Maar na het ontbijt, gaan we eerst naar de Kindergarten, waar het zoontje van Richard en Leanne naar toe gaat, er word een soort kerstspel voor de kleintje's gehouden met allerlei spelletje's en ook krijgen ze allemaal een kadootje.
Het regend als we die kant oprijden, en aan de lucht te zien zal het ook wel zo blijven.
Als we daar dan aankomen staan er al verschillende ouders te wachten tot het
zal beginnen, en om 10:00 uur mogen we naar binnen.
Alle moeders hebben iets te eten meegebracht, en na de spelletje's en het zingen, mogen we het allemaal opeten.
Ik beheers me, en neem wel van alles wat, maar niet te veel.
Om een uur of twaalf zijn we weer thuis, en eten we een paar broodje's met Ham en Kaas.
Dan komt er iemand op het idee, om nog een spelletje Double Trouble te spelen, en deze keer tussen de Hiemstra's en de Adams.
Het word een heel spannend spel, en helaas is het geluk niet met ons en verliezen we op een haar na.
Dan is het bijna de tijd om naar the airport te gaan, en om kwart voor drie rijden we in de stromende regen die kant op.
Het is bijna vier uur als we afscheid gaan nemen van deze beide mensen, en we kunnen terugblikken op een mooie week met hen.
Met het inchecken gaat het weer helemaal mis, we worden als we de vertrekhal binnenkomen direct aangesproken door een medewerkster van de luchthaven, en ik maak haar duidelijk dat we een boardingpas moeten hebben.
Ze wijst naar een rij mensen, en zegt dat we daar maar aan moeten sluiten.
Dus wij gaan met onze bagage netjes aansluiten achteraan de rij.
Ik kijk nog eens goed om mij heen, want ik heb zo'n gevoel dat het niet goed zit, dus ik ga met mijn papieren voor de zekerheid maar weer even naar dat mens toe, en laat haar mijn papieren zien.
Ze kijkt er even naar en zegt dat ik mij bij de servicebalie moet melden, dus ik ga in de rij staan bij de service balie,
als ik daar dan een tijdje sta, heb ik er weer geen vertrouwen in, en ik zeg tegen de man die achter mij staat of ik wel op de goede plek ben hier met mijn papieren.
Hij kijkt er even naar, en zegt dat ik bij de verkeerde servicebalie ben en dat ik een eind verder moet zijn.
Ik ga snel naar Aafke toe die nog steeds met de bagage in de rij wachtenden staat.
Snel lopen we verder de hal in, en ja hoor daar is de balie van Jetstar.
Nu is het snel opgelost, en we krijgen onze tickets en lopen gelijk door naar de bagagecheck.
Daar zijn we gelukkig snel doorheen, en we lopen naar de vertrekhal en gaan naar Gate 36, die snel is gevonden.
We gaan er maar even bij zitten zolang want het duurt nog wel even voor het vliegtuig komt.
Als er een halfuur voor vertrek nog geen vliegtuig staat, gaan bij mij de alarmbellen rinkelen.
Het zal toch verdorie niet weer zo zijn als op schiphol, ik pak de tickets en zie dat er geen 36 maar 38 op staat.
Oi oi dat is weer even schrikken.
Wij als de gesmeerde jeweetwel naar Gate 38 en ja hoor daar staat onze plane al klaar.
Gelukkig zijn er nog steeds mensen aan het uitstappen, en het duurt dan ook nog een kwartier voor we naar binnen kunnen.
Dan is het eindelijk zover en zoeken we onze plaats op 14a en 14b.
Precies op tijd vertrekken we, en taxiên we naar de startbaan.
Een anderhalf uur later staan we alweer in Sydney aan de grond, en proberen we de uitgang te vinden, waar Vincent ons op zal pikken.
We volgen de borden van way out maar als we er een paar gehad hebben komen we ergens waar het nergens meer op staat, dus volgen we het bord exit maar, en dan komen we eindelijk buiten, helaas blijkt even later dat we in plaats van de ophalers bij de vertrekkers zijn terechtgekomen.
Ik bel Vincent dat we er zijn, maar dat we niet daar staan waar we graag hadden gewild.
Maakt niet uit zegt hij ik vind jullie wel.
Dus wachten we maar af, maar na twintig minuten is hij er nog steeds niet, dus bel ik hem maar weer op om hem te vragen waar hij blijft.
Als ik hem aan de lijn heb, vraag ik hem waar hij is, en ook vertel ik hem waar wij zijn.
Ik vertel hem dat wij nu achter een autobus staan met een aanhangwagen erachter, en hij zegt dat hij dat ziet en dat hij er lopend aan komt, want hij heeft de auto in de parkeergarage gezet.
Dus wij wachten maar weer tot hij ons vind, helaas na een kwartier is hij er nog steeds niet, dus bel ik hem maar weer op, we spreken af dat wij naar beneden proberen komen.
Wij pakken onze koffers en gaan weer op sjouw, en nu zien we opeens wel de roltrap die naar de uitgang naar beneden toe gaat.
Als we naar buiten lopen komt Vincent er ook net aanlopen.
Nou we zijn blij dat we elkaar weer zien, met elkaar hebben we drie kwartier vertraging opgelopen.
Nu gaan we naar de auto op zoek, want Vincent kan hem zo een twee drie niet weer terug vinden, dat duurt met elkaar ook weer zo'n 20 minuten.
Het parkeren hier is een crime op de airport, je kunt het eerste kwartier hier gratis staan, maar dat is door de zoekperikelen al ver overschreden.
Als Vincent afrekent bij een betaalautomaat moet hij moet voor 1 uur parkeren 10 dollar betalen.
Enfin we zijn nu eindelijk op weg, maar het is nog wel meer dan een uur rijden naar Dirk en Yvonne in Mulgoa.
Het is dan ondertussen al 22:40 als we daar aan komen.
We worden hartelijk ontvangen door Dirk en Yvonne en drinken koffie en praten nog wat, tot het tijd word voor Vincent om naar huis te gaan.
Hij is dan ongeveer om 01:00 weer thuis denk ik.
Yvonne brengt ons naar het chalet waar we 14 dagen gebruik van mogen maken, en geeft ons even een korte rondleiding, om te laten zien, waar en hoe alles is, en werkt.
Dan is het tijd om te gaan slapen, en daar zijn we ook wel aan toe, door alle consternatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten