naar het dorp en dat moet met de fiets aan de hand want als we zouden fietsen waren de accu’s waarschijnlijk al halfleeg wanneer we boven waren.
Na 10 minuten zijn we dan eindelijk zover dat we kunnen gaan fietsen, ik had al even gezien dat er een fietspad bijna helemaal naar Ertebjerg toeliep, maar de laatste kilometers moeten we gewoon op de weg fietsen en dat in niet leuk met al die auto’s die volgens ons veel te hard rijden.
Onderweg moeten we n
og wel een keer op de kaart kijken waar we ongeveer zijn, want we willen niet te ver fietsen doordat we een verkeerde weg inslaan.
Dan zien we opeens aan de linkerkant van de weg een groot wit huis staan en daar moeten we dus zijn, als we bij het huis zijn aangekomen zijn er net nieuwe gasten voor de B&B gearriveerd en daarom rijden wij maar naar de achterdeur toe en zetten daar onze fietsen neer en lopen dan weer naar voren waar we aanbellen bij het woongedeelte van Arnold en Janne.
Even later word de deur opengedaan en staat Arnold ons verbaasd aan te kijken, maar opeens valt het kwartje en herkent hij ons, en na ons te hebben begroet vraagt hij of we binnen willen komen voor een kopje koffie, nou ja dat willen we wel, en dus gaan we de trap op naar hun bovengelegen woonruimte.
Daar is ook Janne die ons verwelkomt, ook haar dochter is thuis, die hebben we nog nooit gezien en we maken daar nu ook kennis mee.
Even later zitten we al gezellig met elkaar wat herinneringen op te halen van ons vorige bezoek, zo’n vier jaar geleden nog van voor de Coronapandemie.
Omdat ze het momenteel erg druk hebben met hun B&B en Arnold vaak orgel moet spelen in de kerk en op begrafenissen willen we ze niet te lang ophouden van hun werkzaamheden en gaan om een uur of vijf weer vertrekken naar Fynshav.
Arnold geeft ons nog een mooie route door het bos aan die veel mooier is dan terug over de snelweg en wanneer we dan bij onze fietsen komen blijkt mijn achterband helemaal leeg te zijn, nou dat is ook wat, ik zeg tegen Arnold heb je ook een fietspomp hier dan pompen we de band op want we hebben onderweg niks gemerkt aan die band, en dus hij zal wel heel langzaam leeg lopen en anders hebben we ons pompje ook nog bij ons in de fietstas en ik denk dat we wel weer zonder problemen in Fynshav terechtkomen.
Arnold zegt ik breng jullie wel even met de auto naar Fynshav terug en de fietsen kunnen wel op het fietsenrek achter op de auto, maar ik zeg nee we gaan gewoon fietsen en mocht het al zo zijn dat we niet verder kunnen vanwege die leeglopende band dan bellen we je en dan kun je ons dan alsnog terugbrengen.
We nemen afscheid en gaan dan via de door hem aangegeven mooie bosroute richting Fynshav, en dat gaat gesmeerd en het is inderdaad een prachtige weg met behoorlijk wat snelle afdalingen en de stukken die we weer omhoog moeten fietsen vallen ons erg mee.
Uiteindelijk komen we weer terecht op de grote weg en wanneer we zo’n 3 km nog verwijderd zijn van de haven laat de band ons opeens in de steek en staat plat.
Nadat we hem weer met ons fietspompje hebben opgepompt kunnen we weer een flink eind erop fietsen, maar dan is hij voor de tweede keer plat en dus is het weer pompen geblazen, na nog een keer te hebben gepompt is het helemaal gebeurt met de pret en komt er geen lucht meer in de band.
Dus moeten we de rest van de rit maar met de fiets aan de hand lopen, ik kijk even op mijn telefoon hoe ver we nog van de haven af zijn, en dat is exact 1 mijl
Nou dat is bijna twee kilometer en dus een halfuurtje lopen, dat moet kunnen zeggen we tegen elkaar en dus lopen we gezamenlijk verder.
Wat wel vervelend is, dat het steeds heuvel op en heuvel afgaat, en dat zijn we in Nederland niet gewend dus dat valt wel wat tegen voor onze oude knieën.
Het halfuur lopen word drie kwartier, maar dan zijn we bij de haven en dat gaat gelukkig op een klein stukje na, de helling af, ik ga meteen maar even het havengeld betalen bij de automaat en bij de boot gekomen plak ik gelijk de sticker aan de verstaging en gaan we aan boord waar we even later heerlijk in het avondzonnetje een blonde rakker en een colaBB achteroverslaan.
Wanneer we het door mijn meester kokkin de door haar uitstekend verzorgde maaltijd hebben geconsumeerd, en we nog even de tijd nemen om het allemaal wat te laten zakken gaan we de band van de fiets plakken.
Het valt nog niet mee om binnen in de boot de fiets op de kop op de tafel te manoeuvreren en ook het plakken van de band is een flinke klus want er zitten maar liefst twee lekken in de binnenband en ik vermoed dat één daarvan door één van de plastic bandelichters is veroorzaakt en de andere blijkt een lek te zijn vlak naast een eerdere geplakte pleister en die moet er dus af, wat met erg veel moeite lukt.
Gelukkig heb ik nog een grote plakker liggen en die zetten we er op, en dan gaan we de band weer monteren, maar ook dat gaat niet zonder problemen want we kunnen met geen mogelijkheid het ventiel er weer in krijgen, het probleem was het velglint dat was verschoven en ook doordat de velg zelf een dubbele wand had waardoor je dat niet goed kon zien.
Al met al een heel gesodemieter om een gaatje naast een eerder geplakte pleister te repareren, maar we hebben het weer gered gelukkig, alhoewel ik nog even mijn kop koffie omstootte waardoor er ook nog een hele plas koffie over de tafel heenkwam.
Ook moesten we de fietsen nog weer voor in de punt van de boot zien te krijgen en dat is ook alle keren nog weer een heel gedoe, maar aan alles komt een eind.
Onderweg hebben we nog wat foto’s gemaakt en die staan tussen de text.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten