Als ik wakker word, is Aafke al weer met het thuisfront aan het chatten.
Ik draai mij nog maar eens lekker om, maar Aafke zegt dat ik moet gaan douchen, want dan kunnen we ontbijten.
Als we na het douchen in de keuken komen staat er een uitgebreid ontbijt klaar.
Vincent zien we nergens, en dus vallen we maar aan.
Als we het onbijt op hebben, komt hij er aan, hij was in zijn computerkamer en die is achter de slaapkamer.
Hij gaat nu eerst Sjoukje ophalen, en gaat dan naar zijn vriend in het ziekenhuis.
Niet lang daarna gaan wij met Vincent op stap, wij gaan eerst naar het uitkijkpunt bij zee, en dan brengt hij ons naar een nationaal park.
Als we daar even later zijn aangekomen hebben we een prachtig uitzicht over de baai zowel naar links als naar rechts.
Opeens hoor ik Vincent uitroepen
"hoe is het mogelijk" als ik om kijk zie ik vier mensen staan, en herken er twee van.
Het zijn de Zuid Afrikaanse vrienden van Vincent en Sjoukje; Hennie en Annelies, die we in Glen Davis ontmoet hebben.
Zij hebben een bevriend echtpaar bij hun ook uit Zuid Afrika.
We schudden handen en wisselen nieuwtje's en ervaringen uit.
Even later gaan we ieder ons weegs, en wensen elkaar nog een mooie vakantie toe.
Onderweg rijd Vincent per ongeluk over een op de weg liggende slang heen, we stoppen en rijden terug naar de plaats delict.
Het blijkt een redbellie snake te zijn, die als ik hem door het open raam van de auto op de foto zet naar mij uithaald.
Het is een erg giftige slang, en het is maar goed dat ik voor de foto niet ben uitgestapt.
Onze volgende stop is de jachthaven waar we koffie drinken, met een muffin erbij, behalve ik want ik neem een croisantje met kaas en ham.
Dan lopen we een slag door de haven, en komen er achter dat ze hier de boten in een hal hebben staan op rekken van wel drie etage's hoog.
De boten gaan in en uit het water met een enorme heftruck, elke keer als je gaat varen.
Dit heeft veel voordelen, je boot blijft mooi schoon, en ook hoeft er geen anti fouling op met deze methode.
Uiteraard geld dit alleen voor motorjachten, want zeiljachten zijn veel zwaarder, en hebben ook een mast dus dat kan niet.
We vertrekken weer en Vincent wil ons nog een jachthaven laten zien, en na een flink eind rijden zijn we in een helemaal door bomen omsloten haven terecht gekomen.
Er hangt een spandoek waar op vermeld staat dat deze haven is gekozen als beste haven van Australie
in 2008/2009 en 2010/2011.
En het is inderdaad een haven waar veel diensten worden aangeboden, er is een restaurant, een makelaar, een bedrijf die reparatie's kan doen van technische aard, een polyester reparatie bedrijf, een zeilmakerij, en alles ziet er tiptop uit.
Na even door de haven hebben gelopen, en dat is snel gebeurt want je kunt namelijk niet op de steigers komen, die zijn alleen toegankelijk voor bevoegden, en dat zijn wij helaas niet.
Na dit gezien te hebben, gaan we op huis aan, en natuurlijk zitten we weer in de spits, als we thuis komen zegt Sjoukje dan ook "jullie hebben het lang uitgehouden hoor".
Het is bijna halfzes, en tijd voor happy hour, dus nemen we een wijntje voor en ook na het eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten