Over deze dag wil ik niet veel zeggen, want dat is te veel in onze privésfeer, het enigste wat ik er over kwijt wil is dat we blij zijn dat het ons gelukt is om op tijd bij de plechtigheid te zijn, en in de uren daarvoor toch nog afscheid hebben kunnen nemen van Anneke toen ze lag opgebaard in de aula te Kollum.
Hier nog een gedicht;
Leven is eeuwig
En liefde onsterfelijk
En de dood is slechts een horizon
En een horizon is niets anders dan
een grens aan ons gezichtsvermogen.
Hier wou ik het maar bij laten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten