Algsjölandet naar Flakaskar op 17-07-2013

Het is al aan de late kant wanneer we na het ontbijt wegvaren uit de Boeresloot van Algsjölandet, we zwaaien nog wat naar de liggenblijvers en als we er dan bijna uit zijn komt er iemand tot de ontdekking dat de vlag niet meer op het achterschip zit, we kijken overal op de boot maar hij is nergens te vinden.

Er zit dus niks anders op dan terug te varen en kijken of hij mischien bij het wegvaren er af is gevallen, of dat hij nog ligt op de plaats waar we afgemeerd waren. Onderweg zien we niks in het water en ook op onze ligplaats zien we niks in het water liggen, en dus varen we zo ver mogelijk door in de hoop dat hij ergens tegen de rietkraag ligt, maar helaas ook daar is hij niet te vinden. Ik draai de boot en ga weer 

terug en onderweg kijken we nog eens goed om ons heen, maar de vlaggestokhouder blijft leeg.

Tijdens het varen gaat Aafke eens kijken of we nog een andere vlag aan boord hebben, en ja hoor zelfs twee stuks, en dus maken we zolang we nog geen vlaggestok hebben de vlag vast aan de paal waar de windgenerator op staat. Ondertussen zijn we in Barosund aangekomen bij het tankstation anex winkeltje. We moeten nog wel even wachten voor we aan de beurt zijn, maar na 15 minuten kunnen we aanleggen en de tank vullen, ik weet niet precies hoeveel diesel ik heb verbruikt, maar ik heb de keuze om voor 20, 40, 60, 80, 100, of 120 euro te tanken en na wat rekenwerk kies ik voor 120 Euro.

Dan ga ik de Bränolje die 20 ct minder kost dan diesel in de tank gooien. 

Gelukkig gaat er wel voor dat bedrag aan olie in, en even later komen ook de dames er weer aan en kunnen we weer verder.

We moteren dus maar weer verder tot we op een plek komen waar we mischien door een slag de zee op te zeilen, en daarna weer een slag naar binnen te maken Hanko kunnen bereiken. Als we dan bijna bij het keerpunt komen kunnen we niet de slag naar binnen maken, en voor ons ligt er een hoop rotzooi in het water en dus neem ik een beslissing die minder leuk, maar wel in mijn ogen een verstandige is. We gaan gewoon weer terug naar het punt van waar we zijn gestart om de slag naar zee te maken. We zijn daar al snel weer aanbeland, en gaan nu naar binnen om een plekje te zoeken voor de nacht. 

59° 53.428' N 022° 27.126' EWe komen aan bij een eilandje waar je vlak bij de wal kunt komen, maar het is een heel laag eilandje en omdat het hard waait ligt het er niet echt rustig en beschut, als we het plan om daar af te meren hebben afgekeurd, komen er twee mannen aan die aan de andere kant van het eilandje zaten te vissen en die wijzen naar een plek aan de rots waar het diep genoeg is. we gaan dus maar weer terug en gaan het proberen, maar na een paar mislukte pogingen waarbij we zelfs even vast komen te zitten, en ook grootte moeite hebben om het hekanker er weer uit te krijgen, besluiten we om het verderop nog eens weer te proberen. 

We bedanken de mannen voor hun moeite, en gaan verder. Ikzelf, en ook Nanneke zien op de kaart een eilandje waar we wel eens wat meer geluk kunnen hebben en ik vaar er naar toe, dan gaan we heel langzaam naar de rotsen toe, en het is diep genoeg voor de kant, en we houden nog 70 cm water onder de kiel. We varen nog eens een keer achteruit en gaan dan tijdens het vooruitvaren het hekanker er in gooien, en dat krijgt houvast, dan vaar ik naar de rots toe en Aafke springt aan wal met een landvast om het schip bij de kant te houden. Ik pak het grote spit en ga ook aan wal om het in een spleet tussen de rotsen te steken. Ik vind een perfecte plek en het spit zit gelijk muurvast nu de lijn nog door de ring, en dan zitten we vast aan bakboordzijde. De stuurboordlijn leg ik om een dikke rots heen en zo liggen we prachtig aangemeerd. Voor het tegen de rotsen stoten hangen we onze dikke fender aan de boeg van de boot ter hoogte van het water, en zo kan er niets beschadigen. Aafke gaat nu snel even wat pannekoeken bakken, en na nog een toetje er achteraan zijn onze magen wel weer gevuld. 

Na het eten Gaat onze kokkie nog even alleen op expeditie, maar komt nooit weer terug, en we beginnen ons al een beetje zorgen te maken, want ja je kunt op de rotsen door een verkeerde stap wel een been breken of verstuiken ik haal onze misthoorn en blaas er eens flink op, en ja hoor daar komt antwoord van links en ook zien we haar nu staan, ze is weer eens aan het stenen zoeken en ik roep haar toe dat ze aan boord moet komen want we zijn aan een borrel toe,  als ze bij de boot aankomt heeft ze haar zakken vol met stenen, en inderdaad zijn er wel een paar mooie bij. 

Ze klimt weer aan boord en nu drinken we een borrel op de behouden aankomst, en kletsen nog wat na over van alles en nog wat, en dan is het om 00:00 uur tijd om te gaan pitten. Jammer dat we vlak naast een Fairway liggen daardoor hebben we zo nu en dan wel last van de hekgolven die de strijkijzers veroorzaken maar ook daar wen je op den duur wel aan.

S'nachts schommelt en deint de boot wel wat op de uit zee aankomende deining maar ten lange leste  val ik toch in slaap.