Het is de bedoeling dat we vandaag met de trein naar Sydney gaan, en ik had gisteravond nog met Yvonne afgesproken dat ze om halftien zou komen om ons dan met de car naar het station in Penrith te brengen.
Al wat er komt geen Yvonne, nou dan gaan we wel een uurtje later, dus met de 10:37 trein.
Als ze om tien uur nog niet in actie komt, gaan we maar eens poolshoogte nemen, en ja hoor Yvonne zit achter de Computer.
We zeggen haar dat we naar Sydney willen, en of ze ons even naar het station in Penrith kan brengen.
Ja natuurlijk kan dat zegt ze, en gaat de sleutel van de auto halen.
Snel stappen we in, en onderweg vertelt ze ons haarscherp welke trein en op welk perron we over moeten stappen om naar de Art Gallery te komen.
We zeggen dat we zo langzamerhand ons wel aardig kunnen redden wat het openbaar vervoer betreft, maar ze ratelt gewoon door.
Op het laatst begint het er nog om te spannen of we de trein nu wel of niet meer zullen halen.
Yvonne zet snel de auto ergens neer, en rent ons vooruit, om ons de weg naar de trein te vinden.
We moeten ook nog naar het tweede perron, de trap over en er komen ons veel mensen tegemoet op de trap, en die maken weinig of geen ruimte voor ons.
Helemaal buiten adem weten we nog net op tijd in de trein te springen, en de deuren gaan vlak achter ons dicht.
Hè Hè, dat was op het nippertje.
Het eerste eind moeten we staan, en pas na twee stations komen er een paar plaatsen vrij, waar we snel gebruik van maken.
Tjonge jonge wat zitten die banken dicht tegenover elkaar, je zit met de knieën tussen de knieën van je overbuurman of buurvrouw.
Na 55 minuten stappen we uit op het voor ons zo langzamerhand bekende Circuler Quay.
Dan word het zoeken naar de trein die ons dichtbij het Art Museum kan brengen.
Dat wil niet erg lukken, en nadat we iemand gevraagd hebben, zegt die dat we er vlak bij zijn, nou dat is treffen.
Maar helaas blijkt dat even later toch niet te kloppen.
Wij weer terug, en nu komen we er achter dat we met de trein naar st' James moeten, dat is niet ver hier vandaan bij het Hyde Park.
Wij stappen in de trein en zijn al snel in het park, en gaan eerst maar even in de Cathedraal kijken nu we er toch voorbij komen.
We lopen door deze prachtige kerk, waar je helaas niet mag fotograferen.
Als we even later weer buiten staan, en gevraagd hebben waar we de Art Gallery kunnen vinden, sturen ze ons weer het bos in.
We komen terecht bij een ander museum, en gaan daar dan maar naar binnen.
Eerst is alles nieuw voor ons, maar dan komen we ergens in een grote zaal met prehistorische dieren, die mij wel erg bekend voorkomen.
Ik krijg een Déja Vu geloof ik.
We kijken nog eens goed rond, en komen dan tot de conclusie, dat we al in dit museum geweest zijn.
Toen waren er echter een aantal zalen afgesloten en die waren nu wel open, waardoor we dingen zagen die er de vorige keer niet te zien waren.
Nu gaan we dan toch echt proberen de Art Gallery te vinden, en na enig speurwerk vinden we eindelijk een route er naar toe.
Als we daar dan om drie uur aankomen
Treffen we het want er is geen enkele controle meer, en ze sluiten om vijf uur.
We gaan snel naar binnen, en ik ben blij dat we toch hebben volhard in onze pogingen om het te vinden, het is meer dan de moeite waard.
We blijven er dan ook tot sluitingstijd, en gaan dan op zoek naar het V S B
Eerst maar weer naar de subway, en vandaar gaan we naar Townhall.
We stappen uit de trein en even later zitten we midden tussen het winkelend publiek, het is hier spitsuur, en we gaan maar even ergens koffiedrinken waar het een beetje rustig is.
Al snel vinden we een koffieshop, en bestellen 2 Flat White "hot please".
Het duurt even en dan word het naar nummer 31 en dat is ons tafeltje gebracht.
Je krijgt hier als je iets bestelt altijd een stander mee met een nummer eraan.
De koffie is heet, en we slurpen het langzaam op.
Dan gaan we maar op zoek naar onze trein die naar Penrith gaat.
We staan nog maar net te wachten of daar is hij al.
Zoals ik al zei is het nu spitsuur, en bij de eerste stations die we aandoen stappen er nog maar weinig mensen uit maar daarna kunnen we een zitplaats vinden.
Het is precies een uur rijden, en als we uitgestapt zijn gaan we nog even winkelen in het grote winkelcentrum hier tegenover het station.
Ook ga ik Yvonne bellen, zodat ze ons kan ophalen van het station.
Als ik mijn telefoon pak en haar probeer te bellen, krijg ik te horen dat ik niet meer genoeg op mijn kaartje heb staan om dit gesprek te voeren.
Dat is effe balen, nou dan maar weer naar Dick Smith om voor 10 dollar beltegoed te kopen.
Gelukkig zit er zo'n winkel hier in het centrum.
Even later ga ik proberen om het op te waarderen, maar het is hier zo'n ontzettend lawaai dat ik maar naar buiten ga, mischien is het daar stiller.
Nou dat valt tegen, Aafke zegt laten we maar naar het station gaan daar is minder lawaai.
Zo gezegd zo gedaan, maar net als ik daar op een bankje zit komt er een hele zwerm vogels luid krijsend overvliegen, net op het moment dat ik aan het luisteren was hoe ik mijn tegoed op kan waarderen.
Ik wacht dus maar even tot het gekrijs en gevladder over is, maar ze gaan gewoon door.
Dan zie ik opeens een telefooncel, het is zo'n half koepeltje waar je met je hoofd in kan en op die manier lukt het me dus wel.
Nu nog snel even Yvonne bellen, maar i.p.daarvan krijg ik Dirk aan de lijn ik zeg hem waar we zijn en hij zal Yvonne wel even opbellen.
Nog geen vijf minuten later komt ze er al aan rijden, nou zeg dat lijkt overtoom wel.
Als we weer in ons huisje zijn gaat Aafke wat broodje's met kip klaarmaken en dan ga ik met mijn foto's aan de slag, want ik heb nergens geen ruimte meer en moet ze nu op DVD 's
gaan branden.
Ook op de IPad kan er bijna geen foto meer bij, dit gaat me wel weer veel tijd kosten, maar daar heb ik genoeg van in voorraad hoop ik.
Het is al laat als ik bijna klaar ben, ik stop er voorlopig maar even mee want anders heb ik straks vierkante ogen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten