Eerst moteren we het Gieselaukanaal uit, en als we dan bij het Kielerkanaal komen komt er juist een groot zeeschip aanvaren van bakboord, omdat wij dezelfde kant uit gaan ga ik gewoon stuurboord uit, en vaar dus met hem op.
Hij is mij nauwlijks gepasseerd of hij minderd opeens vaart, en dus kom ik weer naast hem inplaats van achter hem.
De reden dat hij vaart mindert zit hem in het feit dat er voor hem net een schip gaat vertrekken vanaf zijn plek bij de dukdalfs die hier en daar staan op plekken waar schepen elkaar kunnen passeren die alleen het midden van het kanaal kunnen gebruiken vanwege hun diepgang.
Op dit moment zijn er nogal wat schepen hier op een kluitje, en dat heb ik hier nog niet eerder meegemaakt, terwijl ik alwel 20 keer door dit kanaal ben gevaren.
Ik vind het maar een hachelijke toestand met zoveel schepen bijelkaar, en ga voor de zekerheid maar achter de lange rij dukdalfen varen zodat ik niet tussen schip en dukdalf kan komen.
Net als ik denk dat ik hier veilig vaar, doet het schip naast mij zijn hekbooster aan en door de enorme stuwing hiervan word ik gewoon weggedrukt richting wallekant, en ik maak een flinke haal naar linksachter en kom daardoor gevaarlijk dicht bij één van de dukdalfen.
Ik schreeuw tegen Aafke die op het voordek bezig is met de kalktroep op de rubberboot te verwijderen, dat ze onmiddelijk aan bakboord moet komen met een grootte stootwil om die tussen de boot en de dukdalf te houden.
Terwijl zij zo snel mogelijk naar mij toe komt, krijg ik opeens weer te maken met een sterke stroming die terugkaatst van de wal en daardoor koers ik opeens weer de andere kant op, ik kan draaien aan het roer wat ik wil, maar ik heb totaal geen controle meer over onze vaarrichting.
Gelukkig zet de stuurman van het grootte schip de hektruster uit, en word de Marilena weer bestuurbaar.
Nou dat was wel even een hectische toestand, en er hadden rare dingen kunnen gebeuren.
Nadat de rust is weergekeert en het grootte schip stil ligt, vaar ik snel bij hem weg langs de veilige kant van de dukdalfs, maar aan het einde van de rij moet ik wel weer het kanaal op en ook het grootte schip is weer bezig vaart te maken en een kwartier later vaart hij mij op gelukkig ruime afstand voorbij.
Zo dat hebben we weer gehad denk ik, nou mooi niet dus, we zijn nog maar een halfuurtje verder of de situatie herhaalt zich, maar nu blijf ik er maar op geruime afstand vandaan want dit is echt poeppielink.
Onderweg naar Brunsbuttel doet deze situatie zich dit drie keer voor, en steeds is dit schip er bij betrokken, ook nemen andere schepen naar mijn mening erg veel risico met inhalen en een paar keer hield ik mijn hart vast vanwege het feit dat vier schepen elkaar op dezelfde hoogte passeerden.
Na bijna vijf uren te hebben gevaren komen we in Brunsbüttel aan, en varen daar de haven in naast de sluis, er liggen nog maar een stuk of vijf andere jachten en een paar motorboten, dus kunnen we rustig een plekje zoeken.
We nemen de kant van de sluis, want dat is hogerwal en dat is gemakkelijker om er weer vandaan te varen als het hard waait.
We liggen al snel vast, en gaan lekker in de kuip even een biertje drinken in het zonnetje, even later zien we een boot aankomen met zo te zien alleen vrouwen aan boord, eerst denk ik dat het een boot is van de Zeezeilers van Marken maar toen had ik nog niet de vlag gezien achter op het schip.
Het is een Fins schip met een witte achtergrond en een blauw kruis erop.
Als ze de boot hebben vastgelegd, komt één van de Dames onze kant op lopen, en we raken aan de praat in het Engels uiteraard want Fins is voor mij koeterwaals.
Ze zegt dat ze vandaag uit Rendsburg zijn vertrokken, en als ik vraag waar ze naar toe gaan zo laat in het jaar, zegt ze met enige trots, dat ze op weg zijn naar Las Palmas en vandaaruit naar de Caribiun willen oversteken.
Nou, nou die hebben wel lef denk ik bij mijzelf, en ik ben ook een beetje jaloers op hun, want dat had ik ook graag nog eens willen doen.
Even later komt er nog een van de vrouwen, of meiden of hoe je ze maar wilt noemen er ook bijstaan, en ik vraag wanneer ze denken de Elbe op te gaan, en zij zegt vanavond nog om 19:00 uur ongeveer want dan is het de juiste tijd om te vertrekken, nou dat lijkt me geen strak plan van ze, en wanneer we later voor nu uitgepraat zijn, ga ik dat binnen maar even checken.
Ik had namelijk gisteren al even gekeken wat de beste tijd was om richting Cuxhafen te gaan of eventueel naar Helgoland en het was volgens mijn app van Wisuki om 12:20 morgen hoogwater hier in Brunsbüttel en dus is het vanavond om 19:00 uur geen hoog maar laag water.
Ik zeg tegen Aafke dat de dames een miscalculatie hebben gemaakt, en dat ik maar even naar ze toe moet om ze er van te weerhouden om vanavond te gaan.
Aafke zegt dat is goed dan red ik wel even met de fietsen, en kunnen we straks even een eindje fietsen en gelijk ook boodschappen doen bij de Aldi hier een eindje verderop.
Dus ga ik gewapend met mijn Ipad richting Finse boot die de toepasselijke naam van Ocean Lady op de spiegel heeft staan.
Daar aangekomen vraag ik of de schipper aan boord is, en één van de dames staat op en zegt dat zei de schipper is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten