Op naar de Hermitage op 04-07-2013

Gelukkig zijn we vanmorgen mooi op tijd, en na het ontbijt gaan we om half negen Russiantime op stap we lopen met nog een aantal bootje'smensen naar de rotonde waar de bus stopt, maar daar staan ,ook al veel mensen te wachten en wij besluiten om maar weer met de Metro te gaan, want we willen niet te laat komen. We vertrekken met de Metro om negen uur, en zijn een kwartier later al bij de Admiraliteitskade. We moeten niet aan de voorkant zijn van het gebouw, maar aan de zijde van de rivier de Neva. Als wij er dan om 10 minuten voor 10:00 zijn staat iedereen er al, en even later kunnen we naar binnen, en worden verwelkomt door de Directeur van het Museum, die een heel verhaal doet over van alles en nog wat,  waar ik maar de helft van begrijp, ook komt er nog een mevrouw aan het woord, die vertelt hoe er met behulp van de vestiging in Amsterdam de lekkende daken van een gebouw hier in St Petersburg is opgeknapt. We hadden ook gehoort dat we zouden worden verwelkomt met koffie met iets erbij, maar daar hebben we niets van gemerkt, terwijl we er wel aan toe waren na z'on lang verhaal van de Directeur. Eindelijk stopt de toespraak, en gaan we met de gidsen die Nederlands spreken mee, we krijgen allemaal een ontvanger met een oortje zodat we de gids goed kunnen verstaan. 

De gids is een mevrouw, en die gaat er als een speer vandoor, en we moeten oppassen om haar niet uit het oog te verliezen. Je merkt het gauw, want dan hoor je haar niet meer, en dan moet je vlug weer zien aan te sluiten. Het komt overweldigend over, en om alles hier op je gemak te kunnen zien, heb je wel een week nodig, en wij hebben maar een middag.

Om een uur of drie zijn we bekaf, en gaan we er maar uit want de cafe's in de Hermitage zijn ongelooflijk druk. Als ik even een keer naar buiten kijk, zie ik een rij staan van hier tot aan Kollum toe.

Wat een geluk dat wij zo door konden wandelen. Er komen hier 30.000 bezoekers per dag.

Als we weer buiten staan, komen we nog bij een gedenknaald langs van de oorlog tegen Napoleon uit Frankrijk.

 Deze marmeren reus weegt maar liefst even 800 ton. Het is mij een raadsel hoe ze dat ding hier hebben gekregen, dat kan niet anders gebeurt zijn door steeds kleine delen op elkaar te zetten, maar dat is niet te zien, zo glad is deze gedenknaald. We lopen vervolgens de stad in, en ik zeg tegen John, ik heb van de week toen we hier liepen een bord gezien van McDonalds, John bedenkt zich niet en spreekt gelijk een voorbijganger aan, die het hem direct aanwijst met haar vinger, nu zien wij het ook het is op de hoek van de volgende kruising. 

Wij gaan eropaf, en gaan naar binnen, het is er erg druk, en John werpt zich in de strijd om de door ons uitgekozen etenswaren te bestellen, terwijl wij in de tussentijd een plekje zoeken wat we al snel hebben gevonden, alleen is het tafeltje wat aan de kleine kant. Een paar minuten later komt er een wat grotere tafel vrij, en dus verhuizen we gauw daar naartoe. We zitten nog maar net of daar is John met het bestelde krachtvoer, een Chickenburger met frietje's en een grote beker drinken erbij, en we eten ons rond voor vier personen en dat voor 977 Roebel dus nog geen 24 Euro.

Dan gaan we nadat we alles op hebben geconsumeert, naar de kerk waar we de eerste keer ook zijn geweest toen we uit de bus stapten, maar er geen tijd was om erin te gaan.  De toegangskaartje's bij deze kerk zijn 250 Roebel per persoon en als je dan ook nog op de koepel wilt kost dat nog eens 150 Roebel meer. John en Marina willen wel naar boven, en wij blijven wel beneden in de kerk waar het heerlijk koel blijkt te zijn. De kerk is onuitsprekelijk mooi, alles is van marmer, en bladgoud, en het koepelgewelf is ontzettend mooi met een vliegende duif in het midden. Na door de kerk te zijn gelopen, zoeken Aafke en ik een bankje op en passen zolang op Ariane terwijl John en Marina naar boven gaan de koepel op, .later hoor ik dat het metelkaar 250 treden waren, blij dat we dat niet gedaan hebben.

Dan gaan we weer op huis aan, maar we moeten nog wel even wat inkopen doen bij de supermarkt.

Als we door het park lopen komen we een stel van een van de andere schepen tegen, die ons goed uitleggen waar de beste supermarkt is met alle denkbare Europeesche merken. Zij raden ons aan, om met de bus te gaan, maar wij gaan later toch maar weer met de Metro naar het station waar we eerder zijn uitgestapt, en net zo als eerder deze week was het weer smoorvol in de treinstellen. Na weer een wilde en lawaaiige rit komen we op ons eindstation aan, en lopen dan naar de door het echtpaar bedoelde winkel. Er staat bijna in goed nederlands Supermarket op, en dus gaan we naar binnen.

We hebben wel een half uur werk om de spullen bij elkaar te zoeken, en reizen dan ook bepakt en bezakt weer af om de lange wandeling naar de haven te maken. Eerst een hele lange straat, dan weer door het bos, waar we weer eekhoorns zien, vervolgens over de brug naar de rotonde en dan linksaf tussen de verwaarloosde terreinen met loodsen en oude huizen door, maar ook zijn ze bezig om hier een hotel te beginnen, waarvan de helft klaar is, en dat ziet er gelikt uit, onderweg rijden ons de Ferrari's, Maserati's, Porsche's en noem er nog maar een paar voorbij. 

Eindelijk zijn we bij de haven, en als ik bij de boot kom maak ik meteen de luiken open om de warmte wat kwijt te raken, en dan haal ik een ijskoude blonde rakker uit de koeling vandaan, hé hé dat is even lekker. Op de steiger hoor ik Wim Högemann praten met Aafke, Marina, en John. Zij zijn overvallen in de bus, en Wim heeft flink van zich afgeslagen. Maar Marko die voor in de bus stapte met zijn vrouw en de kleine hebben ze met z'n vieren op een handige duw en trek manier van z'n geld berooft, gelukkig heeft hij zijn portemonee weer terug gevonden, en daar zat zijn paspoort en verder alles nog in, alleen het geld z'on 600 Euro in totaal is verdwenen, wel is hij er nog in geslaagd om foto's van de daders te maken, en op de weg hier naar de hotspot toe, kwam ik ze tegen ze waren net terug van het politieburo om aangifte te doen van het gebeurde. Nou wij gaan zo meteen op uitnodiging van Wim even een biertje bij hun pakken, en dan hoor ik wel hoe het is afgelopen.