Zondag 18-08-2019 van Fynshav naar (Schleimunde) werd Kiel Holtenau.

Het is vandaag een miezerige dag, en we zien er een beetje tegenaan om te vertrekken in zo'n grijze trieste toestand, en dus zijn we bijna zover om het maar uit te stellen tot morgen.

Na wat wikken en wegen besluiten we om dan toch maar te vertrekken naar Schleimunde, maar of dat bezeild is weten we niet eerder dan dat we voorbij het einde van het eiland Als zijn en dat is zo'n tien mijl varen.

Omdat we zo hoog mogelijk aan de wind willen zeilen, en de wind ook wat toeneemt wanneer we ter hoogte van Mommark zijn, draai ik de Genua wat strakker aan, maar het is net of de schoot zwaarder trekt dan anders, maar ik zie geen oorzaak en dus denk ik het zal wel aan mijzelf liggen dat het zwaarder gaat dan voorheen het geval was.Omdat Aafke nog steeds bezig is dingen op te schieten en op te bergen, zegt ze opeens tegen mij, ik weet waarom de schoot zo zwaar aandraait, en ik zeg wat is de oorzaak dan, zij zegt het is een lijn van een stootwil die tussen de schoot en het keerblok is gekomen en daardoor draait het dus zo zwaar.

Hier zie je dus waar de vinger van Aafke tussen heeft gezeten, dit zijn Piet zijn klavieren.

Als ik dan kijk zie ik inderdaad dat er een stukje lijn van de stootwil tussen is gedraaid, en Aafke wil proberen door de schoot weer wat losser te doen, de lijn er op die manier weer tussenuit te krijgen.

Het lukt inderdaad de lijn er tussenweg te krijgen, maar opeens geeft ze een gil en schreeuwt van help! help!, ik zet de automaat snel aan, en ga naar haar toe en zie dat haar vingers bekneld zitten tussen de schijf van het keerblok en de schoot.

Omdat er een enorme kracht op staat kan ik alleen de spanning eraf halen door de schoot losser te maken, maar dat is onmogelijk, want daardoor dreigt haar hand nog meer in de knel te komen, en dus kan ik alleen maar de schoot weer verder aandraaien zodat haar vinger(s) meer ruimte krijg(en)t daardoor.

Gelukkig lukt dat en zit haar wijsvinger er nog aan, al scheelt dat niet veel, ze kan hem gelukkig nog bewegen, maar de wond ziet er niet best uit, en we moeten er zo snel mogelijk iets aan doen.

Eerst maar naar binnen en de boel onder de koude kraan en dan het bloeden stelpen, zo gezegd zo gedaan en nadat we de wond hebben ingepakt met een rol verband, wat er uiteraard straks wanneer we weer in een haven zijn zo snel mogelijk af moet om vernieuwd te worden, en waarbij de wonden moeten worden bekeken door een Arts.

Nou dat ziet er niet zo vrolijk uit als voorhee, je kunt nog net een stukje verband op de foto zien.

Omdat we Schleimunde niet kunnen bezeilen, en omdat de kans klein is om daar nog op tijd een Arts te raadplegen, varen we door naar Kiel want dat is exact te bezeilen zo het er nu voor ligt.

Kiel is wel wat verder weg, maar de rivier de Schlei op, en daar voor anker is ook geen optie, en de wind is gunstig, echter hoe dichter we Kiel naderen des te harder gaat het waaien en de windmeter geeft regelmatig 27 knopen wind aan, de Marilena zet het gelukkig om in snelheid, al moet ik zo nu en dan zo hoog gaan varen dat de druk wat uit de zeilen raakt.

Piet helemaal op z'n Australisch.

De ene bui ging voor ons langs en een andere achter ons langs, wij hebben geen drup regen gehad.

Het is al halfelf wanneer we aanmeren bij de steiger naast de oude sluizen en gelukkig is er nog net een plek waar we kunnen vastmaken.

Dan gaan we het verband vernieuwen, en dan zien we dat het er op zich wel redelijk uitziet, maar hechten kan nu niet meer omdat er teveel uren tussen het ontstaan van de wond en nu zitten.

We doen er dus eerst een gaasje op dat niet vast gaat zitten in de wond, en daar overheen weer een rol verband wat we vastzetten met kleefband.

Dan gaan we naar kooi, maar na een halfuur krijgt Aafke ondanks twee paracetamoltabletten toch last van de vinger en gaan we het verband er wat minder stijf omheen doen, en dat geeft gelukkig vermindering van de pijn.

Ze heeft verder die nacht geen pijn meer en heeft goed geslapen, maar wanneer we in de loop van de morgen het verband eraf halen, lijkt het ons toch beter om zo snel mogelijk naar een Arts hier in Kiel te gaan.

Na op internet te hebben gekeken blijkt hier vlakbij op loopafstand een Arts te zitten en daar lopen we dus naar toe.

Zodra we daar zijn, zie ik dat ze op maandagmiddag niet open zijn, en wat nu te doen, ik zeg kom op we bellen aan en dan zien we wel hoe het verder moet.

Na aangebeld te hebben word de deur echter geopend en als ik uitleg wat er aan de hand is mogen we binnenkomen en even later gaat de Arts de zaak bekijken.

De Arts in opleiding schrikt wel even, maar de Arts zegt gelijk dat hechten niet meer gaat, maar dat ze de wond gaat verzorgen, en een nieuw verband aanbrengen op dezelfde manier zoals wij dat ook al hadden gedaan.

Later wanneer dat is gebeurt krijgt Aafke op eigen navraag nog een tetanus injectie en krijgen we een recept mee voor de apotheek die ook hier vlakbij is te vinden.

Na de papier rompslomp te hebben afgehandeld gaan we na de Arts te hebben bedankt richting Apotheek, en die zit toevallig tegenover het winkelcentrum waar we wel eens boodschappen hebben gehaald.

Dus eerst boodschappen halen en dan naar de apotheek toe om de antibioticatabletten, wanneer ik echter in de apotheek af wil rekenen, loop ik weer tegen het probleem op dat met pin betalen hier niet lukt, en omdat ik alleen maar Deens geld heb en geen Euro's moet ik dus eerst naar een flappentapper toe die hier een paar honderd meter vandaan is, ik weet waar het is, want ik heb daar wel eens vaker geld uit de muur gehaald.

Aafke wacht hier bij de bank op mij terwijl ik weer terugloop naar de apotheek en daar cash betaal, de rekening van de pillen is bijna net zo duur als het consult van de Arts, maar het is weer geregeld, dus loop ik terug naar Aafke waarna we vervolgens weer naar de boot toe lopen.