Snel even een shower, en dan maakt iedereen datgene klaar wat hij graag wil hebben, en dan gaan we buiten op het terras ontbijten.
Om 10:30 is iedereen klaar om op stap te gaan en gaan we met ons zessen in de Toyota Landcruiser de heuvels in naar de plaats waar Michael en Sarah een bouwterrein hebben gekocht van 41 Acre, ik denk dat een Acre hetzelfde is als een Hectare dus 100 bij 100 meter.
Het huis wat ze daar gaan bouwen heeft ook grote afmetingen.
Het word 27,6 meter lang en 16,50 meter breed.
Het zou eerst nog breder worden, maar de zijvleugels die eerst schuin waren op de tekening, zijn afgewezen door de commissie die i.v.m.de mijnactiviteiten een vinger in de pap hebben.
Het worden nu gewone rechte vleugels.
Als we daar zijn aangekomen, gaat het een pad op naar boven, wat wel verhard is maar die je moeilijk weg kunt noemen.
Eenmaal boven waar het huis zal worden gebouwd, heb je een prachtig uitzicht over de hele vallei, zonder enige belemmering van andere huizen.
Het enige wat je op zo'n plek tegen hebt is dat je voor je eigen drinkwater moet zorgen want er is geen waterleiding, i.p.d. komt er een ronde betonnen tank met een inhoud van 120.000 liter onder de grond.
Ook elektriciteit moet worden aangelegt en dat moet ook grotendeels via palen met draden en het laatste stuk gaat dan ondergronds.
Ook moet er een enorme ceptictank komen voor de opvang van alle zwarte en grijze waterresten.
Ze hopen dat de vergunning begin februari rond is en dan willen ze er voor de kerstdagen wonen in 2012.
Als we na alles te hebben bekeken en uitgelegd te hebben gekregen, gaan we kijken waar Michael werkt, hij is de coördinator voor het onderhoud van de transportwagens die de kolen vervoeren van de mijngroeve naar de plaats waar het voor transport per trein word gereedgemaakt, per trein gaat er voor 1 miljoen dollar naar China toe.
En er gaan ongeveer 15 treinen per dag op weg naar Newcastle, waar het in schepen word geladen voor het verdere transport over zee naar China.
Als je daar dan op zo'n uitkijkpunt staat en het allemaal ziet gebeuren, krijg je pas een indruk hoe groot dit continent wel is.
Dan gaan we op stap naar een groot winkelcentrum om boodschappen te doen voor vanavond voor de Barbeque.
Als we alles hebben ingeladen gaan we op zoek naar een plaats om te lunchen.
Op advies van Yvonne gaan we naar de Goldfish.
Als we daar dan zijn aangekomen, zeg ik dat de lunch voor mijn rekening is.
Ik had gelijk al gezien, dat dit niet een van de goedkoopste gelegenheden is,
maar goed we zitten hier nu eenmaal maar zo als ik al zo vaak heb meegemaakt, is het eten er meestal te duur en zijn de portie's te weinig.
Het bestellen gaat dan ook niet zo vlot en op het laatst zegt Dick, dat ze ons van alles maar wat moeten brengen.
Het resulteert in wat aardappelschijfje's met zure room, wat schijfje's unoxworst
wat kleine gehaktballetje's,en wat vierkante blokje's draadje'svlees,en een schaaltje franse frietjes, ook is er wat je een groentesalade kunt noemen bij.
Twee grote karaffen met water worden er met ijsblokje's gratis bijgeleverd.!
De latté koffie die ik had besteld, en er bij had gezegd van "Hot Please "
is ook nog eens lauwwarm.
Echter wat bij mij, het ergst overkomt is, dat Dick zijn creditkaart eerst af moet geven, anders word er niets geleverd.
Dat hadden ze mij niet moeten flikken, ik was meteen vertrokken.
Ik ga na afloop van deze schranspartij naar binnen om af te rekenen, achter de toog staat een jonge man, die een zoon had kunnen zijn van Theo en Thea.
Ik zeg tegen broer konijn dat ik af wil rekenen voor tafel nummer 102.
en betaal voor de hele handel.
Zo, dat was één keer maar nooit weer.
Dan gaan we naar de zaak er naast waar ze diverse artikelen verkopen die met wijnmaken en dergelijke te maken hebben.
We lopen er een slag doorheen, en ik kom er achter dat ze hier heerlijke broodje's en koffie verkopen, ook is er een supergrote keuze aan ijs.
Deze Toko hadden we dus moeten hebben, dan hadden we voor de helft van de prijs twee keer zoveel te eten gekregen, en ijs toe gehad.
Dan gaan we op huis aan, en daar drinken we gezellig een biertje op het terras, als het een uur of half zeven is geworden kunnen we aan tafel voor de Barbeque.
Het is hier de gewoonte dat de gastheer het vlees voor je BBQet.
Ik moet zeggen dat Sarah en Michael erg goed hun best hebben gedaan, en alles is heerlijk, dat maakt weer veel goed deze dag.
Na de BBQ gaan wij als mannen een kampvuur organiseren, daarvoor hoeven we maar even het bos achter het huis in te lopen en daar liggen genoeg grote en kleinere takken.
Al snel hebben we een flinke brandstapel, ik moet natuurlijk nog even die grote tak ophalen, die ik tegen een grote boom heb zien staan.
Wanneer ik na enig til en trekwerk de tak heb losgekregen, draait het ding door het gewicht een halve slag in de rondte en krijg ik een dreun tegen mijn kop, ook dwarrelt mijn bril ergens heen.
Na enig zoekwerk vind ik hem gelukkig nog heel aan tussen de rotzooi die er ligt.
Al snel ontdek ik een bult op mijn hoofd, die snel in grote toeneemt.
Ik hou mijn smoel maar over deze onelegante actie, en sleep de tak naar het vuur toe.
Zo nu eerst maar een biertje voor de doorstane emotie.
We zitten nadat Mechael de boel met olie en benzine aan de praat heeft gekregen tot elf uur om het vuur te kletsen en te genieten van het vlammenspel en de warmte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten