Het Friese spreekwoord zegt dan ook "moarns let de hiele dei let". En dat klopt als een zwerende vinger.
Pas om halftwee beginnen we met de fietsen uit het vooronder te halen, op de wal zetten, en rijklaar te maken.
Twee uur is het bijna wanneer we er op stappen, want in de haven is vanwege het losse grind dat hier ligt, niet te fietsen.
Ook de helling die vanuit de haven steil naar boven toe leidt lopen we naast onze fietsen.
Eindelijk is het zo ver, en fietsen we richting Oure, dat is een klein plaatsje 5 km verderop naar het zuiden
Het glooit hier nogal wat, en soms moeten we er stevig tegen trappen om bovenop een heuvel te komen, maar de afdalings maken veel goed.
Na vier kilometer komen we bij een bord waar op staat dat het naar Oure nog 1 km is, en de andere kant op ligt een kasteel, zo uit de verte te zien.
Dus fietsen we richting kasteel, daar aangekomen is het allemaal drukte, wat is er aan de hand?.
Er staan allemaal tenten, en geparkeerde auto's en er is een hondenkeuring hier op een weiland tegenover het kasteel.
We staan het allemaal een poosje aan te kijken, maken wat foto's en wat video, en gaan dan een kijkje nemen bij het tegenoverliggende kasteel waar ze met een grote renovatie bezig zijn.
Ook komt er een witte limousine aangereden, en daarin zit een bruidspaar dat hier vandaag trouwt.
Na daar ook nog wat rond te hebben gereden en gekeken, stappen we weer op onze pedalen, en fietsen richting het plaatsje Hesselage.
De weg er naar toe is zonder fietspad, en dat is soms wel wat griezelig met al die voorbij jagende auto's zo dicht bij je langs.
Eenmaal in Heselage aangekomen, kijken we eerst maar weer even op google, en slaan dan rechtsaf en na een kerkje te zijn gepasseerd gaan we nog een keer rechts en zien dan een bord met daarop De plaatsnaam van onze haven erop Lundeborg 8 km.
Deze weg is echt een energievreter, want de hellingen zijn nogal pittig, en de daarop volgende afdalingen zijn niet echt spectaculair. Na 6 km gaat de weg ineens linksaf bij een kruising en dan is het alleen nog maar afdalen richting haven.
Aafke zegt bij aankomst in de haven, moet je nog niet een ijsje Piet?.
Ik zeg nee, want ik heb net een heleboel calorieën verbrand met het fietsen, en die ga ik er nu niet snel even weer aansmikkelen, oké zegt ze dat is flink van jou, dan nemen we aan boord wel een bakje koffie met een lekker broodje erbij met kaas.
We lopen weer met onze fietsen aan de hand naar de boot toe, en brengen onze fietsen weer aan boord, drinken onze koffie op, en kauwen ons een weg door het broodje, en dan is het tijd om los te gooien.
Dat gaat deze keer eens erg gemakkelijk, want we liggen aan hoger wal, en wanneer we de lijnen een voor een losmaken drijven we gewoon zonder ook maar iets te doen richting havenuitgang.
De motor had ik natuurlijk al gestart, en ik schakel nu de keerkoppeling in en dan varen we richting Troense, waar we de nacht door gaan brengen achter ons anker.
Het waait af en toe nog zo tussen de 10 en de 12 knopen, maar soms schiet het opeens naar 20 knopen.
In de verte zie ik de eerste bui al recht op ons aankomen, gelukkig heb ik net aan stuurboord een soort baai, en ik stuur op deze manier mooi om de bui heen die ons op een paar honderd meter aan bakboord passeert, en die ook nog veel wind met zich meebrengt in vlagen waait het 30 tot 32 knots.
Zo die hebben we mooi ontweken, nu maar afwachten hoe het met de volgende komt want die is ook al in de maak zie ik.
Ik zeg tegen Aafke geef mij mijn Australische jas en hoed maar want we houden het denk ik niet droog.
Even later sta ik dus al in de regen achter het roer, en gelukkig had ik mijn laarzen uit voorzorg al aangedaan toen we de haven uitgingen, zo houd ik tenminste droge voeten.
Om zes uur zijn we na een uur te hebben gemoterd op de plek waar we stuurboord uit kunnen, en rollen we de Genua uit, en zeilen richting Troense.
Aafke zit lekker in het zonnetje aan bakboord, en ik zit aan de lage kant te sturen.
Wanneer ik even overend kom, om de koers op de plotter te controleren, zie ik een inktzwarte lucht onze richting uitkomen.
Ik zeg tegen Aafke of ze die wel gezien heeft, en waarom ze dat niet tegen mij heeft gezegd, want ik heb het niet erg staan op die inktzwarte klereluchten.
Ik zeg we rollen de Genua op nu het nog kan, want voor je het weet komt er een hoop rottigheid uit dat zwarte misbaksel.
Dus draaien we het zeil weg, en gaan verder op het oliezeil, zover is het ook niet meer tot aan onze ankerplaats.
De zwarte wolk blijft dreigend boven de bossen hangen, en je kunt goed zien dat daar flink wat water uit komt vallen.
Tot nu toe houden we het nog droog, en de wind zwakt zelfs af tot 5-6 knopen, wanneer we bijna bij de ankerplaats zijn, begint het te regenen, nou ja dat zijn we wel gewend, en dus trekt ook Aafke haar regenpak snel aan.
Er liggen hier al veertien schepen voor anker, en ik zoek een plaatsje op tussen twee schepen van onze lengte, en om 18:02 gooi ik de spijker overboord in 4.5 m diep water.
Ik laat de ketting gaan tot ik drie geel geverfde schakels voorbij zie komen, en stop dan de ketting.
Zo nu ligt er vijftien meter ketting over de bodem, en dat is genoeg volgens de wet van bartje.
Na er nog even aan te hebben getrokken met de schroef in z'n achteruit heb ik de indruk dat het anker goed pakt, en zet even later het ankeralarm op 35 m, dat is mijn draaicirkel denk ik wel ongeveer.
We doen onze jassen en pakken uit, en dan is er soep.
Een halfuur later zitten we al weer aan een heerlijke magnetron maaltijd van Herman den Blijker, en met nog een toetje na zit dat ook allemaal weer achter de knopen.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten