Zaterdag 24-08-2019 van Cuxhafen naar Lauwersoog.

Vanmorgen zijn we eigenlijk net iets later dan de andere vertrekkers uit de haven, en wij halen in de haven om 07:20 pas het grootzeil omhoog waarvan ik van te voren al snel even het eerste reef er uit had gehaald. Na de Genua afgerold te hebben varen we in de middenmoot van de vertrekkers langs de kust op de Elbe met een grondsnelheid van ongeveer 5 Knots.

De wind is Oost tot Noord-Oost kracht 3 en dat moet al iets beter worden want dat is voor de Marilena te weinig, 12 knopen wind is minimaal nodig om het schip een beetje lekker te laten lopen.

Het weer is prachtig maar echt helder is het niet en de vochtigheid is hoog.

De wind volgt gewoon de kust en pas later wanneer we de grootste bocht hebben gehad komt daar wat verandering in, er zijn niet veel jachten die naar Helgoland gaan, want dat hadden ze eerder deze week ook wel kunnen doen, en wanneer ik voor en achter mij de masten tel kom ik op 17 voor mij en ongeveer een gelijk aantal achter ons.

De Ran van onze Westergeestse vrienden.

Onze Westergeesters zijn al ruim voor ons vertrokken, en liggen een aantal mijlen voor ons, en het kost ons vier uren om hen te passeren, omdat ik moeilijk naar bakboord kan vanwege onze zeilvoering, komen zij wat dichter naar ons toe en we nemen wat foto's van elkaar onder zeil, en dan scheiden onze wegen langzaam, zij gaan straks naar het eiland Langeoog, en wij gaan in één keer door naar Lauwersoog.

We hebben het lekker gemakkelijk, want de stuurautomaat kan veel correcter sturen dan dat wij dat doen en dus houden we alleen uitkijk, en ondertussen kunnen we lekker zitten lezen.

Echter komt daar plotseling met een harde knal een eind aan, want zo te horen is de aandrijfriem van de stuurautomaat doormidden gebroken en dat is dus niet zo mooi want nu moet ik het hele eind met de hand sturen, en met deze wind die recht van achteren binnenkomt geef ik je dat te doen.

Het kost dan ook de nodige moeite om koers te houden en lange tijd varen we met grootzeil en Genua over dezelfde boeg, maar op een gegeven moment is het beter om aan de ene kant het grootzeil en over de andere kant de Genua te hebben staan, maar doordat er veel grote schepen op de Elbe varen is dat erg tricky met de hekgolven die die jongens veroorzaken, en dan is het een geklapper van zeilen waar je niet echt vrolijk van word.

Eenmaal verder van de route voor grote schepen, gaat dat veranderen en hebben we er minder last van.

De wind is vrij constant wat de richting betreft, maar de kracht gaat als een jojo op en neer van dan weer van 7 knopen naar 18 knopen, en dat is jammer, vooral wanneer je op een gegeven moment de stroom tegen gaat krijgen loopt de snelheid soms terug naar 3 knoop per uur en dat schiet niet op, zodat ons zo nu en dan schepen achterop lopen die de motor flink bij hebben te staan.

Later in de middag gaat het windje toch nog weer een aantal uren wat harder blazen, en moet ik hard werken om de beide zeilen vol te houden, echter één keer krijgen we een klapgijp doordat ik even niet goed oplet, en teruggijpen kost ons dan ook de nodige moeite, maar het lukt ons uiteindelijk toch om het grootzeil gecontroleerd over te laten gaan naar de andere kant.

Tegen de avond gaat echter langzaam de wind weer afnemen en het lijkt er dan ook op dat het niet weer terug gaat komen.

Wij hadden echter met ons zelf afgesproken om het hele stuk te zeilen, maar op een gegeven moment ontkomen we er zelf ook niet meer aan, want als ik even aan het rekenen ga, dan kan het op het laatst niet anders meer, en moet het ijzeren zeil worden ingezet.

Het is om halftwaalf s,nachts dat ik de motor start, ook vanwege de verlichting, maar in hoofdzaak vanwege de wind die het af laat weten, en wanneer ik door zou blijven modderen krijgen we de stroom ook nog eens tegen wanneer we het westgat in willen want daar kunnen we nu als we 5 knopen gemiddeld varen nog net tijdens de kentering binnenlopen.

Het is een prachtige nacht en we kunnen de hele sterrenhemel zien, zoals we dat vroeger ook gewoon op het land konden, maar daar brand nu zoveel licht dat de sterren bijna niet meer zijn te zien.

Later komt op een wondermooie manier de maan op het lijkt wel een zonsopgang maar het is de veel kleinere maan die rood boven de horizon komt.

Op de plotter kan ik zien dat de andere zeiljachten die steeds met ons opvoeren, niet naar Lauwersoog gaan maar dat ze doorgaan naar waarschijnlijk het eiland Vlieland wat in hun geval de beste keus is denk ik.

Het duurt trouwens nog een eeuwigheid voor ons gevoel wanneer we dan eindelijk bij het westgat arriveren, en we zien onderweg bij het Huibertgat en ook bij de ingang van het zeegat een paar vreemd uitziende schepen liggen, nadat we daar een tijdje over aan het gissen zijn, vermoeden we dat deze schepen te maken hebben met het zoeken en bergen van de zeecontainers die een maand of wat geleden zijn verloren door één van de grootste containerschepen ter wereld.

We draaien het westgat binnen om ongeveer een uur of vijf in de morgen, en dan gaat het ook langzamerhand licht worden, en dat is voor het binnenlopen wel zo overzichtelijk.

Toen wij hier een paar maand eerder op onze vertrekdag langs kwamen zat het verderop potdicht van de mist, maar gelukkig is het nu goed zicht.

Precies 24 uur nadat we het grootzeil in Cuxhafen hesen, laten we het nu voor de haven van Lauwersoog weer zakken, en om acht uur varen we met nog vijf andere schepen de sluis binnen, de schutting gaat wat chaotisch, want wij varen er als laatste in, en dan moet ook de brug nog naar beneden kunnen, en omdat we die niet graag op onze achterstag willen hebben, liggen we dwars in de sluis te houden en te keren, terwijl de schepen voor ons nog wel wat naar elkaar toe hadden gekunt, maar de schippers zijn niet meer zo als een tiental jaren terug.

Het schutten zelf duurt slechts kort, en ze hadden dat ook kunnen doen met de brug omhoog, dat was een stuk relaxter geweest, dan varen we de sluis uit, en gaan voor anker tegenover het kluphuis van de watersportvereniging van jachthaven het Noordergat.

We zijn nu ook echt bekaf, en na noch een aankomstborrel te hebben gedronken, gaan we onder zeil.

Dinsdag 20-08-2019 van het Gieselaukanaal naar Brünbuttel.

Vanmorgen waren wij nog bezig met ons ontbijt toen de bemanning van de boot waar we mee zouden vertrekken al in de startpositie stond, en dus zijn wij iets later dan hun vertrokken uit het kanaal, wanneer we vanuit het Gieslaukanaal de NOK weer opvaren zien we de buien in de verte al hangen en die kunnen we waarschijnlijk niet ontlopen, we laten het maar over ons heen komen en wanneer het dan al begint te regenen zet ik de stuurautomaat aan en ga gedeeltelijk onder onze buiskap zitten met een grote Heineken paraplu boven mijn hoofd en op die manier houden we het droog.

Het gebeurt onderweg nog wel een paar keer, maar heel erg veel hemelwater krijgen we niet over ons heen.

Het ziet er niet naar uit dat we het droog houden deze rit.

Eerst vaart ons een containerschip voorbij die als thuishaven Heerenveen had, en even later komt ons een tegemoet met Harlingen er achter op.

Onderweg naar Brunsbüttel komen we meer verkeer tegen dan gisteren, zoals boven te zien is, maar zo druk als de jaren hiervoor is het allang niet meer

Het was toen we vertrokken nog 40 km ongeveer en we komen om halftwee de haven binnenvaren en vinden een plaatsje achter onze vrienden uit Westergeest die hier om 13:00 uur al vastmaakten.

Na eerst wat te hebben gegeten en gedronken lopen we gezamelijk het dorp in om boodschappen te gaan halen, want er is weer van alles een tekort.

Aafke en ik gaan naar de wat verder op in het dorp gelegen vestiging van de Aldi, en komen er achter dat er achter de Aldi ook nu een Lidl vestiging is.

Eerst gaan we dus maar even die nieuwe Lidl winkel verkennen, en dat ziet er mooi uit en een deel van onze boodschappen doen we dus daar, daarna nog even bij de Aldi wat producten halen en dan reizen we weer af naar de boot waar we om goed vijf uur weer aankomen.

S,avonds drinken we een borrel bij de Westergeesters, en we besluiten dat we morgen hier ook nog maar even blijven en pas Donderdag richting Cuxhafen vertrekken want de beloofde wind komt waarschijnlijk een dag later dan was voorspelt en bovendien is het havengeld hier slechts 10 euro en in Cuxhafen 24 euro dus twee vliegen in een klap zal ik maar zeggen.

Wanneer de meeste boten morgen zijn vertrokken gaan onze vrienden tegen onze boot aanliggen,zodat we morgen allebeide ongehinderd weg kunnen varen zonder dat er een andere boot moet verkassen vanwege onze vertrektijd.

Maandag 19-08-2019 van Kiel Holtenau naar het Gieselaukanaal.

Zondag hadden we via de telefoon contact met bekenden uit Westergeest, die nu ook met hun boot bezig zijn het NoordOostzeekanaal te bevaren en zij liggen nu in Rendsburg en vertrekken vandaag met bestemming het Gieselaukanaal wat iets verder dan halfweg het Kielerkanaal ligt, en dus gaan ook wij daar naar toe om elkaar te ontmoeten.

Wij maken na het ontbijt om goed negen uur los van  onze ligplaats aan de kade bij Kiel, en varen richting sluis en wachten daar tot het witte licht begint te knipperen zodat we de sluis binnen kunnen varen.

Na een halfuurtje wachten is dat het geval en varen we met nog ongeveer 8 andere jachten de sluis binnen, het valt voor Aafke niet mee om met haar geblesseerde hand vanaf de boot op het naast de sluiswand drijvende ponton te springen maar het lukt haar prima, helaas ziet ze wanneer ze om haar heen kijkt de ringen die op het vlot zitten niet, en gelukkig komt er hulp aan van het jacht wat achter ons ligt en zitten we even later met drie lijnen vast aan het vlot.

Het schutten zelf duurt ongeveer 20 minuten en om 25 minuten over tien varen we de sluis uit, we doen het rustig aan en laten iedereen maar voorbij racen , wij gaan toch niet verder dan het Gieselaukanaal en dat komt niet op een uur aan.

Het is vrij rustig op het kanaal, en we worden door geen enkel groot schip opgelopen, wel komen we een paar grote jongens tegen waaronder een cruiseschip van 266 m lang en 40 m breed en een aantal containerschepen.

Om vier uur die middag varen we het Gieslaukanaal op en even later liggen we achter onze kennissen uit Westergeest, die ons gelijk uitnodigen voor een kopje koffie waar we graag gehoor aan geven. In de loop van de avond komen ze bij ons nog even langs voor een borrel.

We spreken af dat we de andere morgen niet al te laat, maar ook niet heel vroeg richting Brunsbuttel gaan en dan wel zien wanneer we vandaar vertrekken naar Cuxhafen, want in het komende weekend gaat de wind voor een aantal dagen komen uit het Oosten en dan kunnen we wellicht in één keer door naar Lauwersoog en/of Norderney cq Borkum.

De Oostenwind zou wel eens te zwak kunnen zijn om echt veel mijlen te maken, en daar hebben we niet eerder zicht op dan wanneer we daar zijn.

Zondag 18-08-2019 van Fynshav naar (Schleimunde) werd Kiel Holtenau.

Het is vandaag een miezerige dag, en we zien er een beetje tegenaan om te vertrekken in zo'n grijze trieste toestand, en dus zijn we bijna zover om het maar uit te stellen tot morgen.

Na wat wikken en wegen besluiten we om dan toch maar te vertrekken naar Schleimunde, maar of dat bezeild is weten we niet eerder dan dat we voorbij het einde van het eiland Als zijn en dat is zo'n tien mijl varen.

Omdat we zo hoog mogelijk aan de wind willen zeilen, en de wind ook wat toeneemt wanneer we ter hoogte van Mommark zijn, draai ik de Genua wat strakker aan, maar het is net of de schoot zwaarder trekt dan anders, maar ik zie geen oorzaak en dus denk ik het zal wel aan mijzelf liggen dat het zwaarder gaat dan voorheen het geval was.Omdat Aafke nog steeds bezig is dingen op te schieten en op te bergen, zegt ze opeens tegen mij, ik weet waarom de schoot zo zwaar aandraait, en ik zeg wat is de oorzaak dan, zij zegt het is een lijn van een stootwil die tussen de schoot en het keerblok is gekomen en daardoor draait het dus zo zwaar.

Hier zie je dus waar de vinger van Aafke tussen heeft gezeten, dit zijn Piet zijn klavieren.

Als ik dan kijk zie ik inderdaad dat er een stukje lijn van de stootwil tussen is gedraaid, en Aafke wil proberen door de schoot weer wat losser te doen, de lijn er op die manier weer tussenuit te krijgen.

Het lukt inderdaad de lijn er tussenweg te krijgen, maar opeens geeft ze een gil en schreeuwt van help! help!, ik zet de automaat snel aan, en ga naar haar toe en zie dat haar vingers bekneld zitten tussen de schijf van het keerblok en de schoot.

Omdat er een enorme kracht op staat kan ik alleen de spanning eraf halen door de schoot losser te maken, maar dat is onmogelijk, want daardoor dreigt haar hand nog meer in de knel te komen, en dus kan ik alleen maar de schoot weer verder aandraaien zodat haar vinger(s) meer ruimte krijg(en)t daardoor.

Gelukkig lukt dat en zit haar wijsvinger er nog aan, al scheelt dat niet veel, ze kan hem gelukkig nog bewegen, maar de wond ziet er niet best uit, en we moeten er zo snel mogelijk iets aan doen.

Eerst maar naar binnen en de boel onder de koude kraan en dan het bloeden stelpen, zo gezegd zo gedaan en nadat we de wond hebben ingepakt met een rol verband, wat er uiteraard straks wanneer we weer in een haven zijn zo snel mogelijk af moet om vernieuwd te worden, en waarbij de wonden moeten worden bekeken door een Arts.

Nou dat ziet er niet zo vrolijk uit als voorhee, je kunt nog net een stukje verband op de foto zien.

Omdat we Schleimunde niet kunnen bezeilen, en omdat de kans klein is om daar nog op tijd een Arts te raadplegen, varen we door naar Kiel want dat is exact te bezeilen zo het er nu voor ligt.

Kiel is wel wat verder weg, maar de rivier de Schlei op, en daar voor anker is ook geen optie, en de wind is gunstig, echter hoe dichter we Kiel naderen des te harder gaat het waaien en de windmeter geeft regelmatig 27 knopen wind aan, de Marilena zet het gelukkig om in snelheid, al moet ik zo nu en dan zo hoog gaan varen dat de druk wat uit de zeilen raakt.

Piet helemaal op z'n Australisch.

De ene bui ging voor ons langs en een andere achter ons langs, wij hebben geen drup regen gehad.

Het is al halfelf wanneer we aanmeren bij de steiger naast de oude sluizen en gelukkig is er nog net een plek waar we kunnen vastmaken.

Dan gaan we het verband vernieuwen, en dan zien we dat het er op zich wel redelijk uitziet, maar hechten kan nu niet meer omdat er teveel uren tussen het ontstaan van de wond en nu zitten.

We doen er dus eerst een gaasje op dat niet vast gaat zitten in de wond, en daar overheen weer een rol verband wat we vastzetten met kleefband.

Dan gaan we naar kooi, maar na een halfuur krijgt Aafke ondanks twee paracetamoltabletten toch last van de vinger en gaan we het verband er wat minder stijf omheen doen, en dat geeft gelukkig vermindering van de pijn.

Ze heeft verder die nacht geen pijn meer en heeft goed geslapen, maar wanneer we in de loop van de morgen het verband eraf halen, lijkt het ons toch beter om zo snel mogelijk naar een Arts hier in Kiel te gaan.

Na op internet te hebben gekeken blijkt hier vlakbij op loopafstand een Arts te zitten en daar lopen we dus naar toe.

Zodra we daar zijn, zie ik dat ze op maandagmiddag niet open zijn, en wat nu te doen, ik zeg kom op we bellen aan en dan zien we wel hoe het verder moet.

Na aangebeld te hebben word de deur echter geopend en als ik uitleg wat er aan de hand is mogen we binnenkomen en even later gaat de Arts de zaak bekijken.

De Arts in opleiding schrikt wel even, maar de Arts zegt gelijk dat hechten niet meer gaat, maar dat ze de wond gaat verzorgen, en een nieuw verband aanbrengen op dezelfde manier zoals wij dat ook al hadden gedaan.

Later wanneer dat is gebeurt krijgt Aafke op eigen navraag nog een tetanus injectie en krijgen we een recept mee voor de apotheek die ook hier vlakbij is te vinden.

Na de papier rompslomp te hebben afgehandeld gaan we na de Arts te hebben bedankt richting Apotheek, en die zit toevallig tegenover het winkelcentrum waar we wel eens boodschappen hebben gehaald.

Dus eerst boodschappen halen en dan naar de apotheek toe om de antibioticatabletten, wanneer ik echter in de apotheek af wil rekenen, loop ik weer tegen het probleem op dat met pin betalen hier niet lukt, en omdat ik alleen maar Deens geld heb en geen Euro's moet ik dus eerst naar een flappentapper toe die hier een paar honderd meter vandaan is, ik weet waar het is, want ik heb daar wel eens vaker geld uit de muur gehaald.

Aafke wacht hier bij de bank op mij terwijl ik weer terugloop naar de apotheek en daar cash betaal, de rekening van de pillen is bijna net zo duur als het consult van de Arts, maar het is weer geregeld, dus loop ik terug naar Aafke waarna we vervolgens weer naar de boot toe lopen.

Zaterdag 17-08-2019 van Ærøsund naar Fynshav.

Na ons erg rustige, en karige ontbijt want er zijn vijf bemanningsleden vertrokken gisteravond, en we hebben vanmorgen nog maar vijf sneetje's brood voor ons tweën ter beschikking, haal ik de fiets uit één van de Barbequezakken die bij de grannybars bij de mast staan, en zet het zadel en de accu erop.

Het plan is om naar de campingwinkel te gaan die een kilometer of drie hier vandaan is, het is nu zo goed als droog en gelukkig staan er bordje's met een caravan en met een richtingspijl erop die me de weg wijzen er naartoe.

Daaraan gekomen blijkt er een treffen van Berner Senner honden te zijn en het is daadoor nogal druk in de winkel en de kantine, na mijn fiets te hebben geparkeerd en op slot te hebben gezet ga ik de winkel binnen, om te ontdekken dat de keuze van brood erg beperkt is, er liggen zegge en schrijve nog twee van die loodzware roggebroden en nog één witte toastbrood op de plank en die neem ik dus maar mee, want hier is verder geen winkel in de buurt.

Nadat ik weer terug ben op de boot ruimen we onze fietsen op door ze weer op stal te zetten in de voorpunt van de boot.en daaarna is het voor ons wachten op een beetje wind, want het is heel licht weer deze morgen.

Ik had op Wisuki gezien dat er tegen een uur of twee wat wind zou komen en dat blijkt aardig te kloppen en zo varen we om 20 over twee de haven uit.

We moteren het eerste stukje want dat is niet bezeild, en na twee mijl gaat de motor uit en het grootzeil omhoog, gevolgd door het afrollenvan de Genua.

Er staat een wisselvallig windje en toch lukt het ons om zo hoog mogelijk aan de wind met een grote boog precies bij Fynshav op het eiland Als uit te komen.

We vinden nog een plekje vlak achter deze viskotter.

Om zes uur varen we de haven binnen, vinden nog een vrije plek vlak achter een viskotter die nu dienst doet als hengelsportvisboot en na het maken van schoon schip, gaan we nog even lekker in het zonnetje zitten in de kuip, het eten doen we later wel, want dat is voor vandaag nog een flink restant van de spaghetty van twee dagen geleden.

Na een bezoek aan de automaat bij het haven kantoor, is het dan ook al acht uur wanneer we klaar zijn met eten, en de rest van de avond brengen we door met lezen, ik had nog een boek van Marina die ze had meegenomen van huis en dat bleek weer een erg spannend verhaal te zijn.

We maken het vanavond niet laat en gaan dan ook voor ons doen vroeg naar kooi.

Een mooie zonsondergang in de haven van Fynshav.

Vrijdag 16-08-2019 vertrekdag van de Fam: John en Marina Oud en kroost.

Vandaag slapen we een beetje uit, want John en Marina en de kinderen gaan vanavond weer terug naar huis en dat is in dit geval Franeker de afstand is zo'n 600 km.

Marina gaat nadat we ons gezamelijk ontbijt weer naar binnen hebben gewerkt, aan de slag met het verzamelen met van alles en nog wat van alle spullen die ze hier mee naartoe hebben gebracht en dat was nogal wat.

John gaat met Aafke en de kinderen nog even met de bijboot op stap, en dus zetten we het 4 pk Suzukimotertje aan de spiegel van de rubberboot, kijken nog even of er nog genoeg peut inzit en dan zetten ze nadat iedereen een plekje heeft gevonden af naar de haven aan de overkant t.w. Aarø, wat ongeveer 1250 m varen is.

Ikzelf ga ook wat bezig met de boot, en haal eerst de schoonloopmat die voor het aanrecht en de trap van de kajuitingang ligt eruit, en ga die met de waterspuit hier op de steiger eens even goed schoonspuiten, want we stofzuigen wel bijna elke dag, maar dit is toch wel even nodig.

Marina is om een uur of halfdrie klaar met haar inpakkerij, en ook John en Aafke zijn met de boot weer de haven binnengevaren.

Na eerst nog wat te hebben gegeten gaan we met ons allen snaar de krabbenvangsteiger, want ze willen Opa wel eens zien vissen, en ik moet eerlijk bekennen dat het erg leuk is om die arme beesten een knijper voor te houden met een stukje salamiworst ertussen.

Het vissen gaat mij goed af want ik vang er wel een stuk of tien, ook Aafke ligt plat op haar buik temidden van de kleinkinderen te vissen met een netje.

Ik zorg dat ze de knijper te pakken krijgen, en dan draai ik ze heel voorzichtig met mijn klein hengeltje omhoog en deponeer ze in het netje wat Aafke eronder houd.

We hadden van Houkje van de Cumulus een totebel gekregen, en daar vangen ze de kleine visje's mee die ze er met een knijper met salamiworst boven het net lokken en dan het net ophalen.

Wanneer we onze emmer gevuld hebben met wel 30 krabben grote en kleine, gaan we naar de krabbenracebaan waar we ze met vijf tegelijk weer naar hun habitad terug laten krabbelen.

De Ijcoslikkers arriveren per boot en landen op het strand.

Dan gaan we met z'n allen voor de laatste keer om een Deens Ijsje, en daar zijn de kleine maar ook de grote mensen wel voor te vinden.

Na de laatste dingen nog bijelkaar te hebben gezocht, gaan we nassie met sperzieboontjes eten en dan is het tijd om afscheid te nemen.

Het is 20 over acht s'avonds dat ze wegrijden, en later horen we dat ze om twee uur s'nachts Franeker binnen reden, dus dat was lekker vlot, mede door het feit dat het erg rustig was op de weg.

Klaar voor take of naar Franeker.

Donderdag 15-08-2019 Van Lyø ankerplaats naar Ærøsund.

Na ons uitgebreide ontbijt vanmorgen vertrekken we vanaf onze moorring hier in de baai bij Lyo, het is 10:11 uur wanneer we los zijn en eerst varen we naar de uitgang van het rif, waar een groene boei ligt, maar die geeft niet het einde van het rif aan en dat is dus wel opletten geblazen hier.

Nadat we buiten de ondiepten zijn op die hoek rollen we de Genua af en gaan 270 graden voorliggen, het waait hier flink en met 22 knopen wind zeilen we met een snelheid van 8 knots over de grond want het logpaddlewheel geeft weer geen snelheid aan, het is niet te hopen dat er nu alweer aanslag op de gever zit.

Na een mijl of vijf gevaren te hebben kunnen we wat ruimer varen en word de koers 300 graden en de snelheid schommelt om en nabij de 7,5 knoop.

Het weer ziet er erg grauw en grijs uit en je verwacht eigenlijk ieder moment een regenbui, maar het blijft tot nu toe nog steeds droog, ik heb mij er trouwens wel op gekleed en heb mijn lange Australische jas aan, en ook mijn laarzen aan en mijn hoedje op tegen een eventuele regenbui.

Om een uur of twaalf zijn we nog 12 mijl van Ærøsund verwijderd en ik schat onze ETA op 14:00 uur. 

Er staat ook nogal wat zee en ik schat de golven op ongeveer twee meter, maar er komt geen druppel water aan dek, de kinderen vinden het prachtig trouwens, en zijn gelukkig niet zeeziek, wel moeten ze om de haverklap naar het toilet toe wat natuurlijk een hele onderneming is, de kleinste moet op een gegeven moment ook uit de broek, maar Marina weet hem zover te krijgen dat hij op het toiletpotje in de kuip plaatsneemt en dat lukt ook nog.

Silvan houd zijn toetoet bootje goed in de gaten, want de slingerende bijboot wil hem steeds pakken.

Hij poept en plast op de pot, en na de zaak goed te hebben bekeken gaat het plasje en het drolletje over de muur.

Een mooie manier om zindelijk te worden vind ik het, helaas doet ie het later alsnog een keer in z'n luierbroekje.

Wanneer we dan dichtbij de haven van Ærøsund aankomen krijgen we toch nog die bui over ons heen, dat het bijna altijd raak is bij aankomst weten wij uit ervaring, maar we moeten het maar over ons heen laten gaan.

Gelukkig is het een kort intermezzo en eenmaal in de haven word het weer droog en maken we vast aan een kopsteiger net als de keer waarop we hier eerder lagen toen John en Marina met de kids hier aan boord kwamen, we hebben nu ons rondje Fynen dus gemaakt.

Omdat we onderweg al een broodje hadden gegeten kunnen de kinderen met Vader en Moeder en natuurlijk Oma de wal op voor de nodige speelactiviteiten, ik blijf aan boord want we hebben geen drup water meer in de tanks en die ga ik nu eerst even aftoppen, ook leg ik de Duitse spring aan voor de broodnodige energie zullen we maar zeggen.

Even later komt Aafke weer aan boord, en gaat bezig met pannenkoeken te bakken, en ook Marina komt langs voor doucheartikelen met de bedoeling om te gaan douchen. 

Het is ook ondertussen weer gaan regenen en ik ben te laat om mijn jas op tijd naar binnen te halen en die word dus weer gedeeltelijk nat, een tijdje later komen de douchers er ook weer aan en zijn de pancakes ook zover dat we aan kunnen vallen, de schaal met pannenkoeken is in een zucht leeg en dan gaan de kleuters na een toetje te hebben gehad naar bed toe, wat nogal wat tijd neemt, want ze hebben er nog geen zin in, 

Voor de derde keer gaat het regenen en word ook mijn jas voor de derde keer nat, maar nu gaat hij definitief naar binnen te drogen, ook vallen er nu een paar donderslagen, maar het duurt gelukkig niet lang.

Later hangt er nog een inktzwarte lucht hier naast de haven maar er komt tot  mijn verwondering niets uit.

Woensdag 14-08-2019 Van Faaborg naar het eiland Lyø.

Vanmorgen na het ontbijt zijn de Fam Oud en Aafke nog even de stad ingegaan en ik ga alvast de boot klaarmaken voor vertrek, niet dat ik daar veel voor hoef te doen, maar ik stofzuig eerst ook nog maar even ruim hier en daar van alles en nog wat op.

Dan ga ik tegen een uur of elf alvast even voor mijzelf een bakje doen en die ga ik lekker in de kuip opdrinken.

Ik kijk tevens naar de ontwikkeling van het weer en hoewel het vanmorgen geweldig mooi was blauwe lucht, mooiweerwolkje's, en het zonnetje erbij begint nu vanuit het zuidwesten de lucht donkere vormen aan te nemen, en ook de wind trekt aan, terwijl er eerst eigenlijk weinig tot geen wind was.

Het vervelende is n.l dat we in een box liggen, en dat de wind daar min of meer dwars op staat.

De Marilena wil vanwege haar wieleffect van de schroef heel slecht bakboord achteruitvaren, en dat moet in dit geval eigenlijk wel, maar wanneer het erg hard zou waaien dan kan dat vervelende problemen geven, en dus moeten we goed doorpraten wie wat en waarom doet bij het uit de box varen.

Ook zie ik dat de schipper van het jacht dat tegen de kade aan lagerwal ligt, ook met zijn vrouw steeds naar de lucht kijkt, die wil dus daar ook graag weg denk ik, en wacht op het goede moment wanneer de wind even gaat liggen.

Wanneer iedereen weer aan boord is, gaan we eerst even een broodje eten, en als we daar bijna mee klaar zijn zie ik opeens aan de vlaggen buiten dat er weinig wind staat.

Ik zeg, opschieten mensen want we moeten nu zien dat we hier wegkomen, voordat het weer harder begint te waaien.

In no time staan we allemaal klaar, en weet iedereen wat er gaat gebeuren, wat ze moeten doen en even later zijn we uit de box en liggen we met de boeg in de goede richting om weg te varen.

Het eerste stukje varen we op de motor tot we zover zijn met opruimen dat we de Genua erbij kunnen trekken, om ons doel Lyø te bereiken moeten we een paar ondiepe plekken ontwijken door een keer of vier overstag te gaan en dan is het nog maar vier mijl varen naar in dit geval een moorring in een grote baai waar als wij daar aankomen ook al twee jachten voor anker liggen.

Onze ankerplaats bij Lyø, er varen hier een paar mooie bootje's langs met een cattuig.

Wij hebben weer mazzel want er ligt tussen de beide jachten een moorring voor ons klaar waar we dan ook graag gebruik van maken, ondanks de dreigende wolken blijft het droog, en gaat de Fam: Oud met supboard en dinghy naar de wallekant om zich daar te vermaken.

Ze weten het behoorlijk lang uit te houden en komen tegen zessen weer aan Marina met Novah op het supboard, en het is maar goed dat ik haar opvang bij de zijkant van de boot want ze had nogal wat snelheid.

Dinsdag 13-08-2019 Van Skarø naar Faaborg in de regen.

09:00 uur is het wanneer we uit onze kooi komen, en dan gaan we nadat we ons ontbijt achter de kiezen hebben eens in het weer kijken, want tot nu toe regent het eigenlijk constant.

Na op wisuki te hebben gekeken zou het om 11:00 uur droog moeten worden voor pakweg 2 uren en die tijd hebben we net nodig om vanaf Skarø naar Faaborg te komen.

Het word echter wat later en om halftwaalf maken we los van de moorring en varen we op de motor eerst een stukje terug om buiten onze beschutte baai te komen en na 10 minuten richten we de steven naar een 3,5 mijl liggende groene boei die vlakbij Avernako ligt op een koers van 270 graden, vanaf dat punt kunnen we in één keer koers zetten naar Faaborg.

En zo moteren we een goed halfuur tot we die boei hebben bereikt en rollen we de Genua af.

Onderweg krijgen we te maken met een aantal buien die we voor een deel kunnen ontwijken doordat we dus eerst 270 graden hebben gestuurd, en ook moeten we nog een klein slagje zuidwaarts maken, maar dat hield ons in dit geval wel vrij van een flinke regenbui.

Het laatste stuk houden we het gelukkig droog en om twee uur varen we in de stadshaven een box in, en gaan dan eerst even een broodje eten voor we de stad gaan verkennen.

Omdat we er nog niet zeker van waren of we hier wilden blijven wacht ik nog even tot de hele bemanning weer compleet is, en dat duurt nogal lang en de dreiging van regenbuien begint ook weer en voor mij staat het wel vast dat we hier blijven.

Wanneer Aafke op een gegeven moment weer terugkomt aan boord zeg ik tegen haar dat we hier blijven en dat ik naar de automaat ga om een sticker te halen voor het havengeld.

Dan ga ik gewapend met beurs en telefoon richting wal, waar een bord staat die aangeeft waar ik de betaalautomaat kan vinden, na enig zoeken op de kaart vind ik er drie, en kijk even welke het meest nabije is.

Ik kies diezelfde die bij de speeltuin is, waar ik uit de verte al kan zien wie er daar aan het spelen zijn, het is Marina met haar drie kinderen en wanneer ik er langs loop gaat er al een geschreeuw los van Opa ! Opa ! na wat geknuffel, zeg ik tegen Marina dat ik naar de betaalautomaat ga, en ga dus even een slag om de havengebouwen heen maar vind geen automaat en ik kom weer bij de speeltuin uit.

Ik zeg tegen Marina dat ik het ding nergens kan vinden, en zij zegt ben je daar dan al geweest terwijl ze wijst op een gebouwtje waar bordje's aan hangen met wc, showers e.d .

Ik zeg ja daar ben ik wel langsgelopen, maar aan de andere kant ervan.

Wanneer ik terugloop en de andere kant omloop vind ik een hokje van 1m2 waar de automaat verstopt zit, en er is nergens een bordje dat naar de automaat verwijst.

Ik betaal, en loop weer terug naar de boot en plak de sticker aan de preekstoel, en dan reikt Aafke mij al een blonde rakker aan die ik natuurlijk graag aanneem.

Maandag 12-08-2019 Van Lundeborg naar Het eilandje Skarø.

Als we deze morgen wakker worden na een heel rustige nacht met practisch geen wind, gaan we om halfnegen aan het ontbijt, maar we vertrekken nog niet want de wind is weer terug van weggeweest en daarom gaat de Fam Oud eerst nog maar even naar de speeltuin.

Ik ga eerst maar even de tuigslokker erover halen want dat is wel weer even nodig, daarna help ik Aafke met opruimen en ga dan alvast de huik van het grootzeil afhalen om er vervolgens een reef in te zetten voor de te verwachten harde wind van om en nabij de 24 knopen en in buien mischien nog meer.

Aafke zegt tegen mij, zou het een goed idee zijn om vanmiddag maar onze warme maaltijd te doen en dan vanavond maar brood te eten, nou dat is inderdaad een strak plan wat mij betreft.

Aafke moet dan nog wel even de rest meedelen dat ze op de weg terug van de speeltuin nog maar even een krabbenrace gaan organiseren en loopt dus nadat we eerst een bakje koffie hebben gedaan daar alvast naar toe, en ze belt mij straks even wanneer ik de aardappelen op het fornuis kan zetten.

Ondertussen controleer ik nog even de motorolie en het koelwater van de motor en vul een halve liter olie bij.

Om kwart over twaalf gaat de telefoon, en zet ik de aardappelen op het gasfornuis, en een halfuur later zitten we met z'n allen rond de tafel te eten.

Nadat we alles weer hebben opgeruimd, gaan we ons gereedmaken om te vertrekken, en overleggen we eerst één en ander hoe we het gaan doen met het wegvaren van deze lagerwal.

We proberen op een achterspring de kop van de boot door de wind te krijgen, en dan keren we de boot in de haven en varen we de haven uit, en dat gaat precies zoals we het ons hadden voorgesteld.

Buiten de pieren ontdekken we dat de wind iets meer zuidelijk is geworden en daardoor kunnen we beter het eerste deel motorsailend doen en daarna de Genua erbij zetten.

Het komt echter anders, want er trekken nu wij bezig zijn om weg te varen diverse buien over het traject wat we moeten varen, en daarom blijf ik motorsailend doorgaan vlak langs de kust.

We hebben onderweg het geluk dat de buien of voor ons langs of achter ons langs gaan, maar het venijn zit in de staart en die bui daar krijgen we een klein staartje van over ons heen, gelukkig had ik net op tijd mijn Australische Jas en Hoed opgezet en mijn laarzen aangedaan en het staartje van de bui gaat voor 90 procent bij ons langs.

Ondertussen zijn we al zover gevorderd dat we langzaam naar stuurboord kunnen richting Svendborg en dan kan eindelijk na twee uur varen de motor uit

Het lukt mij net niet om de groene boei aan de goede kant te passeren, maar er is gelukkig nog wel wat speling en zo varen we er aan de verkeerde kant voorbij.

Omdat het stuk van hier naar Svendborg nogal wat bochten maakt, valt het niet mee om het zeilende te houden en aan het eind moet ik toch nog de Genua wegdraaien en de motor starten en de rest zal motorsailend moeten worden afgelegd.

Het weer is intussen een stuk opgeknapt en de donkere luchten hebben plaatsgemaakt voor blauw met hier en daar een mooiweer wolkje langs de rand.

Nadat we de grote brug zijn gepasseerd begint het ook weer behoorlijk te waaien en het is jammer dat we hier moeilijk kunnen kruisen vanwege de ondiepe plekken aan beide zijden, pas aan het einde als we bijna bij onze bestemming zijn is er meer ruimte om te kruisen en dat doen we dan maar al motorsailend wat toch nog behoorlijk in snelheid scheelt.

Nu we Skarø in zicht hebben is het maar de vraag of er inderdaad moorrings liggen want met het blote oog kan je het slecht zien tegen de achtergrond van het rif aan, en dus pak ik de verrekijker er even bij en laat John even kijken of hij wat ziet.

Hij zegt dat er gele boeien liggen en dat houd in dat er dus inderdaad vrije moorrings liggen en er ligt ook geen enkel jacht voor anker verder.

Na er langzaam naar toe te zijn gevaren, omdat we niet precies weten hoe diep het daar rond die bollen is, maken we om vijf minuten over zes vast aan de grootste moorring die er ligt.

Dan is het etenstijd en kan even later de jeugd naar bed toe, helaas lokt het weer niet aan om hier vanavond nog naar de wal te roeien in de bijboot en zullen we ons anders moeten te vermaken, en dus spelen we voor het eerst deze reis een spelletje double trouble ook wel brandy dog genoemd.

Je speelt het op een "mens erger je niet bord" met aangepaste routepunten en met gewone speelkaarten i.p.v. met dobbelstenen, één spel duurt meestal één uur en dus kun je drie keer spelen op een avond.Het kan met twee tot vier personen worden gespeelt, en wanneer je met vier personen speelt heb je twee teams die tegen elkaar spelen, wanneer één speler uit is mag hij zijn teammate helpen met het uitspelen van het spel.

Zaterdag 10-08-2019 Verwaaid in Lundeborg.

Na een onrustige nacht, waarbij het knerpen van de landvasten nog de grootste oorzaak hiervan was worden we tegen halfnegen wakker en na ons nog een keertje te hebben omgedraaid gaan we er om negen uur toch maar uit.

Na het ontbijt kijk ik eens even naar het weer, maar dat ziet er niet erg aanlokkelijk uit in de richting waar wij naar toe willen is het nogal diezig en of dat nu motregen of iets anders is valt moeilijk te constateren.

Ik kijk voor de zekerheid nog maar even op windfinder pro, en zie dat er 100 procent kans is op regen de komende uren, niet in grote hoeveelheden waarschijnlijk, maar niet prettig om in te varen en ik zeg dan ook tegen de bemanning dat we hier vandaag maar beter kunnen blijven.

Ze vinden het niet erg, want voor de kinderen is het hier wel uit te houden op strand en speeltuin en ik heb ook nog wel wat dingen die gedaan moeten worden.

Terwijl de kinderen nog even naar de speeltuin gaan, blijven Aafke en ik aan boord en Aafke wil de bedden er even uit hebben te luchten, en ik ga even het log schoonmaken, want dat doet het al dagen niet meer, dus draai ik het geval waar het paddlewheel in zit los, en met de dummy in de ene en de gever in de andere hand wissel ik ze snel om, en dat gaat deze keer erg goed.

Als ik het paddlewheel bekijk zie ik het bijna niet meer zitten, zoveel aangroei zit er aan geen wonder dat het ding er de brui aan gaf.

Het paddlewheel is door de aangroei bijna niet meer te zien.

Na het zaakje goed schoon te hebben geborsteld en geschrabt zet ik het er weer in en ook dat gaat weer zonder al te veel wateroverlast, na de boel te hebben drooggemaakt ga ik verder met de volgende klus, het ontdooien en schoonmaken van de koelbox want het vriesvakje heeft nogal wat ijsvorming en daardoor moet de compressor te vaak draaien om alles koud te houden en omdat de koeling bij ons aan boord de grootste stroomvreter is het nodig om dit op tijd te doen.

Het geeft wel veel werk want het ding moet helemaal leeg en daarna moet alle ijs ontdooien en het water daarvan moet ook weer worden opgeruimd, we zetten er wel altijd een afwasbakje onder, en de rest dwijlen we op, ook kan het via een slang weglopen in het bilgeputje.

Nadat de boel ontdooit is en de koelbox van binnen is schoongemaakt, ga ik eerst nog even wat blikken bier onder de vloer vandaan halen en in de koeling doen.

Ik vind nog 34 halve liters onder de vloer waarvan er een lek is geraakt, maar gelukkig niet heeft gelekt, er mist maar een heel klein beetje uit en nadat ik de andere 33 in de koelling heb gedaan maak ik het blik los met de bedoeling om het op te drinken, helaas is de smaak niet zoals het normaal is en dus giet ik het maar met tegenzin door de gootsteen.

Dan plaats ik de hele bubs weer terug in de koeling en maak de vloer ook weer dicht tot vanavond, want dan gaan alle door Marina bijelkaar gezochte stenen op de plek waar eerst het bier lag opgeslagen.

Ondertussen is het al halfzes en dus tijd voor wat goudgeel spul en dus haal ik er maar weer eentje uit de koelling te voorschijn en ga lekker buiten zitten lezen in mijn boek.

Op het laatst is het al halfzeven en word het wel eens tijd dat de bemanning terugkomt aan boord, en dan gaat opeens de telefoon.

Het is Marina die vraagt of ik ook trek heb in fish and chips, nou dat klinkt mij wel goed in de oren en dus zeg ik dat ik er per omgaande aankom.

Ik kom precies op het goede moment en kan bijna gelijk aanvallen, de fish blijkt te bestaan uit gefileerde scholfilet en de chips zijn totaal anders dan bij ons ze zijn namelijk hol van binnen en ze hebben er flink wat zout op gestrooid, en dat had wel wat minder gemogen vind ik, gelukkig is de salade en de remouladesaus een goed blusmiddel, en er blijft dan ook bijzonder weinig over van alle volle borden, want ook de kinderen hebben het meeste wel opgegeten.

Thuisgekomen nemen diegenen die dat willen  nog een toetje na, en dan gaat de jeugd linia recta naar kooi.

Vrijdag 09-08-2019 van Nyborg naar Lundeborg.

Na ontbijt en de voorafgaande bezigheden besluiten we om maar op weg te gaan naar Lundeborg, en om even over elf varen we de haven uit en koersen eerst op de motor naar de verkenner waar we een halfuur over doen, vlak voordat we kunnen gaan zeilen trekken we het grootzeil omhoog en laten ons dan over SB wegvallen met een koers pal zuid, en direct erachteraan rollen we ook de Genua af en zo varen we met nog twee andere zeiljachten richting Lundeborg.

Na z'n vijf mijl gaat de wind ruimen naar het zuiden en word het dus tegenwind, en dat betekent dat we de rest van de reis moeten kruisen, en daardoor worden de 12 mijl opeens 17 mijl.

Gelukkig blijft de wind vrij constant tussen de 16 en 18 knopen en lopen we 6 mijl of iets meer over de grond (GPS) per uur, maar als we bij het overstag gaan en over sb varen zakt de wind terug naar 12 tot 14 knopen en daar halen we met moeite nog vijf knopen snelheid uit over de grond.

Ons logpaddlewheel is waarschijnlijk in bezit genomen door een garnaal want die geeft nul, nul aan en dus moet ik daar even naar kijken morgen.

Het uitnemen van de loggever geeft altijd een hoop werk, want er ontstaat even een fontein in de boot wanneer ik het log er uithaal en de dummy er voor in de plaats zet, en dat is een kwestie van timing het moet snel gebeuren dus.

We komen nu al aardig dicht in de buurt van Lundeborg, en als ik de keus heb om nog 1 mijl op de motor te varen, of om nog twee slagen te maken dan kies ik voor het eerste en dus gaat de motor aan en motorsailen we het laatste stukje en laten een paar kabellengten voor de haven het grootzeil naar beneden zakken en doeken het meteen netje's op.

In totaal hebben we nu zo'n 4 mijl gemoterd, en 10 mijl gezeild, het had erger gekund maar de windverwachtingen kloppen nu eenmaal niet altijd.

Wanneer we de haven binnenlopen zie ik gelijk aan de beschutte zijde een vrije plek achter een Hallberg Rassy 42 en koers daar op aan en zo liggen we al weer snel afgemeerd op een naar mijn idee goede plek waar weinig deining kan ontstaan, want meestal is het zo hoe verder je de haven in ligt des te minder comfortabel het word door golven die terrugkaatsen van de kademuren.

Het weer is nog steeds prachtig alhoewel de bewolking wel wat toeneemt, de kinderen kunnen zich hier prima vermaken doordat er hier een erg mooie speeltuin is aangelegd met een mooie lange glijbaan en mooie klimtoestellen en er zijn ook twee houten paarden die veel worden bereden zo te zien.

Wij lagen waar de rode stip is vlak om de hoek van de pier.



S,avonds is er ook nog een optreden van een countrybandje van vier man en die zingen zo nu en dan ook Engelstalige nummers tussen de voor ons onverstaanbare Deense nummers door.

We gaan wel een beetje een onrustige nacht tegemoet, vanwege het rukken aan de lijnen wat altijd een knarsend geluid veroorzaakt tijdens harde wind en wat golfbeweging maar alleen Ariane word er wakker van en staat op een gegeven moment aan ons bed, en probeert naast ons op bed te gaan klimmen want Beppe is alles voor haar.

Donderdag 08-08-2019 Een dagje Nyborg in de regen.

Na ons ontbijt vanmorgen besluiten we om maar een dag hier in de haven van Nyborg te blijven, omdat het weer niet al te best is en eenmaal in de stad kun je altijd wel ergens schuilen.

We veruilen onze plaats aan de moorring met die van een kopsteiger in de westelijke haven van Nyborg,waar we na een kwartiertje  varen al weer vastmaken.

Aafke gaat vanmorgen met de fam Oud de stad in, en ik blijf aan boord om wat klusje's te doen, het was mij gisteren opgevallen met dat slechte weer dat de keerkoppeling niet helemaal zo werkte zoals ik dat gewend was, en ik vermoed dat er weinig of geen olie meer in zit.

Eerst ga ik maar even ruimte maken om er bij te kunnen, en daarna schroef ik de peilstok van de keerkoppeling eruit en maak hem schoon, dan houd ik hem zonder hem weer erin te schroeven op z'n plaats en kijk daarna of er olie aan de peilstok zit, en dat blijkt niet het geval.

Dan ga ik op zoek naar transmissieolie, want dat is als het goed is aan boord het is alleen de vraag waar.

Na de bakskist gedeeltelijk te hebben leeggehaald kom ik van allerlei soorten olie en aanverwante zaken tegen, maar geen automatische bakolie.

Er is echter nog een plek waar het kan zijn, en die is in het kastje van het voorste toilet, en na eerst de bakskist weer op orde te hebben gebracht kijk ik dus daar en ik heb gelijk beet!. Er staat nog een bijna volle literfles die ik zo goed ik mij herrinner in Larvik heb gekocht een jaar of wat terug.

Dan ga ik op zoek naar een trechtertje, en die weet ik snel te vinden, en dan ga ik even kijken hoeveel olie er normaal in hoort te zitten, en dat blijkt uit mijn handleiding voor deze keerkoppeling 0,3 liter te zijn.

Ik pak mijn olievulkannetje en doe er 0,3 l in en zet het trechterje op de bak en giet het er op het gevoel in, want ik kan er maar net bij met mijn gestrekte arm maar kan niet mijn hoofd en arm tegelijk op dezelfde plaats hebben.

Daarna peil ik de olie nogmaals en die blijkt nu exact op peil te staan, en dus draai ik de peilstok er weer in.

Ook had ik ontdekt dat er waterlekkage was achter mijn instrumentenpaneel, want mijn zoeklicht wat daaronderin ligt bleek toen ik hem vanmorgen pakte voor de controle van de transmissieolie nat te zijn aan de bovenkant en het proefde zout dus dat zou via het dek ergens moeten lekken.

Hoe ik ook voel en kijk, ik kan geen enkele plek vinden waar het heeft gelekt, het is overal hardstikke droog en dat spijt mij niks dus.

Het blijft dus een raadsel waar dat zoute water vandaan is gekomen, ik zal het een poosje in de gaten moeten houden vooral als er massief water aan dek komt met een overkomend zeetje.

Omdat we weer 230 volt hebben, ga ik maar even aan het stofzuigen, en dat is ook wel nodig met de kids die vanzelfsprekend als ze aan de wal zijn en dus in het zand van strand, en speeltuin rondbanjeren er een hoeveelheid mee naar binnen slepen via schoeisel en kleding.

Ondertussen barst er een onweer los en valt er een flinke hoeveelheid hemelwater naar beneden, ook haalt de wind flink aan, en wanneer er een zware onweersklap komt denk ik in eerste instantie dat de windgenerator van z'n paal is geknalt, gelukkig blijkt dat niet zo te zijn.

Het is te hopen dat de winkelaars ergens onderdak hebben gevonden, want dit is geen kattepis. 

Het hele gebeuren duurde ook nogal even, maar het klaart na een uur weer wat op, en wanneer de fam weer bij de boot is zijn ze door te schuilen goed droog gebleven.

Om de beurt op it hynder.

S'middags nadat we onze lunch hebben weggewerkt, willen ze nog even de stad in om bij de italiaanse ijscoboer een heerlijk ijsje te halen, en ik ga graag mee alhoewel het ook haast tijd is voor een blonde jeweetwel dingus, maar ik kies voor het ijsje.

Nou ik moet zeggen deze ijscoboer houden we er ook in, het is weer heerlijk ijs alleen was de hap voor Aafke aan de grote kant, want die heeft het liefst een kinderijsje maar deze keer had ze ook nog de kleinste die de beste man in de aanbieding had, terwijl het nota bene ook nog met eigengebakken wafels was.

De kinderen helpen Aafke trouwens graag met het opslikken van haar te grote ijsco, en met een lepeltje gaat dat nog beter, wij hadden een softice, maar John en Marina gaan voor groot, en hadden drie kugels met guff en guff is ongeveer hetzelfde als haagse bluf, nou dat kletst erin hoor, maar ook hierbij krijgen ze hulp van hun kroost.

Na deze slikpartij lopen we nog een poosje door de stad en gaan tegen zessen richting de haven, en bij Aafke valt het kwartje opeens zegt ze nu herrinner ik mij weer dat we hier eerder zijn geweest.

Prachtig vuurwerk toch.

Deze leek mij ook wel wat, maar ja de prijs van die dingen zijn niet voor de poes.

Ik had allang allerlei dingen herkent van de vorige keer toen we hier waren, en dat was tegelijk met het Kamper koggeschip, met als begeleidingsschepen twee oude reddingsboten waarvan er eentje uit Oostmahorn van Ynse de Jong.

Bij thuiskomst op de boot maakt Aafke vanavond Chili Con Carne en dat gaat er bij iedereen goed in, en er blijft geen gram van over.

Woensdag 07-08-2019 Van Kerteminde naar Nyborg.

Vanmorgen na het ontbijt splitsen onze wegen zich, er gaat een deel naar de speeltuin, en een deel gaat om Boodschappen en Dieselolie.

Uiteindelijk doe ik alleen de Dieselolie die ik bij de OK pomp haal met de jerrycans in de bolderkar, en het is goed 200 m lopen naar de pomp en tevens ook vlakbij de Brügsenwinkel waar John en Aafke naar toe zijn gegaan voor de boodschappen.

Ik heb redelijk snel 43 l diesel in de cans en rijd er met de bolderkar zo weer mee naar de boot, ik moet wel even hier en daar oppassen dat de cans niet omvallen doordat er een paar plekken zijn die niet even hoog zijn, maar ik kom zonder morsen aan bij de boot waar ik de dop van de tank afdraai, de trechter erin zet en éėn voor één giet ik de cans voorzichtig zonder ook maar een drup te morsen in de trechter.

Eenmaal leeg ga ik nog een keer naar de pomp en deze keer red ik het om er 44 ltr in te krijgen zonder knoeiwerk en rij voorzichtig terug, maar ondanks dat vallen er toch drie om gelukkig had ik de doppen stevig aangedraaid, en na ze weer snel overeind te hebben gezet blijkt dat er geen druppel is uitgelopen.

Bij de boot aangekomen ga ik nadat ik de cans aan boord heb gezet eerst even controleren hoeveel er nu eigenlijk in de tank zit, en het peilglas (plasticslang) geeft aan dat de tank tot boven aan toe vol zit en er hoeft dus niets meer bij in.

De andere cans zet ik weer netje's in de SB bakskist waar ze altijd zijn opgeborgen, en ook de trechter leg ik na hem te hebben schoongemaakt weer op z'n plaats.

Zo nu eerst maar even uitblazen van dat geklooi met die cans en wachten tot de anderen weer aan boord komen, nou dat duurt niet lang of daar zijn John en Aafke er ook met de boodschappen en die willen na de koffie nog wel even de stad of dorp in om nog wat te struinen in de 2de handswinkeltje's waarvan er hier drie zijn volgens Marina.

Dus na de koffie gaan we er nog maar weer even opuit, onderweg treffen we bij de kade waaraan we liggen de mensen van een andere Jeanneau Sun Legende 41 die in veel opzichten lijkt op die van ons, alleen is hij drie jaar jonger en heeft een zwemplatform en nog een aantal andere dingen die net iets anders zijn.

Na daar een poosje mee gesproken te hebben lopen we de stad in en de winkels vallen ons erg tegen, Marina en John kopen allebeide nog wel wat, maar zijn dan al snel klaar met de inkopen en dus lopen we weer richting boot en bereiden ons voor op het vertrek naar Nyborg, ik had al eens even naar de lucht gekeken vanmorgen en het stond mij al niet helemaal aan, maar zo het nu is, lijkt het mij wel wat mee te vallen.

Omdat het hier nogal wat stroomt en de wind ons ook nog eens naar de kant drukt geeft het wegvaren van de steiger mischien wat problemen, maar achteraf ging het redelijk goed, hoewel de samenwerking met elkaar wel wat beter had gekunt.

Na het opruimen van lijnen en stootwillen gaan we de Genua maar afrollen, en ik ben wat aan de voorzichtige kant vanwege mijn vertrouwen in de weersgesteldheid, want er hangt boven de kust een misselijk stel regenwolken en het zou wel eens kunnen dat we daar wat nattigheid, en ook flink wat wind van krijgen.

Dus rollen we hem niet helemaal af, maar houden een slag om de arm, en dan blijkt dat er op dit moment wel wat meer afgerold kan worden.

Als we zo'n vijf mijl hebben afgelegd, worden de regenwolken donkerder en even later voel ik de eerste druppen al, en zoals het spreekwoord al zegd komt eerst de regen en dan de wind berg uw zeilen dan gezwind, maar komt eerst de wind en dan de regen daar kan een zeeman tegen.

Ik kan nog net een regenjas aantrekken en dan begint het te plenzen, en komt het met bakken uit de lucht, ook gaat nu de wind toenemen en de meters slaan zelfs uit tot 32 knopen. Ik houd goed controle over het schip en we varen tussen de 60 graden aan de wind tot halve wind en kunnen onze koers goed houden richting brug.

Eerst dacht ik nog, dat waait zo meteen wel over, maar mooi niet hoor het regent nu zo erg dat ik practisch niets meer zie en ik vaar alleen op de plotter, ook start ik de motor want de windrichting  is anders geworden, en als ik op deze manier door blijf zeilen maken we een heleboel mijlen de verkeerde kant op.

We draaien de Genua dan ook maar weer helemaal in en nu kunnen we weer koers zetten naar de plek waar we onder de brug door willen de regen blijft echter onverandert doorgaan en het lijkt er nog niet op dat daar verandering in komt, ook laat de donder zich horen, en dat vinden de kinderen maar eng.

Ik ben nu dus ook zijknat geregend, op alleen mijn bovenste helft na want daar heb ik mijn regenjack over maar mijn korte broek en wat daar onder zit is doorweekt, het water sopt mij in de schoenen en ik begin het ook koud te krijgen.

Na nog een kwartier komt er eindelijk wat verandering in en klaart het wat op, en de wind is nu ook weer wat minder en komt nu ook weer uit de voor ons gunstige hoek, en dus rollen John en Aafke de Genua weer af en kunnen we weer zeilen.

Dan laat de zon zich ook weer zien tussen de wolken door, daar droog ik weer mooi van op, en de temperatuur stijgt ook weer en verwarmt mijn botten

Echter hoe dichter we bij de brug komen des te minder waait het, en op het laatst start ik toch de motor maar weer om onder de brug door te komen.

Eenmaal de brug gepasseerd te zijn krijgen we weer wind en even later ga ik eens kijken wat voor koers we kunnen zeilen voor de laatste 6 mijl naar Nyborg. Na overstag te zijn gegaan blijkt het dat we het hele stuk moeten kruisen en varen we dus zover door als we kunnen en gaan dan motorsailend verder tot we nog twee mijl te gaan hebben.

Het laatste stuk gaat op de motor, en ik had op de kaart al een mooie ankerplaats gezien, waar zo te zien ook al een jacht aan een moorring ligt, en na nog eens goed te hebben gekeken blijkt er ook nog een vrije boei te liggen, even later na de diepte rond de boei eerst te hebben gechecked maken we vast op de Aafke manier, later moet ik er nog wel even bij om de haak wat te veranderen maar hier durf ik wel een nacht achter te liggen.

Onze plek aan de moorring, met naast ons nog een jacht aan de andere moorring.

Na het eten en als de kids bezocht zijn door Klaas Vaak gaan Marina en John nog even op het SUPboard naar de kant en wandelen ze een eind om.

Ik doe nog even een knipperke, en lees wat in mijn nieuwe boek uit de 2de handswinkel.

Tegen tienen zijn de jongelui er weer, en hang ik het ankerlicht achter aan de giek op, we drinken nog wat en gaan daarna niet te laat naar kooi.

Morgen gaan we eerst even kijken in de jachthaven en Nyborg onveilig maken, waarna we als het weer het toelaat naar Lundeborg of naar Lohals gaan.

Haven van Nyborg

Zondag, Maandag, en (Dinsdag)achter het anker.

Nadat we Bogense hebben verlaten zijn we drie keer voor anker gegaan, n.l eerst bij Æbelø, daarna bij Korshavn en daarna bij het eilandje Romsoe.

Bij Æbelø waren we toen we aankwamen  eerst voor anker gegaan, maar na daar tien minuten te hebben gelegen kwam er één van de daar liggende moorrings vrij en zijn we snel ankerop gegaan om vervolgens vast te maken aan de moorring.

De hele bemanning, behalve de schipper gaat dan met de bijboot en het supboard aan wal en gaat op verkenning uit, ze ondekken door de geur direct al drie dooie zeehonden en gaan daar met een boog omheen, ze blijven wat bij de vloedlijn lopen en zoeken net zoals anders naar stenen, en die liggen in heel Denemarken in overvloed langs de kustlijn.

Tegen zessen komen ze terug van hun expeditie, en komen ze weer aan boord, en gaan we de door Aafke gemaakte warme maaltijd gebruiken buiten in de kuip en daarna gaat de jeugd naar bed toe.

De volgende dag gaan we om 10 voor elf losmaken van de gele boei, en varen we naar een verderop gelegen baai toe, die aan alle kanten is beschut tegen wind en golven n.l Korshavn het is een kleine haven, en wij kunnen door onze diepgang niet aan een steiger gaan liggen, maar dat vinden we helemaal niet erg want er is plek genoeg om voor anker te gaan.

Wanneer we om kwart voor drie de baai invaren, ligt er nog maar één Duits jacht achter z'n spijker en wij gooien ons anker ruim naast hem in het 4 m diepe water en liggen meteen vast.

Het is hier een prachtige plek in deze ronde baai en al snel gaat de bijboot richting wal met de Fam Oud, en blijven Aafke en Ikzelf alleen achter.

Tegen zessen komen ze weer terug aan boord, en gaan we gelijk een broodje eten, en wanneer dat achter de rug is gaan de kinderen vroeg naar bed.

John en Marina vertrekken even daarna weer met de rubberboot en wandelen vervolgens gedeeltelijk het schiereiland langs de kust over de stenen die daar liggen.

Het begint al wat donker te worden als ze weer terug komen naar de boot, en ik hang gelijk het ankerlicht maar achter aan de giek, zodat we rondom goed zichtbaar zijn.

Na allemaal lekker te hebben geslapen, gaan we de andere morgen tegen elf uur richting onze derde ankerplaats, en dat is het eerste stuk tegen de wind in die met 20 knopen uit het westen komt.

Uit voorzorg hadden we de vouwfietsen al in een paar zakken gedaan ter bescherming voor overkomend buiswater, en dat was maar goed ook, de eerste de beste dikke golf veroorzaakte al gelijk een flinke sproeier over het dek en het dekhuis heen.

Gelukkig bleef het bij die ene keer, en zodra de koers het toeliet gingen we stuurboord uit met 90 graden en was het halve wind varen wat behalve wat geschommel geen sproeiers meer veroorzaakte.

Eenmaal om de kop van het schiereiland heen konden we rechtstreeks koers zetten naar onze derde ankerplaats bij het eiland Romsø, wat nog wel bijna 10 mijl varen was, en we kwamen daar om een uur of halfdrie in de middag aan, en gingen op zoek naar een moorring die hier aan drie van de vier zijden bij het eiland moesten liggen.

De voor ons gunstigste  positie was aan de Oostkant, want de wind hier was westelijk, maar er stond een vervelende deining uit het Noorden en de moorring die daar lag zat wel heel erg dicht bij de kust tussen de 4 en de 2 meterlijn.

Toch zijn we een poging gaan wagen en ook hebben we even vastgelegen aan het gele apparaat, maar die deining zat mij niet lekker, en dus roep ik tegen Aafke en John die allebei op het voordek staan dat ze los moeten gooien omdat ik het geen strak plan vind hier zo dicht onder de kust in ondiep water te blijven liggen.

Door wat miscommunicatie gaat het niet helemaal zoals we graag willen, en raken we ook nog eens licht de grond, wat ik in eerste instantie beoordeelde als een dreun van de moorring tegen de romp, en daardoor achteruit ging varen, dit had tot gevolg dat John de lijn met haak niet meer kon houden en Aafke kon zo snel de lijn niet van de bolder loskrijgen.

Na wat geraas en gebald raken we toch los van het gele gevaar en varen we zonder brokken om de punt van het eiland om te kijken of daar mischien nog mogelijkheden zijn om vast te maken, helaas liggen hier de boeien ons te dichtbij de kant, en zetten we koers naar Kerteminde dat op 6 mijl van hier ligt.

Ondertussen kijken we nog wel om ons heen naar een eventuele moorring die hier langs de kant zijn neergelegd, maar die veel dichter aan de kant liggen dan er op de zeekaart staat aangegeven, en dus gaan we gewoon naar de haven toe, waar we aan het kanaal nog een plek vinden tussen een grote motorboot en een Catamaran.

De steiger is op dezelfde hoogte als de boot, en dus is afstappen een fluitje van een cent, of beter in dit geval een kroon dus.

Het duurt dan ook niet lang of de Fam:Oud reist af richting speelplaats, en ik sluit de Duitse spring aan, en doe het regenkleedje over het voorste luik want het sputtert een beetje, dan ga ik even langs de betaalautomaat en daar betaal ik 150 kr + 15 kr voor stroom erbij samen 165 kronen.

De Marilena is net te zien boven in de kruising van het hout en het ijzer van het anker.

Als de jeugd na het eten op bed is gebracht gaan John en Marina er nog even met de fietsen op uit en proberen ze om een rondje om het meer te maken, of ze dat voor het te donker word redden, dat hopen we dan maar en op één van de fietsen zit verlichting en het laatste stuk is zo goed ik weet op een fietspad.

03-08-2019 Nog maar een dagje Rozenfestival in Bogense.

Omdat er vandaag feest is hier in Bogense blijven we hier om te genieten van het prachtige weer, want de lucht is weer prachtig blauw en er staat een lekker koel windje die het aangenaam maakt om hier te zijn.

Nadat we onze rituelen achter de rug hebben loopt een aantal van ons alvast naar de speeltuin en Aafke en Ik ruimen de boel nog even op hier en Ariane laten we nog even liggen want die heeft een onrustige nacht gehad en is ook nog eens uit bed gevallen.

Nadat we de afwas hebben gedaan, en Aafke Ariane uit bed heeft gehaald en haar het ontbijt heeft gegeven gaan ook wij om halfelf naar de speeltuin.

Daar aangekomen laten we Ariane ook nog even haar gang gaan in de speeltuin maar om kwart over elf lopen we richting dorp en daar heerst een drukte van belang overal staan tentje's of kramen waar je wat kunt kopen of iets gebruiken want er zijn meer freettenten dan kramen met kleding en eigen gemaakte gerechten kunt kopen, het is net zoals bij ons een braderie veel kijkers maar geen kopers.

We wandelen er wat tussendoor met twee kinderen bij John in de strandkar, en wij hebben Silvan in de buggy, tenminste als we constant tegen hem zeggen dat hij in dat ding moet blijven zitten want dat is erg moeilijk voor hem.

Bij een driemansband die in een tent bekleed met zwart plastic (erg warm)optreed, blijven we even staan om naar de Deense versje's te luisteren waarvan de eerste die onze aandacht trok er eentje was van Cornelis Vreeswijk, die het hier in Denemarken erg goed deed.

We horen het een tijdje aan, maar ja die Denen die zijn moeilijk te verstaan, maar mischien ga ik deze winter maar eens wat Deens leren, zo moeilijk kan het nou ook weer niet zijn.

Natuurlijk moeten we ook nog wat loppenwinkels van binnen bekijken om te zien of er nog wat van onze gading bij is, en dat lukt bijna altijd en ook deze keer loop ik tegen een Nederlandstalig boek aan de titel is Het Goud Der Inca's van Clive Cussler.

Aafke regelt voor mij nog even een streepjes overhemd met korte mouwen, en ook Marina koopt nog wat kleding voor haar kroost en voor haar zelf.

Ook brengen we een bezoekje aan de kerk van Bogense die net als bijna iedere kerk hier in Denemarken gebouwd is in kruisvorm, met hele dikke muren en wit gekalkt.

Van binnen is het een plaatje, en er zijn erg veel mensen binnen te vinden die luisteren naar pianomuziek gespeeld door een erg goede pianist

Ook zijn er Orchideën te zien van de plaatselijke Orchideënclub, en er zijn echt zulke mooie bij, die ik nog nooit heb gezien, Aafke maakt er een hele serie foto's van, waarvan ik er hierbij een aantal laat zien.

Ik loop weer even naar buiten, en maak wat mooie foto's van de camping die hierachter ligt en waar we ongeveer 42 jaar geleden met onze caravan hebben gestaan, onze kinderen Jan Martin en Silvia Martha waren toen respectievelijk 8 en 4 jaar oud.

De camping ligt hier mooi gelegen op een hoogte waardoor je een mooi uitzicht hebt over de omringende zee, en ook kun je Æbelø goed zien liggen.

Daarna lopen we nog hier en daar een winkel binnen, maar dan is het tijd voor een bite, en wat drinken en dus zoeken we een mooi plekje om te zitten en eten onze meegebrachte boterhammetje's en een pak frisdrank op, en dan gaan we naar de supermarkt voor boodschappen voor de komende dagen, want we willen nu weer een paar keer voor anker gaan liggen o.a bij Æbelø en ook even verder is er een mooie baai om voor anker te gaan.

Ook nemen we uit de supermarkt een doos met zes ijsje mee die we in de schaduw van het oude station opslikken, en daarna loop ik alvast vooruit om een nieuwe gasfles hier bij de winkel te halen, maar omdat ik de oude in moet leveren haal ik die eerst maar even op.

Net als ik klaar ben met de fiets en de lege fles heb klaargezet op de steiger gaat de telefoon het is Aafke die vraagd waar het poddboek van Ariane is, want ze missen het en dat zou niet best zijn voor de communicatie met haar.

Ik zeg dat ik het bij de kleding heb gelegd bij de afrekenbalie en dat zij het bij hun moeten hebben, maar Aafke zegt dat ze het nergens kan vinden, en dus zeg ik dat ik wel even bij die winkel langs ga om te kijken en te vragen of het daar is blijven liggen.

Ik loop de steiger maar af, want om met de fiets en de gasfles in de hand neem ik geen risico om van de steiger af te sjezen en pas bij het pad stap ik op de fiets en peddel eerst maar naar de betreffende winkel toe en kijk en vraag of ze het poddboek ook ergens hebben gezien, maar het ligt hier niet meer in de winkel zeggen de twee verkoopsters.

Ik bel Aafke maar weer even en deel haar het resultaat mee, maar zij zegt het moet daar zijn want hier is het niet, ik zeg dat ze nog maar eens goed moet kijken, en dat ik ondertussen kijk of het mischien ook bij het openbare toilet is blijven liggen, of bij het bankje waar we een flauwbiet hebben gegeten.

Maar we vinden allebeide niets, en dus ga ik nu naar de supermarkt om een fles gas, na een medewerkter te hebben gevraagd gaat die met mij naar haar chef maar die zegt dat zij een ander merk hebben, en dat ze geen flessen van BP in willen ruilen.

Ik vraag haar waar ik dan terrecht kan en zij wijst naar de overkant waar een pompstation is en dus ga ik daar naar toe, helaas ook daar hetzelfde verhaal.

Ik besluit om het dan maar te vragen bij de havenmeester, maar daar aangekomen staan er wel een rij mensen voor de betaalautomaat, maar de havenmeester is blijkbaar de hort op, ik bemoei me nog even met de wachtende rij mensen en zeg tegen hun dat er alleen met een creditcard betaald kan worden en niet met een pasje van je bank.

Dan komt de havnvogt er op de fiets aan, en ik klamp hem gelijk aan en vraag hem waar ik een volle fles gas kan krijgen, hij noemt eerst de door mij bezochte winkels, maar ik zeg dat ze mijn fles niet om willen ruilen omdat het hun merk niet is, hij zegt dan moet je buiten de stad zijn want daar is een benzinestation die daar geen probleem mee heeft, en zegt ik geef je wel een kaartje waar je langs moet rijden om daar te komen en bied mij zelfs een fiets te leen aan, maar ik zeg ik heb wel een fiets. Ik krijg van hem een plattegrond en het is net buiten het dorp een kilometer of twee die kant op.

Ik fixeer de lege fles achter op de pakjedrager er sjees er mee naar het aangegeven adres, en daar doen ze niet moeilijk over dat het een fles van BP is.

Ik betaal er wel de hoofdprijs voor want het is een BIO LPG fles, en de fles die ik twee mnd geleden bij De Groot in Staveren kocht die koste € 17,= en deze koste 207 kronen en dat is € 27,82 dus meer dan € 10,= verschil.

Ondertussen krijg ik een telefoontje, dat het poddboek gevonden is, John had het opgeraapt en meegenomen naar de WC en was nog niet weer bij de boot geweest en zo komt alles gelukkig weer op z'n pootje's terecht.

Ik zet de fles weer klem tussen het zadel en de klem van de pakjedrager en ga weer richting jachthaven, en daar aangekomen sluit ik het ding maar gelijk aan, en dat heeft ook weer de nodige voeten in aarde want de aansluiting is compleet anders dan onze Nederlandse flessen, gelukkig had ik enkele jaren in Noorwegen al eens een fles gekocht met een passende drukregelaar erbij en die moet ik dus even omruilen.

Normaal zou dit geen enkel probleem zijn, maar de regelaar ligt onder de slaapzakken en wat dies meer zij in de punt onder de bodems van de bedden van de twee meiden en dat word dus enig graafwerk, wat weer veel ergernis geeft want de hele boel moet overhoop worden gehaald om bij de regelaar te komen.

Gelukkig vind ik het ding redelijk snel, en laat ik het terrechtleggen van de slaperij aan Aafke over die mij daar hartelijk voor bedankt.!!!.

Ik maak nu snel de oude regelaar los van de slang en zet de nieuwe eraan, klik het ding vast op de fles met de drie kogeltje's en wip de schakelaar op on.

Bij de eerste poging komt er geen gas, maar na nog een keer het zaakje goed te hebben ingedrukt en gedraait voel ik een klik en is het zoals het zijn moet

Dan ga ik ook gelijk maar even water tanken, en eerst laat ik de kraan een flinke poos lopen want je weet het maar nooit met stilstaand water in een slang  

en daarna ga ik de tanks vullen en laat het dan net zolang lopen tot alles weer vol is, en na ook nog even de jerrycan te hebben gevuld stop ik er mee, net op dat moment komt John er aan en die ruimt nog even de slang op en dan is het ook alweer 18:00 uur geworden en dus tijd voor een blonde rakker.

.