Na het ontbijt gaan Marjolijn en Jos hun spullen bijelkaar zoeken en het is deze keer maar één karretje vol spullen dit in tegenstelling met hun aankomst een week geleden toen hadden ze twee karren nodig om hun spullen te vervoeren.
We zwaaien hun uit bij het havenkantoor, en we kunnen terugkijken op een mooie week met elkaar die wat wind betreft, wel wat beter had gekunt, maar wat zonuren betreft hadden we niet te klagen.
Wij lopen terug naar de boot om het schip te kuizen, want vanavond komen Marina en John met hun
Kroost aan boord en dus moet er wat heen en weer worden geschoven met de slaapplaatsen aan boord.
John en Marina met de kleine Novah krijgen onze hut en wij verhuizen naar de punt van de boot, en Ariane gaat slapen in de stuurboord achterhut.
Het word een lange dag en we zijn dan ook doodmoe als we alles weer voor elkaar hebben, het duurt lang voor ze er zijn en ik bel maar eens even om kwart voor elf om te weten te komen waar ze zijn.
Marina neemt de telefoon aan en ik vraag, waar zitten jullie waarop zij antwoord nog 12 km en dan zijn we er, we praten niet lang want ze heeft het druk met de kinderen, en even later lopen wij alvast die kant van het havenkantoor op, als we bij de weg aankomen die naar de haven leidt komt er net een auto aanrijden en daar zijn ze dus eindelijk.
Aafke en ik nemen elk een kind in de armen, en omhelzen onze kinderen die we een aantal weken niet gezien hebben en ik zeg tegen John dat hij de auto wel even naar de plaats kan rijden waar de bagagekarren staan zodat we hun spullen naar de boot kunnen brengen want het is nu droog maar er kan zo meteen wel een bui komen dus hoe sneller hoe beter het is om aan boord te komen.
Het traphekje word getest op kinderbestendigheid
Aafke en Marina gaan alvast met de kinderen naar de boot om ze in bed te stoppen, en ik help John met de bagage in het karretje te doen, dan gaat John de auto wegzetten en ik zeul de kar door het rulle grind naar onze ligplaats toe.
Daar aangekomen brengen we alles naar binnen en breng ik het karretje weer terug, en daarna loop ik met John terug naar de boot.
Een kwartier later begint het flink te regenen en we zijn blij dat we alles zo snel hebben kunnen inladen.
We blijven nog bijpraten tot het 00:30 uur is en zoeken dan onze kooien op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten