Bezoek aan De Rode Metrolijn, en de Bloedkerk op 06-07-2013

ÚVanmorgen na het ontbijt, ga ik bij de Lady Afiena vragen wat voor plannen ze hebben voor vandaag, ze willen net als wij de Rode Metro, en de Bloedkerk bezichtigen. We spreken af om halfeen bij de watersportzaak, omdat wij daar nog wat dingen willen kopen. Ik ga alvast die kant uit om mijn mail naar Franske te versturen, wat nadat ik het hele verhaal net zou wegsturen mislukt vanwege het feit dat de batterij van de Ipad leeg is. Ik loop maar weer terug naar de boot, want mischien zijn ze nog niet onderweg, maar als ik bij de boot kom is er geen kip meer te bekennen, ik ga naar binnen en neem de lader mee van de Ipad, want mischien kan ik hem onderweg ergens opladen. Dan loop ik weer terug, en halverwege komt Aafke mij al tegemoed, en even later zijn ook Marko en zijn vrouw met de kleine ook bij ons gearriveerd. We lopen naar de Metro en gaan naar de kruising waar je van de ene op de andere lijn kunt overstappen.

 

Dan daar aangekomen zijnde nemen we de rode Metrolijn die stamt van 1955 en dat is dus al meer dan een halve eeuw geleden, er is geen enkel station gelijk, maar ze zijn op een paar na echt heel erg mooi, en passen echt bij deze stad met al zijn glitterdingen boven de grond, en ook hier beneden. We stappen bij elk station uit en na het fotograveren weer in, maar hoe dichter we bij het eerste station komen hoe simpeler het word, en dus gaan we maar weer de andere kant op.

De andere kant is een stuk mooier dan de eerste stations. Dan word het langzamerhand tijd voor ons bezoek aan de Bloedkerk, en dus gaan we met de Metro naar het dichtsbijzijnde station, waarvandaan we naar de kerk kunnen lopen.

 Nou als we eenmaal weer op straat staan, en ons bijna de benen uit het lijf hebben gelopen zijn we nog steeds niet bij de bedoelde kerk, en na nog eens goed op de kaart te hebben gekeken, gaan we weer met de Metro, en deze keer komen we er dan eindelijk toch noch op het laatst, ongeveer om 17:00 uur. Ik koop kaartje's voor ons zessen voor 1500 Roebel (€37,50)

en dat is het meer dan waard moet ik zeggen. 

Alles is hier gemaakt met mozaieksteentje's en de hele kerk is van binnen er mee bedekt onvoorstelbaar wat een werk moet dat zijn geweest in die tijd.

Na een uur houden we het voor gezien, en gaan we een beetje bijkomen in het park, en ook kunnen de kleintje's even in de speeltuin op de schommel en de wipwap. 

Wij consumeren een ijsje, maar die zijn niet te vergelijken met de ijsco's die wij in Europa gewend zijn. Daarna gaan we naar de subway om een broodje van 30 cm lang met wat je er maar tussen wilt hebben kaas, vis, etc etc. En als we daardoor weer wat krachten hebben opgedaan, gaan we richting Metro en gaan naar de Admiralitijdskaya toe. Als we bij de haven aankomen ga ik naar het clubgebouw om Franske te mailen, en de rest gaat door naar de boot. Als ik aan het internetten wil, duurt het minimaal vijf minuten voor de Ipad weer een beetje spanning heeft intussen word ik bijgepraat over het eventuele alternatief voor het admiraalzeilen. Het is de bedoeling dat wij morgen om halfnegen uitvaren om de Zr Majesteit Evertsen uit te zwaaien wanneer ze vertrekken uit de haven. Als de Ipad het weer doet, stuur ik Franske een bericht en doe haar uit de doeken wat er gaande is, maar dat wij daar niet aan mee gaan doen.

Als ik dan weer op de kade ben waar de schepen liggen, tref ik een paar schippers die om negen uur hier al een palaver hebben bijgewoond. De meesten zijn van mening dat dit plan beter niet kan worden uitgevoerd, want wij mogen eigenlijk de haven niet verlaten word er gezegd. Een ander zegt dat dat wel mag, en dus zijn de meningen hierover verdeeld. Maar er is om half twaalf zoeloe weer een palaver

Dus ga ik nu eerst maar naar de boot toe, en vertel ik de bemanning wat er speelt, die willen liever niet er aan meedoen, en we zouden Franske ook ophalen etc, etc. Om half twaalf staan bijna alle schippers op de kade voor het palaver, en komt  Paul Blacquiere met de uitleg over het plan. Een van de andere bestuursleden Frits Berkel legt uit hoe we moeten varen, en waar we de Evertsen gaan ontmoeten.

Daarna volgt er een discussie, en als iedereen zijn zegje heeft gedaan, vraagt de voorzitter wie er niet meegaan, ik zeg de Marilene gaat niet mee, en na mij zijn er nog 19 anderen die ook niet mee willen, waardoor diegenen die wel mee willen doen nu maar met z'n tienen overblijven. Dus het is nu duidelijk, het gaat niet door, ik vind het van een kant jammer, want waar zijn wij nu eigenlijk voor gekomen, voor niks kun je wel stellen, maar het bestuur had dit kunnen weten, want het is in feite een onmogelijke zaak om de bruggen voor pakweg 30 schepen een kwartier open te laten staan, en dat twee keer, het is dus niet voor niets zo duur gehouden, dat is gewoon een ontmoedigingsbeleid volgens mij, en bovendien kun je dat niet maken in een drukke stad zoals deze metropool, het verkeer zou volkomen stil komen te liggen, dus ook de bussen en trolley's.

Bovendien moet je het verkeer op de rivier Neva ook niet uitvlakken, en de kans op een aanvaring is in deze situatie erg groot. Om eerlijk te zijn, vind ik nu ik alle voors en tegens tegen elkaar afweeg, het maar goed dat het niet is doorgegaan. Wat betreft de Evertsen, dat hadden ze als alternatief aan moeten vragen, dat had dan waarschijnlijk meer kans gehad van slagen, maar de molens die draaien hier langzaam, en ook de Evertsen hebben ze steeds dwarsgezeten met allerlei afspraken, die op het allerlaatste moment nog weer werden veranderd. Met het  doorgaan van ons plan, hadden we ze mooi een hak kunnen zetten. Maar genoeg hierover, hoe jammer het ook is het is van de baan.

Ik ga weer aan boord, en daar willen ze nu nog een spelletje Double Trouble spelen. Het is twee uur voor we onze kooi opzoeken, maar we hoeven niet te varen morgen en kunnen uitslapen deze keer.