Ik betaal hem met de door mij gisteravond al bijelkaar gezochte 10 euro, en dat is nog altijd dezelfde prijs als met de invoering van de euro destijds.
Hij vraagt terloops of ik de code nog ken, en ik zeg ja die ken ik dat is 4711 voor de heren, en 4712 voor de damestoiletten en douche's.
Hij knikt, en zegt dat ik dat goed heb onthouden, nou ja dat is ook niet zo moeilijk want dat is Kölnisch wasser immers.
Hij gaat verder met zijn ronde, en ik kruip maar weer even in mijn warme holletje naast Aafke.
Om kwart over negen schrik ik wakker, en kijk op mijn horloge, en zeg tegen Aafke kom op meid we gaan eruit, want anders word het wel erg laat vanavond als we in Brunsbüttel aankomen.
Als ik even later door de patrijspoort kijk zie ik dat er nog steeds mist hangt voor de sluis, en er maakt ook nog niemand aanstalten om te gaan.
We gaan eerst maar even eten, en dan wil Aafke te douchen zegt ze, nou dan mag je wel opschieten, want als zo meteen de mist optrekt, dan wil ik niet voor een dichte sluisdeur komen te liggen omdat jij er dan nog niet weer bent.
Na op internet te hebben gekeken op welk kanaal de sluis te beluisteren is zet ik de marifoon op kanaal 12 en zo horen we dat er nog geen sluisbediening voor sportboten is, en dat ze daar ook nog niets over kunnen zeggen.
Aafke gaat dus snel douchen, en ik kijk nog even naar de motorolie, tap het eventuele water uit de brandstoffilters af, en vul een halve liter olie bij.
Ook maak ik de ruimte onder de motor even weer schoon vanwege de olielekkage van de voorste krukaskeering.
Intussen heb ik gezien dat er al één boot voor de sluis heen en weer vaart, en ik hoop dat Aafke een beetje opschiet.
Een paar minuten later staat ze opeens op de steiger, en ik zeg dat we zo meteen gaan vertrekken.
Ondertussen varen er nu al vier jachten bij de sluis om, en wanneer Aafke haar spullen heeft opgeruimd zeg ik tegen haar dat we los gaan gooien.
Even later liggen wij ook bij de andere jachten voor de sluis, en ik zie opeens dat het witte licht gaat knipperen, en dat is het sein dat sportboten de sluis mogen naderen.
Niemand op de andere jachten reageert, en dus geef ik gas en vaar richting sluis, daar aangekomen zie ik dat de deur nog maar net in beweging is en dat we wel rustig aan kunnen doen.
Wanneer dan de deur bijna helemaal open is gaat ook het witte licht op de sluis zelf knipperen, en dat wil zeggen dat we de sluis in mogen varen.
Niemand reageert nog, en dus neem ik het voortouw maar weer, en vaar naar binnen toe, de rest volgt mij nu ook en even later liggen wij vooraan in de sluis met voor mij een schip dat ik voor heb laten gaan
Achter mij maakt een catamaran vast en daarachter komt een groot zeiljacht van twintig meter, waarvan de schipper de fout maakt om eerst voor, inplaats van eerst achter vast te maken, met als gevolg dat hij nu dwars in de sluis is komen te liggen.
De beide jongens van de voor hem liggende catamaran springen allebei op de drijvende pontons, om de achterlijn aan te pakken van de vrouw van de schipper, die nu niet meer door haar naar de kant is te gooien.
Wanneer ze de landvast dan eenmaal in handen hebben gaan ze proberen om het schip naar zich toe te trekken, maar ze kunnen de lijn eerst maar beter aan het ponton vastmaken, en dan eraan trekken want zij zitten met hun benen niet aan het ponton vast.
De Duitser die voor ons ligt springt nu ook op de pontons, en gaat zich er ook mee bemoeien, en dat is maar goed ook, want de voorlijn is door de vrouw van de schipper niet goed vastgezet, en dus drijft nu ook de voorkant van de boot weer van de kant af.
Het gaat wonder boven wonder allemaal net goed, en zo gebeurt er altijd wel wat bij het schutten hier in deze sluizen, die niet zijn ingericht voor sportboten, maar voor grote zeeschepen.
Ondertussen is de deur weer gesloten, en gaat het water zakken, en om kwart voor elf varen we de sluis uit, de sluiswachter wenst ons allemaal een gute reise toe via de luidsprekers.
We zijn met zo'n 12 jachten, en dat is maar een kleine groepje dat al gauw een linie gaat vormen, want er komt een groot schip ons tegemoet.
We varen nu ongeveer allemaal 10,5 km per uur en dat blijft ook lange tijd zo, en toch word de lengte van onze groep steeds langer, dat komt natuurlijk doordat de verschillen in snelheid zeer klein zijn.
Het weer is zonnig in het begin, maar er komt toch zo nu en dan een wolk voor het zonnetje, en dat kun je dan goed merken.
Nadat ik gekeken heb hoe laat of het hoog water is in Brunsbüttel heeft het geen zin om daar naar toe te varen in één ruk, want HW is pas om 15:55.
We besluiten om maar weer te Gieselau te overnachten bij het sluisje.
De Duitse boot die voor ons in de sluis lag, en die ik voor liet gaan bij het invaren, gaat ook het Gieselaukanaal in, en wij varen achter hem aan.
Als we bij de lange steiger die daar aan beide kanten ligt, is er nog genoeg plaats voor meer dan tien schepen.
Nadat we de boot hebben vastgelegd, gaan we lekker in de kuip zitten, en ook doen we de tafel in de kuip omhoog en dan Kareltje onze papagaai ook even genieten van de buitenlucht.
Enige tijd later komt er een houten motorsailor langsvaren, en de twee meiden die in het gangboord staan zien opeens onze papagaai staan, en roepen," look a parrot " dus is de boot afkomstig uit het Verenigd Koninkrijk.
Aan de uitroep en het enthousiastme van de beide meiden te horen, zien we die zo meteen wel bij ons op de steiger verschijnen denk ik.
En jawel hoor ze liggen koud vast, of daar staan ze al, ze praten honderd uit en Aafke verstaat er helaas niets van.
Na wat heen en weer gepraat over de papagaai, en over het vogeltje dat ze aan boord hebben wat later een zebravinkje blijkt te zijn, taaien ze weer af, na ons te hebben uitgenodigd voor een biertje.
Nadat we onze boterham hebben gegeten, lopen we de steiger af, om even een eindje te gaan wandelen, en komen dan ook bij hun boot langs, waar we kennis maken met de vader, en nog een man die waarschijnlijk zijn vriend is, en weer bieden ze ons een biertje aan, we zeggen dat we eerst een wandeling willen maken, en dat we daarna graag dat biertje bij hun komen drinken.
Een halfuur later zijn we terug, en gaan bij hun aan boord, ze komen uit Schotland, en zijn op weg naar
Kopenhagen waar een van de meiden Human Rights gaat studeren voor twee jaar, haar Bachelor heeft ze al gedaan in Glasgow.
Het is de bedoeling dat zij met haar vriend, op de boot gaan wonen tijdens haar studie, maar een toegewezen ligplaats hebben ze nog niet.
Ik denk gelijk aan onze vrienden Reint en Gea Staal die ook jaren lang met hun boot Eva Kristina een Colin Archer van veertien meter in Kopenhagen hebben overwinterd.
Ik geef hun later mijn kaartje met adres en email, zodat ik nadat ik met Reint of Gea heb gesproken hen met hun in contact kan brengen.
Wanneer we daar een halfuurtje hebben gezeten, komt ook de bemanning van de boot achter hen aan boord met een fles wijn bij zich, en zij komen uit Hamburg, en heten Jan en Eva, het word een gezellige avond zo met zijn allen.
Het blijkt even later dat Eva jarig is, en dan moet er natuurlijk gefeliciteerd, en gezongen worden.
We krijgen zelfs nog een heerlijk toetje van eigen gemaakte pudding met muesli erin aangeboden door de schipper, en dat kunnen we natuurlijk niet weigeren, en dus laten we het ons goed smaken.
Het bier dat ons word aangeboden, is zelf gebrouwen, en gebotteld, het ene is wat lichter van kleur dan het andere en het percentage is 4,5 procent.
Na het biertje krijgen we ook nog een whisky aangeboden, en ook dat slaan we dus niet af, we drinken het verdunt met water want dan is het minder scherp.
De naam van de schipper is Angus Ross, his friend's name is Rob, and the girls name's are Fiona and Maggie.
Waar ze wonen weet ik niet, maar in ieder geval in Schotland, Rob woont op het schitterende eiland Skye, en daar zou ik graag nog eens een keer naar toe willen gaan, mischien volgend jaar bij leven en welzijn.
Maggie heeft andere aspiratie's dan Fiona, en wil bij de brandweer, als firefighter, nou daar lijkt ze me wel geschikt voor, want ik vind haar er wel wat kerelachtig uitzien, dit in tegenstelling tot Fiona die er echt vrouwelijk uitziet.
Om halftwaalf nemen we afscheid van deze hartelijke mensen, en we hopen dat ze met hun tot motorsailer omgbouwde viskotter heelhuids in Kopenhagen aankomen.
Veel gezeild hebben ze niet onderweg, want alleen met een wat stevige achtelijke wind loopt de kotter een mijl of 4-5 per uur.
Hun motor is een zescilinder ford en die neemt per mijl ongeveer 1,3 ltr. volgens de schipper.
Wij gaan nog even de afwas doen aan boord, en gaan dan even na middernacht naar kooi.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten