De Drie Zusters

Vanmorgen al vroeg wakker, als ik op mijn horloge kijk is het nog maar 05:05 uur verdorie, ik ga de geit verzetten, en dan duik ik er nog maar voor een poosje in.
Hoe ik ook mijn best doe, ik kan niet meer slapen, en om kwart over acht ga ik er maar uit.
Aafke heeft al weer een aantal baantje's gezwommen in de pool hier voor ons huisje, maar het water was wel behoorlijk koud zo op de vroege morgen.
Eerst maar douchen en aankleden, en lekker ontbijten.
We zijn net klaar, als de bel gaat en daar staat Yvonne al en vraagt of we er klaar voor zijn, want we gaan naar Katoomba om de drie zusters te bezoeken.
Het zijn drie bergtoppen die vlak naast elkaar liggen.
We stappen bij Yvonne in de auto, en rijden richting Katoomba, waar we bij een gebouw komen waar je informatie kunt krijgen over alle wandelingen die je hier kunt maken.
Als we daar dan zijn bestellen we eerst koffie, deze keer maar eens een Flat
White, dat is mischien wel heet i.p.v.
lauw.
Helaas kom ik weer bedrogen uit, en is het weer afwaswater.
Dan gaan we lopen, eerst naar de watervallen, en als we dan halverwege daar zijn gaan we eerst een zijpad in voor een lookoutpunt.
Nou er valt als we daar aankomen via een steil pad naar beneden erg tegen, want we zitten midden in de wolken en zien dus hooguit 50 meter.
We wachten even, en dan ineens is er zicht en wat voor zicht, het is werkelijk prachtig om te zien, het is net of staat de vallei in brand zo stijgen er de condens dampen op vanuit het bos hier beneden, het lijkt net rook.
Ook kunnen we de waterval zien een eind verderop.
We hebben de keus uit twee verschillende paden, de ene gaat terug waar we vandaan kwamen, en de andere leidt naar de waterval maar lijkt ons nogal modderig toe.
We kiezen nadat ik het andere pad even een eindje heb verkent, er toch voor om terug te gaan via het oude pad
Na de steile helling te hebben genomen komen we hijgend en puffend weer op ons oude pad uit.
Zo, dat is weer even er tegenaan!.
We gaan verder richting watervallen, en het pad loopt geleidelijk aan naar beneden.
Maar na een halfuur word onze moeite toch beloont, en zijn we er bijna.
Waar we nu zijn is een uitkijkpunt op de falls vanaf de zijkant, en even verder sta je er tussenin.
We maken weer wat foto's onderweg van bloemen, bomen, en wat er al niet meer te zien is vanaf dit pad.
Dan komen we na veel traptreden eindelijk bij de waterval aan.
Het is nog steeds zo nu en dan slecht zicht door de laaghangende bewolking.
Yvonne zegt dat we nog verder door moeten lopen om de Falls ook van de andere kant te bekijken, en zo gaan we weer trappen op en af, en ik denk bij mijzelf ojé we moeten straks ook weer terug, en ik heb nu al zere knieën, en ook Aafke wil liever maar niet over haar knibbels praten zegt ze.
Maar dan zijn we opeens midden in de waterval, en kunnen we oversteken via een vlak gedeelte, en lopen we over grote stenen naar de andere kant.
Ook weer foto's nemen natuurlijk, dan lopen we verder naar weer een lookout point, maar verder gaat het niet.
Dan gaan we op de terugweg en nu gaan we hoofdzakelijk omhoog en over vlak terrein, dit is beter dan Bergje af.
Na anderhalf uur zijn we weer bij de auto, en gaan we naar Katoomba waar de drie zusters zijn.
Als we aankomen is de hele vallei gehuld in de bewolking een soort mist zou je kunnen zeggen, en daarom gaan we eerst maar met het treintje naar beneden waar een kolenmijn was vroeger, maar nu is het een toeristische atractie.
We kopen kaartje's van 21 dollar p/p en even later stappen we in de trein, nou ja trein, het is een echte kermisatractie want het is de steilste spoorbaan ter wereld, voor je gevoel ga je bijna recht naar beneden.
Als we beneden zijn kunnen we nog net een rondje lopen door het mijnstadje wat helemaal verscholen zit in het regenwoud.
We moeten wel weer op tijd terug zijn voor de trein naar boven want het is de laatste vandaag, en anders moet je wachten tot morgen, of helemaal naar boven klimmen via een trap van 1000 treden, geen leuk vooruitzicht dus.
We zijn gelukkig net op tijd en zijn dan al snel weer boven.
Dan hebben we de tijd even om het stadje in te gaan voor iets te eten.
Yvonne brengt ons naar een koffietentje's die word gerunt door mensen die ook een boerderij hebben met biologische producten, die ze hier en in een winkel ergens anders in het stadje verkopen.
We bestellen koffie en graag heet zeg ik erbij.
Ook nemen we een veggieburger, en even later brengen ze en hete koffie, en een verwachtingsvol uitziend broodje met van alles en nog wat er tussen.
We nemen een hap in onze burger, en dit is precies wat het moet zijn.
Deze happerijtent staat genoteerd in mijn hoofd met vijf sterren.
Na al deze heerlijkheden te hebben genoten stelt Yvonne voor om het nog Nog een keer te proberen bij de drie zusje 's.
Als we daar bijna zijn zien we een regenboog, met zo'n intensiteit als ik nog nooit eerder heb gezien.
Het regent nu dan ook lichtje's, en we kunnen nu niet stoppen om er een foto van te nemen.
Even later komen we bij het parkeerterrein aan, maar dan is het weer een gewone regenboog.
Toch maken we snel een paar foto's en ook de drie zusters zijn zo nu en dan helder zichtbaar.
We besluiten om ondanks dat het regent toch de route te nemen nei de trije susters ta.
Het is dan mischien wel niet zo ver, maar ik heb nu al last van mijn kuiten, laat staan als ik straks weer omhoog de helling op moet.
Het blijft gelukkig redelijk droog, en na een kwartiertje zijn we er al, met de mist is het stuivertje's wisselen.
Yvonne maakt nog wat mooie foto's en dan gaan we helling op naar de auto toe, ik ben blij als ik er weer in zit.
Yvonne wilde nog wel een stuk gaan lopen met ons, maar daar weet ik gelukkig een stokje voor te steken, want ik heb hoge nood en daarom gaan we op zoek naar een toilet.
Als dat dan ook weer gelukt is, gaan we richting Mulgoa.
Het is ondertussen al donker geworden, en we maken nog even een rondje door de buurt, om de kerstversierings te bekijken en zo zijn we weer thuis om kwart over negen, nog even een broodje eten en een glaasje port, en dan is het weer bedtijd.