Het waait zo nu en dan 34 knopen in vlagen en ook de golven hebben zich flink opgebouwd, het kan nu nog net om deze bestemming te bereiken voordat het weer nog minder word dan het nu al is.
De verheid is ongeveer 15 mijl en we nemen de golven onder 30 graden want er recht tegen varen is geen optie.
Zeilen was beter en sneller geweest, maar dan word het hoog aan de wind, en dat doen we maar niet vanwege de kinderen.
Het word vanwege een paar flinke regenbuien waar ook nog eens veel wind uitkomt geen prettig ritje van A naar B , maar we zien het ook niet zitten om verder door te gaan, en om nu eerst naar Samsö en daarna nog eens om het eiland funen te zeilen met nog één week te gaan voor we weer in Fynshav moeten zijn, word weer een race tegen de klok en dan is het niet leuk meer.
Na de nodige harde wind en de regenbuien, komen we tegen drieën in Fredericia aan, waar we de haven niet erg geschikt vinden om er ligplaats te kiezen, we maken provisorisch vast aan een kopsteiger, eten een hapje en gaan er vervolgens weer vandoor, om op onze eerdere ankerplek te gaan ankeren.
Het valt niet mee om tegen de harde wind en ook nog eens met wat stroom tegen de afstand van 7 mijl te overbruggen, soms maken we maar 2.5 mijl per uur.
Eindelijk komen we tegen halfzeven op de plek aan waar we al eerder hebben gelegen, maar er zijn meer ankerliggers dan wij alleen en dus komen we op een andere , en minder brede ankerplek te liggen, enfin we moeten maar afwachten of het anker houd.
De eerste poging is geen succes en dus varen we even verderop waar wat meer ruimte tussen de schepen is die hier al liggen.
Daar aangekomen, liggen er allemaal vissersboeitje's, maar we wagen het er maar op en ik vaar de boot op een zo gunstig mogelijke plek voor wat betrft de vissersboeitje's want ik wil liever niet in een visnet vast komen te zitten.
Het anker pakt, en na de zaak even goed op de plotter te hebben gevolgd zet ik het ankeralarm op 15 meter zodat we wat actieradius hebben.
We gaan om middernacht te kooi, maar om vier uur gaat er een vervelend gepiep, echter alleen hoorbaar voor jonge mensen met goed gehoor, waar ik al enige tijd niet meer onder behoor.
Ze maken mij echter wel wakker, omdat ik degene ben die verantwoordelijk is voor de veiligheid, en dus moet ik er wel uit om te kijken wat er aan de hand is.
Ik kan het piepen niet horen, en na een visuele controle gaan we maar weer te kooi, want we liggen volgens mij nog vrij van de bodem.
Maar om zes uur word er weer piep piep piep gehoord, en nu hoor ik het ook, dus ga ik weer inspectie houden en al snel zie ik dat het roerblad de grond raakt, en dat dus het piepgeluid van het roer komt.
Er zit niets ander op dan ankerop gaan, en dat doen we dus.
Even later gooien we het anker er op een andere plek weer in, en na er even aan te hebben getrokken voel ik dat het anker houd, en stel ik het alarm weer in en duiken we na onze vieze handen gewassen te hebben, er maar weer in voor een poosje.
Foto's volgen z.s.m.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten