27-07-2017 Aaroe naar Haderslev

Zoals ik enige tijd geleden al eens heb gezegd "de ochtendstond heeft goud in de mond" blijkt dat voor vandaag niet te gelden, eerst worden we al wakker gemaakt door een heidens kabaal van een heistelling die geplaatst op een ponton palen in de grond aan het heien is vlak achter ons.

Als ik daarna uit mijn kooi kom, krijg ik een woordenwisseling met Aafke, waarvan later blijkt dat we elkaar verkeerd hadden begrepen.

Daarna komt het volgende débacel, net als we aan ons ontbijt willen beginnen, komt onze Duitse buurman die voor ons aan de steiger ligt met de mededeling, dat hij met vijf minuten graag wil vertrekken, en omdat wij hem in de weg liggen, zegt hij dat hij graag wil dat we ruimte maken.

Onze achter buurman is ook al bezig om te vertrekken, en omdat de heistelling achter hem ligt, moet hij bij het achteruitvaren daar vrij van blijven, en dat valt i.v.m met de harde dwarswind die er staat, en het aan lagerwal liggen niet mee.

Hij doet het op zijn manier trouwens goed, door op een voorspring te beleggen, en met een stootwil tussen boeg en steiger vooruit te slaan, om zo de kont van de boot tegen de wind in te krijgen.

Het gaat goed totdat hij achteruit wil slaan, want dan komt hij gevaarlijk dicht langs het ponton, en als er niet snel iemand van de heiploeg de boot had afgehouden, dan had hij zeker veel schade opgelopen

Het ging dus gelukkig op haren en snaren goed.

Dan zijn wij aan de beurt, nou dat ging niet helemaal zoals ik het in mijn hoofd had, ik wilde eigenlijk ook op een voorspring wegvaren net als onze voorganger, maar nadat alle lijnen weg waren, en we alleen nog op onze voorspring, met de motor in de vooruit vastzaten aan de wal, maakte Aafke nadat ik de keerkoppeling weer in neutraal had gezet de voorspring los, en op dat moment zag ik dat John al gereed stond op de steiger, om ons een extra duwtje te geven om van de wallekant af te komen, en dus dacht ik bij mijzelf, nou ja dan probeer ik het maar door snel achteruit te varen, en dan krijg ik hem op tijd wel met de kont naar stuurboord toe met een scheepslengte ruimte tot aan het heiponton.

Maar doordat ik de eerste paar meters niet genoeg gas gaf kwam ik min of meer in de problemen, want mijn beginsnelheid was eigenlijk te weinig, en om nu maar weer de keerkoppeling in z'n vooruit te zetten leek mij geen optie, en er bleef mij niets anders over dan het gas er vol op te zetten, om zo de kont van de boot genoeg naar stuurboord te krijgen dat die vrij zou komen van het ponton, en dan snel het roer om te gooien om de kop er ook langs te krijgen.

Het gaat net als bij mijn voorganger, allemaal net goed, en ik scheer op volle snelheid rakelings langs het heiponton.

Helaas gaat een van de fenders tijdens deze actie overboord, en de wind blaast hem de haven in.

Ik stop de boot af, en vaar nu weer terug de haven in achter de stootwil aan, waarbij Aafke de pikhaak alvast in stelling brengt.

Maar ze krijgt de drenkeling niet te pakken, en doordat ik met de boot niet meer verder naar voren kan varen omdat daar een boot ligt, en het lukt mij ook niet door achteruit te slaan de boot vanwege het wieleffect weer naar stuurboord te krijgen.

Met als gevolg dat we dwars raken, en ik niet meer voor, en achteruit meer kan, doordat het ter plekke niet breed genoeg is.

Ik schreeuw naar Aafke, John, en Marina, die voor op de boot staan, dat ze moeten proberen om de boot voor te stoppen door hem met behulp van de bemanning van het schip waar we bijna tegenaan komen, daar op z'n plek te houden zodat daardoor de kont van de boot verder drijft naar lij en we weer recht met de kop in de wind komen, zodat ik weer controle over de boot krijg.

Het dringt echter niet direct tot hen door, maar gelukkig valt even later het kwartje, en hebben ze door wat ik wil.

Nou dat was me weer een happening zo vroeg al in de morgen, zonder ontbijt raken we de haven voortijdig uit, omdat die Duitser zo nodig weg moest.

Ook de havenmeester had ons van te voren op de hoogte moeten brengen van de heiplannen zo vroeg in de morgen.

Omdat het weer ook nog eens gaat verslechteren, moet Aafke mij halsoverkop mijn Australian waxjas aanreiken, en ook mijn Australian hat erbij.

Het is net op tijd, het zijn maar buitje's maar op den duur raak je wel zeiknat, en het is nog twee uur varen naar Haderslev.

De hele familie, zit beneden lekker aan het ontbijt, maar Aafke zou Aafke niet zijn, en breng mij zo nu en dan thee, en een stuk brood.

Tegen twaalven vaar ik, in de nu rijkelijk stromende regen Haderslev binnen, en met John vaar ik eerst maar een verkenningsronde door de haven die lang, smal, en aan het eind ook nog eens ondiep word.

We maken maar linksomkeerd, en varen terug naar het begin omdat we liever langs de kade willen liggen, vanwege Ariane haar driewieler moeten we wel aan een langssteiger afmeren, omdat dat bakbeest moeilijk over de preekstoel op de steiger is te tillen.

We vinden plek aan de kade waar je minimaal 15 meter lang moet zijn om er te mogen liggen, nou we zien wel hoe het komt, er staat hier een betaalautomaat voor het havengeld, en er staat tevens een mobiele toiletwagen op de kade hier niet ver vandaan.

Ook ondekken we later dat de douche's hier tegenover zijn, achter de ijssalon.

Wanneer de lucht er een beetje betrouwbaarder uitziet aan de laatste helft van deze middag, gaan we de fietsen gereedmaken en eerst gaan John en Marina met hun koters richting stad om naar een speeltuin te zoeken.

Wij gaan later ook richting stad op de fiets, want we moeten even naar een postkantoor om kaarten te versturen naar Nederland.

Het word niet het postkantoor, maar een kiosk waar ik twee postzegels koop voor vijftig kronen, het meisje achter de balie zei al dat ze hier duur zijn met de posterijen.

Ze plakt ze netjes voor mij op de beide kaarten, en ik vraag waar de brievenbussen zijn, nou die zijn hier niet ver vandaan zegt ze en wijst me de richting waar ik ze kan vinden.

Na de kaarten op de bus te hebben gedaan, fietsen we de stad door en komen op een gegeven moment bij een meertje uit, en daar zien we in de verte een aantal speeltoestellen voor kinderen.

Ik zeg tegen Aafke kom op ik denk dat ze daar wel eens kunnen zijn, en ja hoor het is ook nog zo.

Het is een mooi aangelegd speelplein, dat met een soort rubber is geplaveid, en voor Ariane heel erg geschikt vanwege het feit dat er ondiepe nepslootje,s in zijn verwerkt die blauw zijn gekleurd om ze op water te doen lijken en ook zijn ze ongeveer drie meter breed en een halve meter diep.

Later gaan we nog met z'n allen naar een speeltuintje aan de overzijde van het meertje, maar daar is de ondergrond van zand.

Het is bijna halfzeven als we daar weg gaan, en John trakteerd ons op een ijsje, en daarna gaan wij alvast op de fiets terug om het eten klaar te maken.

Na een halfuur rold ook de rest weer binnen, en kunnen we gelijk aanvallen, de spaggeroni gaat er in als koek, en na nog een toetje gaat het grut naar bedde toe.

Het is weer de jongste die niet van plan is om te gaan slapen, en ten lange leste gaan John en Marina op weg met onze fietsen, en laten ons met de kleine knorhaan zitten, maar Aafke heeft hem gauw het mooie weer aangezegd en we horen hem nu niet meer.

Wij nemen nog maar een paar koppen koffie, en pas tegen elven komen J en M weer terug, ze waren enigzins verdwaalt geraakt en ja dat gebeurt je in het donker eerder dan overdag als het licht is.

Om elf uur is alle rollend materieel weer aan boord, en gaan we even praten wat we morgen doen.