Queens Park

Na een nacht vol te hebben gemaakt met wakker zijn, doordat ik mijn pillen had vergeten in te nemen, doezel ik in de vroege morgen nog wat.
Aafke was om zeven uur al wakker, en is er uit gegaan om een eind te lopen.
Ook gaat ze voor het ontbijt nog een half uurtje zwemmen.
Ik ga er ook maar uit en ga douchen.
Als ik klaar ben, komt ook zij er net weer aan en kunnen we ontbijten.
Het ligt in de bedoeling, dat we vanmorgen wat rustig aan doen, en vanmiddag naar het park te gaan, want daar zijn ook een aantal dieren te bekijken.
Als we dan aan het koffiedrinken zijn, gaat opeens de telefoon.
Het blijkt de overbuurvrouw te zijn, die in nood is.
Jetje rent snel de deur uit en Ralph er achteraan, ook wij rennen er snel heen.
We treffen de buurvrouw aan op de stoel met haar voet in een handdoek gewikkelt.
Wat is er gebeurt!, staande bij het aanrecht, is het mes wat ze gebruikte bij het snijden van de groente uit haar hand gegleden, en recht op haar voet gevallen met de punt naar beneden.
Je kunt het haast voelen, als je er aan denkt.
Gelukkig was ze in staat om te bellen, en was ze zo helder van geest, dat ze er gelijk een handdoek op drukte.
We doen ons best om haar gerust te stellen, en leggen een drukverband aan.
Jetje gaat de auto halen om haar naar de dokter te brengen, en wij helpen om haar in de auto te krijgen, en ze kan gelukkig zelf lopen.
Haar man is niet thuis, maar die lichten we wel in als hij weer thuis komt.
Ondertussen gaan wij maar verder met koffiedrinken.
Een uurtje later komt de buurman ook weer thuis, en Ralph vertelt hem het hele verhaal.
Niet zoveel later komt Jetje er ook weer aan met de buurvrouw, en die heeft er zes hechtingen in gekregen.
Gelukkig zijn er geen zenuwen beschadigt, en kan ze de tenen nog bewegen.
Ook de pijn valt nu nog mee, maar ze zal er straks wel last van krijgen.
Ondertussen is het al weer middag geworden, en we eten wat broodje's met kaas en ham.
Om half twee gaan we naar het park, en lopen daar een anderhalf uur doorheen.
Er zijn Wombats, Tasmanian Devils, Emu's, Wallibi's en ook veel soorten verschillende vogels te zien.
Als we uitgekeken zijn gaan we een ijsje halen bij de Kiosk, eerst kon Jetje het gebouw niet vinden, maar ze wist niet dat er een compleet nieuw gebouw was neergezet en het oude was afgebroken.
Na van ons ijsje te hebben genoten, gaan we de caravan ophalen, die ze voor reparatie hadden weggebracht, omdat er hagelschade aan het dak was.
Het dak, en ook de zonnepanelen zijn vernieuwd.
Ze hadden hem nog niet zo lang, want de vorige was geheel onder water geraakt, tijdens de overstroming afgelopen jaar in januari.
Dus hier in Australië is het nogal eens extreem weer.
Als we even later met de caravan wegrijden, en al halverwege huis zijn, moeten we eerst weer terug omdat ze de sleutel van de caravan niet mee hebben gekregen, en ook zit daar de sleutel aan van het hek, waar ze door moeten om op het stallingsterrein te komen.
Met een halfuur vertraging komen we dan aan op het stallingsterrein, en parkeren de caravan daar.
Ondertussen is het nu halfzes, en omdat Jetje de buren heeft uitgenodigd voor het avondeten gaat ze daar snel mee aan de slag, en zo zitten we om half zeven gezellig met ons zessen om de tafel.
Tussen de bedrijven door is Aafke ook nog even naar de kapper geweest om wat van haar haar af te knippen.
Zonder Engels te spreken is ze er toch achtergekomen dat de kapster die haar heeft geholpen uit Denemarken hier naar toe is gèémigreerd.
Na het eten praten we nog een hele poos door, en laat ik hun wat foto's zien van de plaatsen waar we tot nu toe geweest zijn.
Om een uur of negen gaan de buren weer naar de overkant, ook horen we hun hond nu steeds blaffen.
Wij gaan nog even Double Trouble spelen, de Dames winnen de eerste keer en het is dus nu 2:2.
Ralph en Ik winnen de beslissende game met de hakken over de sloot.
Het is nu na elfen, en we gaan naar bed toe.

Dagje Piano Aan

Het is "potverdorie nog aan toe zeg" al bijna 10:00 als we uit ons nest komen.
Maar omdat Queensland niet meedoet met Daylight Saving Time valt het een uur mee.
We huppen vlug uit bed, snel even douchen, en dan lekker ontbijten.
De bedoeling is om straks eerst even naar het shoppingcentre te gaan voor boodschappen en koffie daar te drinken om vervolgens weer naar huis toe te gaan voor lunch, en dan daarna om ongeveer 15:00 uur naar de zoon van Ralph en Jetje op visite te gaan omdat hun zoontje 2 jaar word vandaag.
Het loopt allemaal net even anders dan gepland, als Jetje de auto uit de garage rijdt, blijkt de band van het rechter achterwiel halfleeg te zijn.
Een lekke band dus, gelukkig heeft iemand die in Australië woont, altijd een compressortje op 12 volt bij zich, en zo pompen we de band weer op spanning.
Onderweg naar het winkelcentrum brengen we op nog geen 100 meter afstand daarvan de auto naar een bandencentrum, en daar plakken ze de band terwijl wij gaan shoppen.
Omdat Jetje ons met de kinderen had zien skypen, wil ze dat ook graag met haar kinderen doen, en daarom koop ik stiekum voor haar een webcam.
Als we weer thuiskomen na het winkelen, zet ik de doos vlak naast de monitor van de computer.
Ralph was gisteren een beetje negatief over het gebruiken van skype, maar ik heb hem uitgelegt hoe het werkt, en dat er verder geen kosten aan verbonden zijn zolang je maar van computer naar computer telefoneert.
Een poosje later hoor ik opeens een veraste kreet van Ralph die de webcam op zijn buro ontdekt heeft.
Gelukkig is de reactie goed, en ik ga het morgen met hem installeren.
Na de lunch gaan we dus naar Mathew en Rachel toe waarvan het zoontje Thomas twee word.
Het jochie schrikt een beetje van ons, en is in het begin een beetje bang en kruipt tegen zijn moeder aan, maar al snel word hij wat driester, en als hij zijn kado ziet is het gelijk over.
Grandpa en Grandma hebben voor hem een Buldozer gekocht, die een hoop herrie en lawaai maakt.
We drinken thee, met een koek erbij, en even later komt ook Mathew thuis van zijn werk.
Zijn vrouw Rachel is ook nog eens zes maanden zwanger van hun tweede en dat was ons ook al opgevallen.
Om een uur of vijf verlaten we de jongelui weer en gaan we weer naar huis toe, we doen dan nog even een korte wandeling over het park waar zij wonen.
Ook wijzen ze ons aan waar het water aan toe heeft gestaan in januari dit jaar, het is bijna niet voor te stellen dat het mogelijk was.
Zij hebben er gelukkig geen schade van gehad want zij wonen toevallig op het hoogste gedeelte van deze natuurlijke Terp.
Na deze mooie rondwandeling gaat Jetje onze maaltijd voorbereiden, en ik ga even met mijn foto,s bezig.
Als ik op een gegeven ogenblik er eentje via email wil versturen loopt de Ipad muurvast.
Ik doe hem een aantal keren aan en weer uit, maar niets helpt.
Ik leg hem maar even aan de kant om het later nog maar eens weer te proberen, maar als ik dat dan later probeer doet hij helemaal niets meer.
Dat is even stevig balen, want wat als hij nu eens kapot is.
Aangezien de accu niet leeg was, kan het daar niet aan liggen, maar ik doe hem toch maar aan de lader, baat het niet dan schaad het ook niet.
Ik probeer het later nog eens weer, maar geen leven in het apparaat te krijgen.
Dan eerst maar even eten, mischien dat hij het daarna wel weer doet.
Ik wacht opzettelijk wat extra lang, en als ik op het laatst te nieuwsgierig word ga ik kijken of ie het doet.
Tot mijn grote opluchting doet hij het weer, net of er niets gebeurt is.
Ik verstuur mijn emailbericht, en het werkt allemaal weer zoals het hoort.
Na het eten, wat voortreffelijk was gaan we een spelletje Double Trouble spelen, wat wij als mannen twee keer achterelkaar winnen.
De derde keer winnen de dames het, en dan is het ondertussen ook bedtijd geworden.
Het is nu bijna 00:00 uur en ik stop er mee.

Naar Brisbane

Vanmorgen al vroeg wakker 06:30 en Aafke wil onmiddelijk naar het zwembad, helaas is het hek er naar toe dicht en als ze wil zwemmen moet ze een half uur wachten zegt de eigenaar van het park die met het onderhoud bezig is.
Dus zo komt ze onverichter zake weer terug.
Ik besluit om er ook maar uit te komen en even later staan we onder de douche,en dan gaan we ons aankleden
Ook Ralph en Jetje zijn al druk bezig met het ochtendritueel, en zo zijn we even later allemaal aan tafel.
Als het ontbijt in onze maag zit, beginnen we met het laden van onze beide koffers en één tas.
We nemen hartelijk afscheid van Saskia en John en wensen ook hen nog een fijne week vakantie toe hier.
Om halfnegen rijden we weg, voor de 800 km lange weg naar Ipswitch dat vlakbij Brisbane ligt.
Onderweg stoppen we een aantal keren voor koffie en voor lunch.
Voor lunch keizen Ralph en ik voor een Hamburger met the works, en Aafke en Jetje nemen een wrap met kip er tussen.
Ik zal jullie niet vermoeien met onze reisbijzonderheden, want die zijn niet zo anders dan andere keren.
Het is een lange dag en de wegen zijn niet altijd even vlak, en als ik soms even wegdut word ik wreed wakker geschut doordat we door een groot gat rijden.
Om halfnegen s'avonds rijden we de parkeer garage van het winkelcentrum binnen, want Ralph en Jetje zijn ook voor vier weken naar hun zoon geweest en hebben geen kruimel brood meer in huis.
Ze wil daarom brood en broodje's halen en ook een hele gebraden kip.
Dat met de broodje's lukt maar de kip halen we later bij de Mc Donalds Drive Inn vandaan.
Een kwartier later zitten we al aan tafel te schransen.
De kip is in een oogwenk vertrokken richting hongerige magen, en ook de Prawns zijn snel vertrokken naar duistere oorden.
Na dit gekaan gaan we de spullen uit de auto halen en opbergen en om 10:30 zitten we alweer aan de thee.
Jetje vraagt of Aafke zo meteen even nog een eindje wil lopen, en dat wil Aafke wel.
Ik praat een pypvol met Ralph over van alles en nog wat, en na een halfuur komen de Dames hijgend en puffent binnen want het is nog steeds erg warm buiten.
Het is nu ondertussen 10:00 uur en dat is een uur eerder dan in NSW want hier doen ze niet mee met Daylight Saving Time.
Dus dat houd in dat we een uurtje langer kunnen blijven liggen morgen.
Om kwart over elf lig ik dan ook in mijn nieuwe bed, en het ligt wel lekker moet ik zeggen.
Het is altijd maar weer even afwachten op voor bed je terecht komt, maar tot nu toe mag ik niet klagen.

Kanovaren

Vandaag zijn we niet zo vroeg, tenminste ik niet, Aafke is al weer te zwemmen geweest en Saskia is ook al druk bezig met het ontbijt.
John ligt ook nog op één oor, maar als hij het gerammel van de borden hoort is hij ook van de partij.
Na het ontbijt gaan we de kano's weer op de auto laden, want we gaan straks kanovaren.
Maar eerst gaan we koffiedrinken.
Als we bij de plek zijn aangekomen waar het allemaal gebeuren gaat, halen John en ik de kano's van de auto af en brengen ze naar het water.
Intussen haalt Saskia takeway koffie op bij het restaurantje.
Even later zitten we aan de koffie, die deze keer weer eens lauwwarm is, het is niet anders.
Dan gaan Aafke en John eerst het meer op, en Saskia en ik gaan een beetje rondlopen en wat foto's maken van deze mooie plek.
Als ze na een uurtje weer terug zijn
Is het onze beurt om het water op te gaan.
Omdat dit voor ons nieuw is, is het wel even wennen om het evenwicht te bewaren, maar het valt mij reuze mee.
Als we die kant een eind uit zijn zegt Saskia heb je zin om naar het strand te gaan, nou dat is wat mij betreft oké.
Dus trekken we even onze kano's het strand op aan de walkant.
Even later staan we tot onze knieën in de Pacific Ocean en bulderd de zee in onze oren, it's amazing.
De ene na het ander golf komt ons schuimend tegemoed, en het zand spoelt ons tussen de tenen weg.
Er word flink aan je getrokken, en het valt niet mee om het evenwicht te bewaren.
We nemen wat foto's van dit natuur geweld om ons heen, maar helaas moeten we weer in tijd terug zijn.
We stappen weer in onze kano's, en peddelen weer terug naar John en Aafke.
Als we vertellen waar wij geweest zijn willen die er met alle geweld ook nog eens naar toe.
Dus stappen zo voor de tweede keer in het wiebelige apparaat, en peddelen ze naar zee toe.
Na één uur en 15 minuten zijn ze weer terug, en hebben ook zij heerlijk genoten van de mooie golven en de prachtige blauw groene kleur van de Oceaan.
We gaan de kano's weer op de auto laden, onze spullen bij elkaar zoeken en gaan dan op naar het resort, waar we het zout van ons lichaam douchen.
Dan gaan we snel op pad naar Michael en Sarah want daar gaan we vanavond eten, en ook Ralph en Jetje komen daar om te eten.
Als we bijna bij de Highway zijn staan we opeens in de file.
Even later komen we er via een bericht van de plaatselijke radio achter dat er een accident gebeurt is tussen een personenauto en een vrachtwagen, en dat het verkeer in beide richtingen gestremd is.
Even later horen we dat het wel 2 tot 6 uur kan duren voor we verder kunnen.
Na telefonisch overleg met onze gastheer en dame, besluiten we om maar terug naar huis te gaan, en thuis te dineren.
Na thuiskomst drinken we een biertje en om halfzeven staat onze warme maaltijd klaar.
Als we dan na het eten nog wat na zitten te praten over deze fantastische middag, zien we opeens weer de zon door de bomen schijnen.
We willen de zonsondergang op de foto zetten, en dus springen we snel in de auto, en rijden naar Elizabeth Beach toe.
We zijn precies op tijd op deze plek, maar de zee zien we helaas niet, maar de heuvels zijn ook goed, en we schieten een paar mooie plaatje's.
Dan opeens is het over en word het snel donker, en gaan we terug.
Na thuiskomst is het weer tijd voor een toetje, en we laten ons de chocolade met caramel ijs goed smaken.

Pacific Palms Resort

Vandaag komt er een eind aan onze
plezierige tijd bij Vincent en Sjoukje.
We waren er vanmorgen om kwart over acht af, snel douchen, en de kleren aan zodat we kunnen ontbijten.
Aafke heeft op een paar dingen na alles al ingepakt, en als we hebben ontbeten pakken we de laatste dingen in en zijn we klaar om te vertrekken.
We zouden tussen 10 en 11 worden opgehaald, en het is nu bijna 11:00
En ja hoor daar zijn ze dan, en ze willen eerst met ons koffiedrinken,
dus we zeggen maar niks en nemen er ook nog maar eentje.
Om half twaalf rijden we weg in de stromende regen.
Onderweg stoppen we één keer om alweer koffie te drinken en we nemen er een pie bij.
Een pie is een soort cake'je gevuld met in ons geval kip met een soort ragoud.
Na dat allemaal weer naar binnen te hebben gewerkt, gaan we er weer tegen aan.
De weg gaat behoorlijk op en neer en er zijn veel haarspeldbochten.
Om een uur of vier zijn we dan bij het Pacific Palms Resort.
Het heeft geen moment opgehouden te regenen, en we brengen snel al onze koffers en wat dies meer zij naar binnen.
Saskia gaat thee zetten, en daarna gaan we even een ronde maken over het resort.
Er is een recreatiezaal, een sportzaal, en een zwembad en van dat laatste is het water lekker warm.
Eerst gaan we nog even naar de supermarkt, om brood te halen want dat had ze thuis niet meer, ook nemen we porridge en melk mee voor ontbijt.
en wanneer we terug zijn in ons huisje verkleden de dames zich en gaan zwemmen.
Als ze terug zijn is het al bijna zeven uur en gaat Saskia het meegebrachte eten in een pan doen, ze moet er zo nu en dan wel even flink in om prikken want het was nog bevroren.
Na een kwartier zegt ze dat we aan tafel kunnen, om de spaggeroni met bricoli te verorberen.
Het smaakt beter dan dat het er uit ziet, en er blijft dan ook niets van over.
Afwassen is er niet bij want er is een vaatwasser.
Na het allemaal te hebben opgeruimd, gaan we een DVD kijken die ze hebben meegenomen van huis.
Het is een komische film wat zich afspeelt in de kalahari woestijn.
Halverwege liggen drie van ons te slapen, en Saskia vertelt ons later wat er in die tussentijd gebeurt is.
Om ongeveer tien uur is het afgelopen, en gaan we echt slapen.
Ook heb ik nog even het nederlandse journaal bekeken en daarop waren de bushfire's te zien bij Perth waar ze uit voorzorg een gecontroleerde brand wilden doen, maar door een plotselinge sterke wind liep het volkomen uit de hand, en zijn er nu al meer dan 35 huizen in vlammen opgegaan.
Als ik hier zou wonen, dan kapte ik al die rot bomen om mijn huis weg, want die eucalyptus bomen branden als de hel.
Ze houden er hier een vreemd bomenbeleid op na, want overal hangen er bomen over de weg die zomaar af kunnen breken.
Die bomen hebben de naam van widdowmaker.
Bij ons zou dat niet gebeuren, het is veel te gevaarlijk.
Nou ik stop er mee, en ga mijn nest op zoeken.
Aafke en Ik slapen apart want wij hebben een kamer met twee eenpersoons bedden.
We liggen nog maar koud op bed en ik ben nog even bezig met wat foto's, als we opeens worden geskyped door Vrouwkje, die er in geslaagd is om een webcam te instaleren, en de verbinding is prima.
De zussen wisselen wat nieuws uit, en volgende week dinsdag zal ze ons de baby van Emmy even laten zien.
Zo zie je maar weer, de techniek staat voor niets.

Vrijdag Vrijedag

Vandaag hebben we een dag vrij, omdat er verschillende dingen geregeld moeten worden, want morgen worden we door Saskia opgehaalt voor een lang weekend iets ten noorden van Newcastle.
Ze hebben een vakantiehuisje gehuurd voor een week, en het oorspronkelijke plan was om er een weeklang met elkaar op te trekken.
Ook zouden ze de boot meenemen, maar omdat wij maar drie dagen blijven
en daarna worden opgepikt door Ralph en Jetje, nemen ze alleen twee kano's mee.
Aafke probeert zoveel mogelijk spullen mee te nemen, maar we mogen alleen handbagage meenemen in het vliegtuig, en in totaal niet meer dan 10 kg per persoon.
Na eerst de optie om met de trein te gaan te hebben onderzocht, hebben we toch maar besloten om te vliegen.
Wat de prijs betreft maakt het slechts 20 dollar uit.
Met de trein kost het 221 dollar en met de plane 201 dollar wat neerkomt op 154 euro's voor ons beiden.
We vertrekken dan op woensdag 7 december om 17:20 uit Brisbane en komen om 19:55 in Sydney aan.
Dan moeten we nog even door naar Mulgoa waar we verwacht worden door Dirk en Yvonne.
Daar blijven we dan tot 21 december en dan gaan we voor de kerstdagen naar Pieter en Anne in springwood.
Als we met de trein hadden gegaan, hadden we s'morgens al om 07:30 in de trein moeten stappen en we waren dan pas om 20:35 in Sydney gearriveerd, een rit van dik 13 uur.
We hadden mischien daardoor wel wat meer van het landschap gezien, maar om 13 uur lang op je kont zitten valt niet mee.
Het is nu bijna etenstijd, en wanneer Sjoukje daar druk mee bezig is, gaat de telefoon, het is het ziekenhuis met de boodschap dat om 18:00 uur Albert is overleden.
Aangezien Sjoukje alles moet regelen komt het goed uit voor hun dat wij morgenvroeg afreizen, zodat ook zij weer gewoon hun gang kunnen gaan.
Doordat er snel een paar zaken in gang moeten worden gezet, eten we een beetje later dan gepland.
Ook gaan ze allebei na het eten even naar het ziekenhuis, om alvast de persoonlijke spullen van Albert op te halen.
Als ze terug komen drinken we koffie, en bekijken we nog een film van Vincent zijn vlindertuin.
Dan word het 22:00 uur en Sjoukje gaat naar bed, wij praten nog een poosje door met Vincent maar gaan een halfuur later ook maar naar bed.

Aquarium

Omdat het de hele nacht geregent heeft, en ook nu nog steeds komen wij wat later uit onze warme kooi vandaan dan dat we van plan waren.
Als ik in de keuken kom, staat de tafel gedekt voor vier personen, en dat is voor het eerst, want Vincent eet altijd apart.
Het vierde bord was voor Alie bedoeld hoor ik even later van Sjoukje, want die moest vroeg naar het ziekenhuis toe en zou dan later komen om met ons te ontbijten.
Wij doen nu we toch al laat zijn maar rustig aan, en gaan wel met de bus van 10:09 naar Dee Why en daar vandaan naar Manly Wharf om de veerboot te nemen naar Circuler Quay.
Als we daar dan zijn, stappen we over op de veerboot naar Darling Harbour.
En dan een paar honderd meter verder is het Zeeaquarium van Sydney.
Ik ben benieuwd wat het kost, want ik weet uit ervaring dat het niet goedkoop is, en ik zeg tegen Aafke als het meer kost dan 100 Euro voor ons beiden ga ik er niet in.
Als we voor de kassa staan zie ik alleen maar combiprijzen staan, want er zijn hier drie atractie's bijelkaar en zo'n combikaartje kost 60 dollar p/p
Dus 120 dollar x 0,75 = 90 Euro.
Ik zeg tegen Aafke kom op meid laten we hier om de hoek eerst maar even een bakje doen, want dit is wel erg veel geld en daar gaan we even over nadenken tijdens het koffiedrinken.
Ik bestel 2 Latté en doe dat bij een vent die meteen vraagt waar ik weg kom, ik zeg uit Holland waarop hij antwoord achtentachentig.
Hij hoorde het zeker aan mijn accent, ook vraagt ie nog waar ik uit Holland vandaan kom, en ik zeg uit het noorden uit Friesland.
Hij zegt vervolgens "Vlissingen" .
Waarop ik antwoord dat dat in zeeland ligt en dat het zuidelijk is.
Hij zegt Vlissingen Nice place.
Dan is mijn koffie klaar, en wenst hij ons een mooie dag toe.
Als wij zitten te koffiedrinken ontdek ik dat het Aquarium nog een ingang heeft vlak naast de koffiebar waar we nu zitten, en daar staat boven de kassa's dat je ook een los kaartje kan kopen voor 35 Dollar en dat klinkt al een stuk beter, en nog beter word het als ik zie dat gepensioneerden maar 28 Dollar p/p hoeven te betalen.
We drinken onze koffie op, en dit is de eerste keer dat mijn koffie echt een keer heet is, en dat smaakt een stuk beter dan anders.
Ik besluit het er maar op te wagen en zeg tegen de man achter de kassa dat ik twee tickets voor consessions wil.
Hij vraagt me gelukkig niet naar mijn retiredpasje (wat we niet hebben) en geeft mij de kaartje's en ik betaal hem 56 Dollar wat neer komt op 42 Euro.
Dus door ons koffiedrinken hebben we 38 euro bespaart.
We gaan naar binnen, en de eerlijkheid gebied me te moeten zeggen dat dit wel heel erg mooi gemaakt is.
De laatste keer was in de dierentuin van Emmen en dat was waardeloos maar dit is echt super.
We komen dan ook tijd te kort, en het is maar goed dat we de combinatietickets niet gekocht hebben
want dan hadden we het niet gered om alles te bekijken.
Om halfvijf gaan we weer op huis aan, en we zijn pas om 19:00 uur thuis.
Sjoukje en Vincent hebben gelukkig op ons gewacht met het Diner, en na gegeten te hebben laten ze ons nog even een videofilm zien van één van hun studenten uit zwitserland die gemaakt is op een zeilschip waar hij als bemanningslid mee heeft gevaren.
Het schip heet " Sea Cloud " en is
een vierkant getuigde driemaster.
Om kwart over tien is het afgelopen en als we de slaapkamer binnenkomen gaat het skypegeluid opeens, en het is Ava die ons opbelt, hoe is het mogelijk, want we wilden haar namelijk net bellen vanwege de treinreis die ze gemaakt hebben vorige week.
Omdat wij naar Brisbane gaan met Ralph en Jetje willen we graag weten of we ook met de trein naar Sydney terug kunnen, of dat we beter kunnen vliegen.
Vliegen is sneller, maar je ziet niets, en in de trein is het mischien leuker en we zien dan ook nog iets van het land op die manier.
Ze zal me wat informatie sturen, wat de kosten betreft, want vliegen is waarschijnlijk wel goedkoper.
Maar als de prijs niet te veel verschil maakt, gaan we liever met de trein.
We gaan het morgen uitzoeken.
Voor nu is het oogje's dicht en snaveltje's toe.

Australia Museum

Gisteren hadden we al besloten om vandaag naar het Australië Museum te gaan.
Ook zijn we er vandaag al weer vroeg bij, en daardoor zijn we dan ook al om negen uur bij de bushalte.
We rijden in één keer door naar Georgestreet, en gaan eerst maar weer op zoek naar de Kodakwinkel.
het is weer droog na al die regen vannacht, en daarom strijken we neer op een bankje in het park.
Hoe ik ook zoek op de Ipad, ik kan het adres niet meer vinden, maar het was volgens mij in Martin str.
Wat ik wel vind is Martinplaza, dus lopen we die kant maar op, en het is niet ver van de plaats waar we nu zijn.
Helaas vinden we hoe we ook kijken niet de bewuste winkel, tot ik opeens het woord Kodak zie staan bij de ingang van een klein winkelcentrum.
We lopen er naar toe, maar al snel zie ik dat het niet de winkel is die ik zocht.
Omdat het al halftwaalf is, hebben we trek in koffie en hier zijn een hele zooi koffietentje's dus op naar de koffie.
Ik order twee latté, een small one for Aafke en voor mij een medium.
Ook kan ik nu nog even kijken op de Ipad om de winkel te vinden, helaas ik vind de gezochte informatie niet grrrrr.
Als we na de koffie naar buiten lopen, zie ik opeens in de kelderverdieping een elektronicawinkel.
We gaan eens kijken of die ook camera's hebben voor een leuke prijs.
Zonder verder in details te treden, slagen we hier, en ik koop een camera die stof, zand, en waterdicht is tot drie meter, ook is hij shockproof.
Het is ongeveer dezelfde als die van Saskia en die had er veel lovende woorden over.
Nu we dit geregeld hebben, gaan we op zoek naar het museum, en die is vlakbij merken we.
We gaan de hoofdingang binnen, en kopen twee ticket's voor 12 dollar p/p.
Het blijkt een groot gebouw te zijn, en er is onvoorstelbaar veel te zien, van mineralen, vlinders, opgezette vogels, skeletten van walvissen, en van dino's in alle soorten en maten.
Dit museum is echt de moeite waard om te bezoeken, en ik kan het iedereen aanraden.
Om kwart voor vier zijn we uitgekeken en gaan we naar buiten, waar het behoorlijk regent.
We lopen snel de weg over, om in het Hydepark te komen, waar het onder de bomen nog steeds droog is.
Zonder erg nat te worden gaan we James station binnen en na 8 minuten gewacht te hebben zijn we op weg naar Circuler Quay, waar we op de veerboot naar Manly Wharf stappen.
Om 16:30 zijn we daar dan en ook nu bereiken we het bushokje zonder al te nat te worden.
We hebben mazzel, want we staan er nog geen minuut of er stopt een bus voor onze neus die naar Warringha Mall gaat.
Als we daar aankomen gaan we nog even het winkelcentrum binnen om wat fruit te kopen.
We zien er een kistje mango's staan, en de prijs is 19,95 dollar en er zitten er 15 in het kistje.
Helaas kunnen we dat onmogelijk meenemen in de bus.
Een kwartier later staan we alweer bij de bushalte om de bus naar huis te nemen.
Het elektronische bord geeft aan dat onze bus over 10 minuten hier zal zijn.
Om 18:30 stappen we de deur binnen, maar nu zijn we wel een beetje nat geworden, want zo'n opvouwbare paraplu geeft niet veel bescherming voor twee personen.
Om zeven uur zitten we aan tafel voor het Diner, ook is Alie hier naar toe gekomen, want die eet hier altijd één keer in de week.
Na het eten gaat Sjoukje nog even naar Albert, en Vincent gaat naar zijn bijbelstudie.
Alie wast met Aafke de vaat af, en ik ga aan de slag met mijn nieuwe fototoestel.
Vanavond word er dus geen Brändy Dog gespeeld.
Om halftien is iedereen weer thuis, we praten nog wat na, en gaan dan vroeg naar bed.