De hafenmeister is druk aan het schrijven, en als hij daar mee klaar is overhandig ik hem het liggeld vor de afgelopen nacht.
Hij heeft nog wel commentaar op mijn ligplek, en zegt dat ik volgende keer aan de binnenkant moet gaan liggen, ik ga er maar niet op in en knik hem bevestigend toe.
Hij weet zeker niet dat er toen wij hier kwamen eergisteren dat daar geen plek meer vrij was, omdat ze zoveel jachten in één keer door de sluis hadden gelaten en dan krijg je dit soort toestanden nou!.
Ik duik meteen maar weer mijn nest in, en kom er niet eerder weer uit dan goed negen uur dan heeft Aafke ons ontbijt al klaar staan, en nadat ik mij gewassen heb gaan we ons ontbijtje verorberen.
Nadat we weer verzadigd zijn, ga ik de motorolie controleren, en er moet een half litertje olie bij.
Dan ga ik alvast de motor starten en de beide springen eraf halen.
Omdat ik nog even binnen moest zijn, merk ik niet dat er een Duitser bezig is om aan ons vast te maken, en wanneer ik weer de kuip instap staat er een vent bij ons achter in de kuip, ik denk wat is er nou aan de hand in hemelsnaam wat doet die vent hier bij ons aan boord.
Net als ik hem wil vragen, wat moet dat hier, vraagt hij mij of zij bij ons langszij mogen, nou dat is brutaal eerst vastleggen en dan vragen, dus ik zeg nee, want wij staan op het punt van vertrekken.
Eerst vraagt hij nog of we dan soms naar de sluis vertrekken, maar ik schud mijn hoofd en zeg dat we de Oostzee opgaan.
Nadat hij heeft losgegooid gaan wij ook verder met ontmeren en varen langzaam de haven uit.
Aafke ruimt de lijnen en stootwillen op en haalt even later de huik van het grootzeil af, en dan neemt ze het roer van mij over zodat ik het grootzeil kan hijssen.
Helaas staat er niet veel wind en met 2-3 knopen varen we het Kielerfjord uit, eenmaal buiten het fjord gaat het een beetje waaien vanuit het Oosten en dat gaat door naar zo'n 15 knopen wind en blijft zo.
Eerst wilden we naar Marstal in Denemarken zeilen, maar dat word dan wel erg laat als we daar naar toe gaan, en dus gaan we naar de ingang van de rivier de Schlei, en daar zijn we van plan om te ankeren.
Het ankergebied is niet zo groot daar en ook niet erg diep, ook kan het wel vol liggen met schepen als we daar aankomen, en het zou ook kunnen dat we er helemaal niet meer kunnen ankeren vanwege de aanwezige kelp.
Kelp is een hele grote waterplant en om daar in te ankeren is niet verstandig, we zien het wel als we daar zijn.
Het gaat als de brandweer met een mooie bakstagwind lopen we zes knopen, en dus komen we om vier uur bij de ingang van de rivier de Schlei, of beter gezegd Schleimunde.
We varen nog een mijl ongeveer door, en dan gooi ik het schip met de kop in de wind om het grootzeil te strijken, de genua cq rolfok hadden we voor de ingang al weggedraaid.
Aafke neemt het roer nu en ik laat het grootzeil zakken, en doek het zo goed mogelijk als het gaat op.
Aafke roept een paar keer dat het ondiep is en soms staat de dieptemeter op 1,6 maar we voelen geen weerstand, en dus zullen het wel waterplanten zijn waar we valse echo's van krijgen.
Dan ga ik het anker klaar maken voor overboord gooien, maar dat gaat niet zoals ik had gedacht, ik meende dat de pen waarmee het anker gezekerd was met een splitpen was geborgd, maar het blijkt een schroef met een dopmoer te zijn waarvan de dopmoer ook nog eens vastgeroest zit.
Geen nood ik haal snel een ringsleutel acht, en een schroevendraaier en dan heb ik het al weer geklaard gelukkig.
Aafke schreeuwt ondertussen steeds dat het ondiep is, maar we varen nog steeds, en dus geen paniek, dan de geit weg.
Ik ga nu achter het roer, en vaar langzaam naar de tweemeter lijn toe en als we daar dan zo'n 100 meter af zijn gooi ik de spijker overboord, steek flink wat ketting en blokkeer dan de ankerketting nadat we naar mijn gevoel genoeg lengte hebben om vast te komen.
Ik loop terug naar achter en zet de keerkoppeling in z,n achteruit en geef een stoot gas om het anker te testen of het vast zit.
Het lijkt erop dat we vast liggen, en dus gaan we het zeil eerst wat beter opdoeken, en daarna de huik erover doen tegen de UV Straling van de zon.
Opeens merk ik dat het anker krabt, en loop snel naar voren om het anker weer op te halen met de elektrische ankerlier, eerst gaat het wat moeizaam, maar als Aafke een beetje gas bijgeeft gaat het wat sneller.
Als ik het anker bijna boven heb loopt de ketting vast onder de ankerlier, ondanks er flink aan getrokken te hebben komt er helaas geen beweging in het zaakje, dus moet er een hamer aan te pas komen, die Aafke als de wiedeweerga uit de bakskist tovert.
Na een paar keer tegen de vastzittende schakel te hebben geslagen schiet hij opeens los, en dan kan ik weer naar de tweemeter lijn toevaren en het nog eens proberen.
Ik flikker nu wat meer lengte aan ketting erin, en als ik dan weer naar achteren loop komt de kop van de boot met een schok om doordat de ketting strak komt te liggen.
Ik zet nu meteen het ankeralarm erop, zodat Aafke kan waarnemen of het alarm afgaat, want ik hoor dat irritante piepgeluid namenljk niet.
Het is nu intussen halfzes geworden, en dus tijd voor een blonde rakker en daarna gaat Aafke met het eten bezig, en ik knap ondertussen een uiltje.
Om kwart voor zeven zitten we aan de gebakken aardappeltje,s met appelmoes, en sperzieboontje,s met een ei en een stukje kip erbij.
Het smaakt allemaal weer voortreffelijk, en als toetje krijgen we vla met advocaat erdoor, jummie jummie.
De lucht is nu trouwens behoorlijk aan het betrekken en grote wolken schuiven voor ons avondzonnetje, ik hoop dat er geen vreemde flitsen uit gaan komen zo meteen, want dat hadden we niet besteld.
Gelukkig komt er geen geflits uit die wolken, maar terwijl ik dit schrijf begint het opeens heel hard te waaien, en de boot draait met de wind mee 180 graden en dus liggen we niet meer aan hogerwal, maar nu aan lagerwal. Gelukkig gaat de wind weer liggen, en wij blijken van plaats te zijn veranderd maar het anker houdt nog steeds.
Na het alarm opnieuw te hebben ingesteld gaan we de nacht tegemoed, hopenlijk krijgen we niet meer van deze windsprongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten