Als ik klaar ben, zie ik dat Aafke met de Ipad op straat loopt in haar piama, ik vraag haar "Doge jo wol".
Wie loopt er nou op straat om met zo'n ding, ze zegt, ik laat Marina even zien hoe mooi het hier is.
Even later word ons ontbijt gebracht, ik had gebakken eieren besteld, maar het zijn scrambled eggs, enfin die smaken ook wel op toast.
Direct na het ontbijt, vertrekken we richting Coonamble, waar we om 10:00 aankomen.
Tom gaat zijn zaakje's met zijn klant regelen, en wij verkennen het stadje.
Na een halfuurtje dat gedaan te hebben, gaan we voor koffie naar de koffieshop.
Even later zien we Tom onze kant op komen en ik bestel voor hem ook koffie.
Ik heb halverwege de straat bij een Official Telstra verkooppunt wat nieuw prepaid tegoed gekocht voor de Ipad, want mijn tegoed van 3GB is bijna op.
Nu we de koffie op hebben gaan we naar Lightning Ridge, een oud Opalmijn stadje.
Tom,s vader Elka Reitsma had er vroeger ook een mijn in gebruik, waar hij soms maanden lang aan het zoeken was voor Opals.
Het heeft hem niet rijk gemaakt, maar hij heeft er wel Opals gevonden.
Een claim kost nu 800 Dollar en je moet er wel regelmatig gebruik van maken, want anders raak je de claim weer kwijt.
Nadat we aan de kant van de weg geluncht hebben, rijden we even later het Opalmijn stadje binnen.
We stoppen bij een gebouwtje waar je informatie kunt krijgen over deze bijzondere plaats.
We neuzen er wat rond, en ik krijg van Tom een DVD met alle postcards erop van deze omgeving.
Buiten naast het parkeerterrein ligt een enorme hoop stenen, en daar mag je proberen of je een Opal kunt vinden.
Wij doen een wanhopige poging om er tenminste één steentje te vinden van een paar millimeter groot waar een mooi kleurtje vanaf komt, maar alleen Aafke vind er een onozel stukje steen dat aan die eis voldoet.
We gaan er maar mee stoppen want het is ondertussen 39 graden, en dan beginnen die muggen ook nog eens om je hoofd te vliegen.
We gaan naar een Motel op zoek, en de eerste de beste nemen we, deze is goedkoper dan die van gister, en het ontbijt rekenen we morgenvroeg na afloop af.
Na onze spullen te hebben uitgeladen en ons te hebben geinstaleerd, drinken we eerst een kopje thee bij onze buren Tom en Janny.
Daarna gaan we eens kijken hoe het er hier uitziet met al die Opalmijnen.
We rijden wat rond en komen terecht bij een hot pool van 41,5 graden, we willen wel eens even testen hoe warm dat is en dat blijkt flink warm te zijn.
Mensen met hartklachten word afgeraden er in te gaan, dus ik pas.
De anderen willen het vanavond na het Diner wel gaan proberen.
We stappen weer in de auto en rijden nu langs de route van de rode autodeuren, dat houd in dat er hier en daar een autoportier staat met een nummer en een pijl erop.
Op deze manier rijden we langs allerlei bulten van opgegraven stenen die uit de grond komen.(afval dus).
De optrekje's die er bij staan zien er nogal gevariéérd uit.
Sommige mensen wonen in een oude treinwagon, maar anderen weer in een eigen gebouwd kasteel.
Ook zijn er meer route's dan de rode, er is een blauwe, en ook een gele route met autodeuren.
Hoe komen ze op het idee.
We hebben het nu wel gezien en gaan op weg naar ons Motel, onderweg gaan we nog even langs de supermarkt om wat broodje's, beleg, en een fles wijn voor vanavond te kopen.
Ook nemen we nog wat fruit zoals mango's, meloen, en ginger ale mee.
Tom tracteerd ons op een ijsje, en als we die op hebben gaan we naar het Motel.
Voor ons Diner gaan we naar de overkant waar een Bistro is, helaas is die pas over een halfuur open, maar de bar is al wel open, en dus drinken we eerst wat.
Het is net als gisteren, alleen is het hier een stuk beter aangekleed.
Het eten wat we aan de toog op moeten halen is goed, en ook de prijs is weer Oké.
We doen zelfs mee aan een soort loterij voor de Dames Bowlingclub, maar helaas vallen we niet in de prijzen.
Na het eten drinken we er nog een, en gaan we terug naar ons Motel.
Tom, Janny, en Aafke, gaan toch nog maar even naar de hot pool toe, ik blijf thuis, en kijk wat TV.
Als het drietal weer thuis komt, en ik vraag hoe het was, krijg ik als antwoord, dat ik mee had moeten gaan want het was heerlijk.
Tom komt even later nog even bij ons langs, om te zeggen dat er vanavond geen spelletje's worden gespeelt.
Dat heeft onze instemming, want we kunnen wel wat rust gebruiken.
Als je namelijk vele uren hier met 130 km per uur over deze wegen rijd word je constant heen en weer geschud, en dan kun je wel een goeie auto onder je kont hebben, het blijft erg vermoeiend.
Dus komt zo deze dag weer tot een eind, en morgenvroeg gaan we met een bus naar een Opalmijn toe voor bezichtiging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten