We beginnen eerst maar eens met ons ontbijt en na vier sneetje,s brood en een paar kopje's thee is het wassen en aankleden en gaan we samen op stap naar het havenkantoor.
Daar aangekomen zie ik niemand zitten, en dus kijken we eerst even wat de weersverwachting voor ons in petto heeft.
Het komt er op neer dat we inderdaad beter niet eerder dan woensdag weg kunnen gaan want dan komt de wind uit het noordwesten, en dat is een goede richting voor ons om aan de wind te zeilen.
Ondertussen is de havenmeester ook weer op honk, hij was even weg op zijn fahrrad om te kijken welke schepen er vannacht binnen zijn gekomen.
Hij gaat achter zijn buro zitten en zet z'n computer aan, en kijkt mij aan. Ik zeg Marilena en dan typt hij de naam in en vraagt even later wanneer en hoe laat we zijn binnengelopen.
Ik zeg dat was gisteravond tussen zes en zeven uur, waarop hij vraagt tot wanneer we willen blijven en ik zeg we gaan pas woensdag weer weg want dan is het gunstig weer.
Hij zegt dat is dus drie nachten, en even later zegt hij, dat is dan precies 50 euro.
Nou dat valt mij weer mee, want ik dacht dat ik nog iets van een vorige keer moest betalen, want toen was ik te laat en hij zei toen tegen mij dat ik het de volgende keer wel kon betalen, maar aangezien we hier een aantal jaren niet zijn geweest is het mischien in het vergeetboek terecht gekomen en ik ga hem maar niet wijzer maken dan hij al is.
Ik geef hem het geld, en even later print hij een bon uit voor mij en twee kaartje voor kürverwaltung dat is een soort toeristenbelasting van 5,50 euro per persoon.
Dus 39 euro havengeld en 11 euro toeristen belasting, en dat op een belastingvrij eiland, hoe kan het.
Even later zijn we weer aan boord om koffie te drinken, en om wat warmere kleren aan te doen, want er waait nog een behoorlijk frisse wind, en omdat we het eiland even rond willen lopen moeten we er wel op gekleed zijn, en dus verruil ik mijn korte broek, voor een lange broek, en ook doe ik een vest aan en een pet op.
Aafke doet alleen een vest aan en neemt een regenjas mee, en een tas voor boodschappen in te doen.
Als we buiten in de kuip zitten, komen de Zweedse bootbemanningen ook langs lopen en ze hebben alledrie grote tassen met drankflessen bij hun, ze zeggen dat ze nog vandaag willen vertrekken naar Borkum, nou dat is een behoorlijk eind varen in een keer zeg ik, en vraag hoe laat denken jullie te gaan ze zeggen om vijf uur vanmiddag.
Ze vragen wanneer wij weg gaan, en ik zeg wij gaan woensdag pas weg want dan is de wind gunstig wat kracht en richting betreft.
Even later komt Olaf ook langs met de schipper van de andere Zweedse boot, en die heeft de pest in, omdat er hier op Helgoland niets aan eten te krijgen is.
Ik begrijp het niet, want hier wonen 2500 mensen, en die moeten ook allemaal eten dus ik denk dat je in de verkeerde winkel bent geweest.
We hebben even later nog een hele discussie over internationaal recht en al dat soort dingen wanneer ik hem ervoor heb gewaarschuwt om vooral niet op een verkeerde manier door het scheidingsstelsel te gaan varen, maar daar trekt hij zich niets van aan zegt hij, nou ik ga er maar niet verder op in en wens ze een behouden vaart toe.
Na onze koffie te hebben opgedronken lezen we nog even, en dan besluiten we om maar aan ons rondje te beginnen.
Als we even later de watersportwinkel van Rickmers uit komen staan daar opeens de bemanning van de twee Zweedse boten met een aantal lege yerriecans en die willen ze hier bij Rickmers vullen, nou daar hebben ze gelijk aan, want het kost hier maar 1 euro per liter en bij de pomp in Cuxhafen 1,59 en dat scheelt nogal wat.
Wij hebben daar wel getankt want wij wilden eventueel door naar Norderney, en ik wilde niet het risoco lopen om zonder diesel te komen zitten, maar wij gooien morgen ook onze cans hier even weer vol.
Eerst lopen we naar het Oberland toe, en halen brood bij de winkel waar we dat altijd doen, en we hebben geluk want er zijn nog net twee volkorenbroden.
Daarna lopen we onze ronde over het eiland, en ontdekken dat er veel is verandert hier, heel veel paden zijn verlegd vanwege instortingsgevaar en we kunnen dus niet meer vlak langs de klippenrand lopen..
Toen ik hier dertig jaar geleden voor het eerst kwam was er eigenlijk helemaal geen bestraad pad, maar een soort schelpenpaadje zonder een afrasteringshek, maar daarna hebben ze er heel wat aan verbeterd, zoals een veilig hek langs het pad en bestrating i.p.v. schelpen, en nu is dat ook alweer zover dat er hele stukken van de steile klippen afbreken door erosie, en ook zal het water wat in de scheuren zit en dat in de winter bevriest en daardoor uitzet een oorzaak zijn dat de boel afbrokkelt en naar beneden donderd.
Er lopen heel wat mensen over het eiland, en dat komt ook door de kolonie Jan van Genten die hier hun broedplaats hebben, het begon weet ik nog wel met een stuk of drie paartje,s maar nu is het een echte grote groep geworden en alle jaren komen er meer jongen bij.
Het zijn dan ook prachtige vogels om te zien, en geweldige luchtacrobaten, en ze zijn helemaal niet schuw voor mensen omdat ze een perfect verdedegingwapen hebben.
Ze kunnen goed overweg met hun lange puntige snavels dat kan ik je vertellen want ze houden hun territorium goed in de gaten, en zodra er eentje in komt word er flink gevochten.
Ik kan ook nooit nalaten om ze te filmen en te fotograveren, en ik ben echt niet de enige die dat doet.
Er is zojuist een groot Cruiseschip voor anker gegaan hier, en die varen met hun reddingssloepen constant heen en weer naar het eiland.
Nadat we uitgekeken zijn lopen we naar het Unterland en halen daar nog even bananen chips en koekje,s, en daar treffen we Olaf ook nog even, en ik vraag hem of hij nu de goede winkel gevonden heeft, hij zegt ja ik heb nu alles wat we nodig hebben. We wensen hem goede vaart en gaan in de rij staan voor de kassa, ze zijn hier wel modern bezig moet ik zeggen, want als je met papiergeld betaald doe je dat via een automaat die meteen het biljet scant op echtheid, en vervolgens je wisselgeld in een bakje terrugstort. We lopen daarna ook nog even naar de taxfreewinkel om alvast even te kijken en dan gaan we morgen even wat spiritualieën inslaan en ook wat thoebakko voor een speciale vriend van ons
Als we bij de haven komen zien we nog net de Zweedse boten wegvaren, ik roep nog een keer, maar ze horen ons niet omdat het te ver weg is.
Zo dat was weer een mooie dag, wij mogen hier altijd graag komen, en dat komt natuurlijk hoofdzakelijk door de reis hier naar toe die door weersomstandigheden altijd anders is en daardoor blijft het spannend en ontspannend tegelijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten