Vannacht worden we weer midden in de nacht wakker om 10 voor drie, dat is al meer gebeurt, en dus gaan we maar weer verder waar we mee bezig waren, pitten dus. Om halfacht zijn we weer paraat, want vandaag komen onze dochter Marina en haar man John met de kleine net één jaar oud geworden dochter Ariane. Ze landen om negen uur deze morgen op het vliegveld van Stockholm "Arlanda " tenminste dat is de bedoeling. We hadden afgesproken om ons een sms te sturen wanneer ze in de trein stapten om naar het centraal station van Stockholm te treinen.
Het is al halfelf op het laatst, en wij zijn al een beetje ongerust aan het worden. Aafke vraagt mij om toch nog maar eens op mijn telefoon te kijken, en potverjanhinnekont nogaantoe, ze hebben ons 37 minuten geleden al een SMSje gestuurd. Maar geen van ons tweeën heeft iets gehoort. Dus wij gaan als de wiedeweerga richting Centraal Station, we zijn nog maar net die kant op, of mijn telefoon gaat, het is Marina, die vraagt "waar zijn jullie".We leggen de situatie uit en zeggen dat we onderweg zijn, en dat ze maar even moeten wachten want het is minstens twintig minuten lopen daar naar toe. Dus Aafke en ik sjouwen ons de benen onder het gat vandaan, om maar zo vlug mogelijk bij hen te zijn. Ondertussen kijk ik nog wel even een paar keer op mijn telefoon, om te kijken of we niet verkeerd lopen, want dan duurt het nog langer voor we er zijn. Ook is het al smoordruk in de stad, en het stikt er van de zebrapaden, waar we soms best wel lang voor moeten wachten.
Ook zijn ze hier bezig met het overhoop halen van de stad want ze zijn overal en nergens bezig.
Dan zijn we bij het centraalstation, en zien we tussen alle schuttingen die er staan vanwege werkzaamheden het tweetal staan met Ariane in de buggy. Na alle omhelzingen en knuffels gaan we dan op pad naar de supermarkt om inkopen te doen want we hebben van alles niets meer. Ik had op google gezocht naar groceryshops en deze van Hemköp was vlakbij het station.
Het is nog wel even zoeken, want ook op de weg hier naar toe zijn er overal werkzaamheden aan de weg, en aan de riolering, etc, etc. Dan komen we bij een kruising waar we de naam Hemköp zien staan, dus wij er naar toe, geen Hemköp te zien, opeens zie ik een beveiligingsmedewerker staan, en vraag hem waar de winkel is, hij zegt dat we naar de lift moeten gaan midden in de winkel, en dan twee verdiepingen naar beneden moeten.
Helaas gingen Marina en John die wel gehoord hadden dat we naar de twede verdieping beneden moesten hun buggy al in de lift gereden, en waren alvast naar beneden gegaan.
Nou dan moeten wij dat ook maar doen want anders raken we elkaar ook nog kwijt. Wat zij niet gezien hadden, en ik wel is dat de lift waar ze instapten naar de subway gaat en niet naar de winkel. Als Aafke en ik dan de roltrap naar beneden nemen, zien we hen net weer met de lift die met glas is omgeven weer naar boven gaan. Zij zien ook dat wij nu naar beneden gaan met de roltrap. Wij nemen gelijk de roltrap naar boven, en zo zijn we weer compleet.
Dan gaan we de winkel in op zoek naar de lift naar beneden, nou die hebben ze goed verstopt moet ik zeggen want het kost echt moeite om het ding te vinden, om maar niet te spreken van de lange wachttijden tot er eindelijk één van de twee liften komt, de andere is defect. Als die ene dan komt kunnen wij er niet meer bij in want er staan al twee kinderwagens in met nog een aantal andere mensen, en er kunnen maar 15 personen in het op en neer ding. Eindelijk zijn we dan aan de beurt, maar de lift werkt een programma af, die door de mensen die instappen word ingegeven, want direct als je instapt moet je de verdieping intoetsen waar je naar toe wilt.
Na wat op en neer geweest te zijn komen we dan eindelijk in de supermarkt aan.
We zoeken alle producten die we nodig hebben bijelkaar, en dat duurt best lang want je moet zoeken om wat je nodig bent, maar ook goed kijken wat voor brood je koopt, want je wilt liever niet van die zure broden hebben maar gewoon een soort volkoren.
Als we dan vervolgens weer bij de lift komen, krijgen we weer hetzelfde, lang wachten en een paar keer niet mee kunnen, maar na een 10 minuten staan we weer bovengronds en kunnen we op weg naar de boot. Eerst maar eens zien welke richting we op moeten want ik had het wel goed in mijn hoofd geprent, maar door al die omleidingen door werkzaamheden overal, ben ik toch min of meer de kluts kwijt. Aafke heeft goed opgelet onderweg, en weet dus feilloos de weg naar de boot terug te vinden. Als we daar dan zijn moeten we eerst de boel opruimen die we meegenomen hebben uit de groceryshop van Hemköp, en als dat achter de rug is doen we een bakje. Dan gaat de kleine naar bed, maar dat is van korte duur, want ze heeft de luier vol gepoept, en dus moet die eerst weer verschoont worden.
Dan gaan we een wandeling maken, want hier vlakbij ligt een driemaster en als ik het goed heb is die te bezichtigen, dus dat lijkt ons wel wat. We zijn nog maar net weg of het begint te regenen, we hadden de bui wel zien aankomen, maar omdat we toch binnen in het schip zouden zijn was dat geen probleem.
Enfin als we daar tussen de druppen door aankomen blijkt het een hotelschip te zijn en geen schip wat je kunt bezichtigen. Dus gaan we maar even schuilen onder een grootte boom en onder de meegebrachte paraplu's. Dan besluiten we om dan maar de andere kant op te gaan om even te kijken naar het pretpark wat zich daar even verder om de hoek bevind, je hoort ze van ver al gillen, want het zijn een aantal heftige atractie's die er staan, waarbij Slagharen vergeleken niks bij is. Als we die kant dan een eindje uit zijn begint het weer te regenen, en niet zo zuinig ook, gelukkig komen we net langs een restaurant, waar ze buiten een overdekte koffie en theedrinkerij hebben. Daar schuilen we dan ook zolang maar onder, voor ongeveer een halfuur, en dan houd het eindelijk op met regenen en lopen we verder. Aangezien Ariane wat slaperig word gaan we aan het einde van de kade waar allemaal schepen liggen afgemeerd met het achtereind naar de wal, en voor aan een dukdolf, of een grote hekankerboei vastliggen terug naar de boot.
Deze schepen waar ik het over had zijn eigenlijk allemaal woonschepen, en dat zie je in meer steden. Als we weer teruglopen naar de boot, komen we in het park langs een zeemeeuw die plat op de grond zit, nog geen 3 meter vanaf het pad, we blijven staan, omdat een meeuw je meestal niet zo dichtbij laat komen en ik doe een stap in zijn richting waarop hij dan toch opvliegt, en wat zien we, drie jonge kuikens dicht tegen elkaar aan, en hun krijsende moeder erboven te vliegen. Nou ik heb nog nooit een stel meeuwen gezien dat zo dichtbij de mensen z'n jongen grootbrengt.
Als we dan weer op de boot zijn, en we met het eten bezig zijn word er op de boot geklopt, ik denk in eerste instantie dat het de buurman van het schip hier naast is, maar het is een van de bestuursleden van de vereniging van de booteigenaren hier, en die zegt dat we hier niet mogen liggen. Ik leg hem de situatie uit, dat wij hier even neergestreken zijn om onze kinderen van de trein te halen, en dat we na gegeten te hebben weer weggaan. De man maakt verder geen problemen en gaat weer weg. Als we dan gegeten hebben en de afwas hebben gedaan gooien we los en gaan naar de vlakbij gelegen jachthaven waar we aan de buitenkant vastmaken, omdat ik de ingang van de haven maar erg nauw vind, en liever aan deze steiger ga liggen. Ik laat de boot tussen een groot motorjacht en een groot zeiljacht van Hugo Boss naar de steiger deinzen, en dat gaat perfect, het is echter wel lagerwal maar ik heb rekening gehouden met het schroefeffect en daardoor moet wegvaren geen problemen geven. De Hugo Boss is een snel jacht van hightec materiaal met daggerboards, en zwarte kevlarzeilen, achterop hangt een britse vlag. Er zullen wel wedstrijden zijn hier in de buurt. Het ligt hier niet zo comfortabel, maar dat nemen we maar voor lief en het varen met al die rondvaartboten houd op een gegeven moment ook wel op. Even later komt de havenmeesteres, en die verwacht mij over een kwartier in haar kantoor om te betalen. Ik maak nog even een paar regels van mijn blog af, en ga dan daar naar toe. Ze vraagt 300 Sek voor één nacht, en daar zijn dan wel weer de WC's, en Douche's, en de wasmachine's bij inbegrepen wat ik een waardeloos systeem vind, want dan betaal je voor zaken waar je waarschijnlijk niet allemaal gebruik van maakt. Om een uur of 10 moet er nog een spelletje worden gespeeld "Double Trouble" uiteraard. Marina en ik winnen, maar we spelen morgen de revanchewedstrijd want anders word het te laat.
We gaan dan ook maar naar bed, en morgen gaan we naar het Wasa museum wat hier dichtbij is, ook zijn daar nog een paar andere schepen te bezichtigen maar dat zien we morgen wel.
Verstuurd vanaf mijn iPad
Geen opmerkingen:
Een reactie posten