De wind is Oost tot Noord-Oost kracht 3 en dat moet al iets beter worden want dat is voor de Marilena te weinig, 12 knopen wind is minimaal nodig om het schip een beetje lekker te laten lopen.
Het weer is prachtig maar echt helder is het niet en de vochtigheid is hoog.
De wind volgt gewoon de kust en pas later wanneer we de grootste bocht hebben gehad komt daar wat verandering in, er zijn niet veel jachten die naar Helgoland gaan, want dat hadden ze eerder deze week ook wel kunnen doen, en wanneer ik voor en achter mij de masten tel kom ik op 17 voor mij en ongeveer een gelijk aantal achter ons.
De Ran van onze Westergeestse vrienden.
Onze Westergeesters zijn al ruim voor ons vertrokken, en liggen een aantal mijlen voor ons, en het kost ons vier uren om hen te passeren, omdat ik moeilijk naar bakboord kan vanwege onze zeilvoering, komen zij wat dichter naar ons toe en we nemen wat foto's van elkaar onder zeil, en dan scheiden onze wegen langzaam, zij gaan straks naar het eiland Langeoog, en wij gaan in één keer door naar Lauwersoog.
We hebben het lekker gemakkelijk, want de stuurautomaat kan veel correcter sturen dan dat wij dat doen en dus houden we alleen uitkijk, en ondertussen kunnen we lekker zitten lezen.
Echter komt daar plotseling met een harde knal een eind aan, want zo te horen is de aandrijfriem van de stuurautomaat doormidden gebroken en dat is dus niet zo mooi want nu moet ik het hele eind met de hand sturen, en met deze wind die recht van achteren binnenkomt geef ik je dat te doen.
Het kost dan ook de nodige moeite om koers te houden en lange tijd varen we met grootzeil en Genua over dezelfde boeg, maar op een gegeven moment is het beter om aan de ene kant het grootzeil en over de andere kant de Genua te hebben staan, maar doordat er veel grote schepen op de Elbe varen is dat erg tricky met de hekgolven die die jongens veroorzaken, en dan is het een geklapper van zeilen waar je niet echt vrolijk van word.
Eenmaal verder van de route voor grote schepen, gaat dat veranderen en hebben we er minder last van.
De wind is vrij constant wat de richting betreft, maar de kracht gaat als een jojo op en neer van dan weer van 7 knopen naar 18 knopen, en dat is jammer, vooral wanneer je op een gegeven moment de stroom tegen gaat krijgen loopt de snelheid soms terug naar 3 knoop per uur en dat schiet niet op, zodat ons zo nu en dan schepen achterop lopen die de motor flink bij hebben te staan.
Later in de middag gaat het windje toch nog weer een aantal uren wat harder blazen, en moet ik hard werken om de beide zeilen vol te houden, echter één keer krijgen we een klapgijp doordat ik even niet goed oplet, en teruggijpen kost ons dan ook de nodige moeite, maar het lukt ons uiteindelijk toch om het grootzeil gecontroleerd over te laten gaan naar de andere kant.
Tegen de avond gaat echter langzaam de wind weer afnemen en het lijkt er dan ook op dat het niet weer terug gaat komen.
Wij hadden echter met ons zelf afgesproken om het hele stuk te zeilen, maar op een gegeven moment ontkomen we er zelf ook niet meer aan, want als ik even aan het rekenen ga, dan kan het op het laatst niet anders meer, en moet het ijzeren zeil worden ingezet.
Het is om halftwaalf s,nachts dat ik de motor start, ook vanwege de verlichting, maar in hoofdzaak vanwege de wind die het af laat weten, en wanneer ik door zou blijven modderen krijgen we de stroom ook nog eens tegen wanneer we het westgat in willen want daar kunnen we nu als we 5 knopen gemiddeld varen nog net tijdens de kentering binnenlopen.
Het is een prachtige nacht en we kunnen de hele sterrenhemel zien, zoals we dat vroeger ook gewoon op het land konden, maar daar brand nu zoveel licht dat de sterren bijna niet meer zijn te zien.
Later komt op een wondermooie manier de maan op het lijkt wel een zonsopgang maar het is de veel kleinere maan die rood boven de horizon komt.
Op de plotter kan ik zien dat de andere zeiljachten die steeds met ons opvoeren, niet naar Lauwersoog gaan maar dat ze doorgaan naar waarschijnlijk het eiland Vlieland wat in hun geval de beste keus is denk ik.
Het duurt trouwens nog een eeuwigheid voor ons gevoel wanneer we dan eindelijk bij het westgat arriveren, en we zien onderweg bij het Huibertgat en ook bij de ingang van het zeegat een paar vreemd uitziende schepen liggen, nadat we daar een tijdje over aan het gissen zijn, vermoeden we dat deze schepen te maken hebben met het zoeken en bergen van de zeecontainers die een maand of wat geleden zijn verloren door één van de grootste containerschepen ter wereld.
We draaien het westgat binnen om ongeveer een uur of vijf in de morgen, en dan gaat het ook langzamerhand licht worden, en dat is voor het binnenlopen wel zo overzichtelijk.
Toen wij hier een paar maand eerder op onze vertrekdag langs kwamen zat het verderop potdicht van de mist, maar gelukkig is het nu goed zicht.
Precies 24 uur nadat we het grootzeil in Cuxhafen hesen, laten we het nu voor de haven van Lauwersoog weer zakken, en om acht uur varen we met nog vijf andere schepen de sluis binnen, de schutting gaat wat chaotisch, want wij varen er als laatste in, en dan moet ook de brug nog naar beneden kunnen, en omdat we die niet graag op onze achterstag willen hebben, liggen we dwars in de sluis te houden en te keren, terwijl de schepen voor ons nog wel wat naar elkaar toe hadden gekunt, maar de schippers zijn niet meer zo als een tiental jaren terug.
Het schutten zelf duurt slechts kort, en ze hadden dat ook kunnen doen met de brug omhoog, dat was een stuk relaxter geweest, dan varen we de sluis uit, en gaan voor anker tegenover het kluphuis van de watersportvereniging van jachthaven het Noordergat.
We zijn nu ook echt bekaf, en na noch een aankomstborrel te hebben gedronken, gaan we onder zeil.
Wie dit de léste Blog?
BeantwoordenVerwijderenGr.Houkje