Om halftien zitten we aan ons ontbijt, en het ontbreekt ons hier aan niets op Sojourners Rest.
Yvonne heeft letterlijk aan alles gedacht, en even later komt ze ons verrassen met de mededeling, dat we vanavond naar het Operahouse gaan om een uitvoering bij te wonen van de Matheus Passion van Händel.
Nou dat is inderdaad een grote verassing, en daar hadden we helemaal niet op gerekend.
Ik ga vandaag maar weer eens met mijn foto's aan de slag, want ik moet ze weer even van de Ipad, via mijn laptop op een andere geheugendrager zetten.
Het wil mij deze keer niet lukken om de foto's op de Ipod te bekijken op mijn laptop, wat ik ook probeer steeds krijg ik de mededeling dat er 0 foto's in het bestand staan.
Tot het opeens wel lukt en dan is het verder een kwestie van tien minuten en ze staan op mijn card.
Maar ik wil ze nog even beter onderverdelen in groepen, en daar zit nog wel weer veel werk in.
Helaas kom ik niet meer voor halfvijf er mee klaar, want om vijf uur moeten we weg om op tijd in het operahouse te zijn.
Het is erg druk op de weg, en het duurt daarom langer dan verwacht.
Als we dan eindelijk de parkeergarage inrijden, stappen wij alvast uit en gaat Dirk de auto parkeren.
Snel gaan we naar binnen, maar het is al begonnen.
Als we bij de ingang zijn, moeten we van de suppoost even wachten, maar na een paar minuten mogen we naar onze plaatsen.
Het is een imposant gezicht deze grote ruimte, en de accoustic is geweldig.
Een hele poos later zien we ook Dirk achter een bordes staan, met nog een aantal laatkomers, maar hij mag niet naar ons toe.
Dan is het pauze, en gaan we de zaal uit.
Dirk haalt voor ons allen, een glas rode wijn.
Na de korte pauze gaan we weer naar onze plaatsen, en gaan weer genieten van deze Orale, en Musicale uitvoering over de lijdensweg van Christus.
Om halfelf eindigt deze mooie avond, en als we weer buiten staan, is het heerlijk weer, in tegenstelling met de regen waarmee we hier aankwamen.
We gaan nog even de stad in om wat te eten en te drinken, en komen terecht in een lux uitziende Toko.
Aafke en ik bestellen een breadroll met Tunafish, en een kopje koffie Latté.
Ik zeg er maar weer bij van Hot Please.
Want dat heb ik van Ava geleerd, anders krijg je lauwe koffie.
Het duurt een hele poos, en er gaat ook van alles verkeerd, ook spreekt het personeel geen goed Engels volgens Yvonne, maar daar is Dirk het niet mee eens.
Enfin als we onze koffie krijgen is die in een glas, en niet heet, de breadroll is een soort puntbroodje, waar ze na een blad sla er tussen hebben gefrommelt, een blikje Tunafish met olie en al op hebben geflikkert.
Ik had mij er zo op verheugt, dat het weer zo'n heerlijk broodje zou zijn die we gegeten hebben bij Palm Beach waar we met Vincent waren een tijdje geleden.
Dan is het tijd om naar huis te gaan, en dat gaat sneller als de heenreis gelukkig.
Om 01:00 uur liggen we tussen de lakens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten