Bezoek aan het Wasa Museum op 15-06-2013

Vanmorgen zijn we al weer vroeg bij de pinken, want Aafke is om zes uur al wakker, en gaat even kijken of Ariane al wakker is, nou die is inderdaad zo helder wakker als het maar kan, en dus neemt ze haar mee bij ons in bed, wat natuurlijk hardstikke mooi is, alleen doet ze niks anders dan kraaien, en met haar beentje's schoppen. Dus van slapen komt niks meer, en we gaan er dan ook maar om halfacht uit. Na de ochtendgymnastiek van wassen en aankleden, gaan we met z'n allen gezellig ontbijten. Als we dan alles weer aan de kant hebben , maken we ons op om naar het museum te gaan waar de Vasa ( wij zeggen Wasa ) ligt. Het schip was gebouwd 395 jaar geleden, en kapseisde na 1000 meter te hebben gezeild, en heeft in totaal 333 jaar onder water gelegen, waar het doordat het brak water was redelijk behouden is gebleven. Het schip is een uniek exemplaar omdat het de enige in zijn soort is dat nog compleet te bewonderen is, want alle soortgelijke schepen zijn of allemaal vergaan, of verbrand, of aan gort geschoten tijdens oorlogen. Het is natuurlijk een gigantische klus geweest om het schip te lichten en te vervoeren en om alle delen die er in loop der jaren zijn ingestort, weer als een driedementionale puzzel weer inelkaar te zetten, en ook te conserveren, zodat het rottingsproces 

niet verder kan gaan, echter dat gaat het wel, er komt een dag dat de Wasa er niet meer zal zijn want bij het conserveren zijn niet de juiste middelen gebruikt, maar daar kwam men later pas achter.

Ook is er 333 jaar lang alle vuil uit de stad wat toen nog gewoon in zee werd geloosd bovenop gekomen en dat heeft het hout geen goed gedaan.

Het heeft op mij wel een enorme indruk achtergelaten, als je kijkt hoe een dergelijk schip gebouwd is en wat er niet allemaal aan beeldhouwwerk aan zit dat is gewoon ongelooflijk .

We zijn dan ook drie en een half uur binnen geweest, en hebben vanaf alle zeven verdiepingen het schip aan de buitenkant bekeken, binnen uiteraard niet, want dat zou met al die duizenden mensen die er jaarlijks komen niet goed zijn voor het behoud ervan. Er zijn echter in andere afdelingen wel vertrekken nagebouwd om je een indruk te geven in wat voor omstandigheden er werd geleefd, en dat was erbarmelijk en dus was het in die tijd ook geen wonder dat er veel ziekten uitbraken, zoals thyves, en cholera. Het museumbezoek was al met al de 130 Sek waard. ( 16 euro  ) .

Dan lopen we als we het museum hebben verlaten ook nog even naar die grote kerk, die later blijkt helemaal geen kerk te zijn maar een historisch museum, daar kwamen we er ook achter dat Stockholm 67 musea heeft !! .dus geen beginnen aan. Als we terug lopen nemen we een ijsje en na die te hebben opgelikt gaan we naar de boot terug, onderweg bekijken we nog wel een torpedobootjager, en een hal vol met oude houten plezierjachten, allemaal gratis te bezichtigen.

Dan gaan we nadat we wat gegeten en gedronken hebben op reis naar Finland, maar voor we daar aankomen hebben we nog twee stopovers in Zweden. We moteren eerst even een stuk om uit de drukke havenstad weg te komen en dat gaat soms tekeer, want ze varen hier allemaal als gekken, hekgolven soms van een meter hoog, en dan overdrijf ik niet. Dus is het net een kermisatractie, maar als we wat verder van de stad zijn word het rustiger. Na een paar mijl rollen we de genua af en zetten we de motor uit, maar als we dan een poosje gezeild hebben gaat de vaart er weer wat uit, en starten we de motor maar weer. Maar als we dan later op wat ruimer water komen en een redelijke koers kunnen varen gaan we weer verder op zeil. Op een gegeven moment komen we bij een Kasteel uit waar we omheen moeten zeilen, en als we er dan voorbij zijn gaat het vaarwater naar links, en kunnen we met moeite de volgende tonnen halen en die liggen erg dicht bijelkaar. Als we er dan op nog z'on 100 meter vandaan zijn zeggen John en Marina, Pa pas op want er komt van de andere kant 
rondvaartboot aan en die wil ook door dat kleine gaatje. Ik bekijk de situatie even, en ga dan gauw de stuurautomaat er af doen want anders zou het wel eens verkeerd kunnen gaan en geef John de opdracht om de motor vlug te starten. Ik neem nu zelf het roer in handen, en omdat we allebei door dat gaatje moeten zit er niks anders voor mij op om de keerkoppeling in z'n achteruit te zetten en de boot onder zeil af te remmen en dan proberen de veerboot niet te raken, en ook niet aan de grond te lopen, want achter de rode boei is het 1,6 m diep. De veerboot verminderd, noch z'n vaart, noch z'n koers, en schiet ons rakelings voorbij, waarbij wij echter geen enkel gevaar liepen, omdat ik op dat moment stil lag, maar zodra hij voorbij is geef ik gas, en gooi ik het roer om naar bakboord zodat we niet bovenop de boei lopen. John roept nog wat opwekkende woorden naar de stuurman van de veerboot, maar die hoort het toch niet. Enfin, al met al was dat wel even stressen, maar het is weer voorbij, en geen schade, maar het is wel erg goed opletten geblazen hier met al die Veerboten.

Ook komen we weer een Aalschoverkolonie tegen en die was verdeeld over vier eilandje's.

Als we er weer voorbij zijn ruiken we weer die vieze vis en poeplucht van die zwarte vogels.

We gaan nu serieus uitkijken naar een plekje voor de nacht, en als we er een gevonden hebben ga ik alvast die richting wat aanhouden, want er komt ons een groot cruiseschip achterop.

Als ik weer achteromkijk zie ik dat het cruiseschip een koers vaart die eigenlijk niet kan want zo gaat ie de rotsen op, even later zie ik ook waarom hij dat deed, hij liet de mensen even van dichtbij van de Aalscholverkolonie genieten. Nu ligt hij weer op koers en gaat hij ons aan bakboord voorbij. Ook hebben we net ons eten op, en dat was Spaghettie met in stukje's gesneden gehakballen uit blik erbij, nou dat kunnen we wel eens weer doen want dat smaakte prima. Even later zijn we bij ons ankerplekje wat ik op de kaart zag, de diepte is 8,5 meter en we steken 30 meter ketting. Na er even flink aan te hebben getrokken ben ik er van overtuigd dat we vast liggen, maar zet wel even alle alarms die we hebben aan.

John en Marina gaan nog even met de rubberboot op stap en komen na een goed uur weer terug met bulten aan het hoofd vanwege de muggen die er in het bos waren. Aafke heeft zich op haar puzzelboek gestort en ik werk mijn weblog ff bij.

Morgen gaan we op weg naar het eiland Arholmen om dan maandag over te steken naar Mariehamn in Åland ( finland )Vdrranmorgen zijn we al weer vroeg bij de pinken, want Aafke is om zes uur al wakker, en gaat even kijken of Ariane al wakker is, nou die is inderdaad zo helder wakker als het maar kan, en dus neemt ze haar mee bij ons in bed, wat natuurlijk hardstikke mooi is, alleen doet ze niks anders dan kraaien, en met haar beentje's schoppen. Dus van slapen komt niks meer, en we gaan er dan ook maar om halfacht uit. Na de ochtendgymnastiek van wassen en aankleden, gaan we met z'n allen gezellig ontbijten. Als we dan alles weer aan de kant hebben , maken we ons op om naar het museum te gaan waar de Vasa ( wij zeggen Wasa ) ligt. Het schip was gebouwd 395 jaar geleden, en kapseisde na 1000 meter te hebben gezeild, en heeft in totaal 333 jaar onder water gelegen, waar het doordat het brak water was redelijk behouden is gebleven. Het schip is een uniek exemplaar omdat het de enige in zijn soort is dat nog compleet te bewonderen is, want alle soortgelijke schepen zijn of allemaal vergaan, of verbrand, of aan gort geschoten tijdens oorlogen. Het is natuurlijk een gigantische klus geweest om het schip te lichten en te vervoeren en om alle delen die er in loop der jaren zijn ingestort, weer als een driedementionale puzzel weer inelkaar te zetten, en ook te conserveren, zodat het rottingsproces 

niet verder kan gaan, echter dat gaat het wel, er komt een dag dat de Wasa er niet meer zal zijn want bij het conserveren zijn niet de juiste middelen gebruikt, maar daar kwam men later pas achter.

Ook is er 333 jaar lang alle vuil uit de stad wat toen nog gewoon in zee werd geloosd bovenop gekomen en dat heeft het hout geen goed gedaan.

Het heeft op mij wel een enorme indruk achtergelaten, als je kijkt hoe een dergelijk schip gebouwd is en wat er niet allemaal aan beeldhouwwerk aan zit dat is gewoon ongelooflijk .

We zijn dan ook drie en een half uur binnen geweest, en hebben vanaf alle zeven verdiepingen het schip aan de buitenkant bekeken, binnen uiteraard niet, want dat zou met al die duizenden mensen die er jaarlijks komen niet goed zijn voor het behoud ervan. Er zijn echter in andere afdelingen wel vertrekken nagebouwd om je een indruk te geven in wat voor omstandigheden er werd geleefd, en dat was erbarmelijk en dus was het in die tijd ook geen wonder dat er veel ziekten uitbraken, zoals thyves, en cholera. Het museumbezoek was al met al de 130 Sek waard. ( 16 euro  ) .

Dan lopen we als we het museum hebben verlaten ook nog even naar die grote kerk, die later blijkt helemaal geen kerk te zijn maar een historisch museum, daar kwamen we er ook achter dat Stockholm 67 musea heeft !! .dus geen beginnen aan. Als we terug lopen nemen we een ijsje en na die te hebben opgelikt gaan we naar de boot terug, onderweg bekijken we nog wel een torpedobootjager, en een hal vol met oude houten plezierjachten, allemaal gratis te bezichtigen.

Dan gaan we nadat we wat gegeten en gedronken hebben op reis naar Finland, maar voor we daar aankomen hebben we nog twee stopovers in Zweden. We moteren eerst even een stuk om uit de drukke havenstad weg te komen en dat gaat soms tekeer, want ze varen hier allemaal als gekken, hekgolven soms van een meter hoog, en dan overdrijf ik niet. Dus is het net een kermisatractie, maar als we wat verder van de stad zijn word het rustiger. Na een paar mijl rollen we de genua af en zetten we de motor uit, maar als we dan een poosje gezeild hebben gaat de vaart er weer wat uit, en starten we de motor maar weer. Maar als we dan later op wat ruimer water komen en een redelijke koers kunnen varen gaan we weer verder op zeil. Op een gegeven moment komen we bij een Kasteel uit waar we omheen moeten zeilen, en als we er dan voorbij zijn gaat het vaarwater naar links, en kunnen we met moeite de volgende tonnen halen en die liggen erg dicht bijelkaar. Als we er dan op nog z'on 100 meter vandaan zijn zeggen John en Marina, Pa pas op want er komt van de andere kant een rondvaartboot aan en die wil ook door dat kleine gaatje. Ik bekijk de situatie even, en ga dan gauw de stuurautomaat er af doen want anders zou het wel eens verkeerd kunnen gaan en geef John de opdracht om de motor vlug te starten. Ik neem nu zelf het roer in handen, en omdat we allebei door dat gaatje moeten zit er niks anders voor mij op om de keerkoppeling in z'n achteruit te zetten en de boot onder zeil af te remmen en dan proberen de veerboot niet te raken, en ook niet aan de grond te lopen, want achter de rode boei is het 1,6 m diep. De veerboot verminderd, noch z'n vaart, noch z'n koers, en schiet ons rakelings voorbij, waarbij wij echter geen enkel gevaar liepen, omdat ik op dat moment stil lag, maar zodra hij voorbij is geef ik gas, en gooi ik het roer om naar bakboord zodat we niet bovenop de boei lopen. John roept nog wat opwekkende woorden naar de stuurman van de veerboot, maar die hoort het toch niet. Enfin, al met al was dat wel even stressen, maar het is weer voorbij, en geen schade, maar het is wel erg goed opletten geblazen hier met al die Veerboten.

Ook komen we weer een Aalschoverkolonie tegen en die was verdeeld over vier eilandje's.

Als we er weer voorbij zijn ruiken we weer die vieze vis en poeplucht van die zwarte vogels.

We gaan nu serieus uitkijken naar een plekje voor de nacht, en als we er een gevonden hebben ga ik alvast die richting wat aanhouden, want er komt ons een groot cruiseschip achterop.

Als ik weer achteromkijk zie ik dat het cruiseschip een koers vaart die eigenlijk niet kan want zo gaat ie de rotsen op, even later zie ik ook waarom hij dat deed, hij liet de mensen even van dichtbij van de Aalscholverkolonie genieten. Nu ligt hij weer op koers en gaat hij ons aan bakboord voorbij. Ook hebben we net ons eten op, en dat was Spaghettie met in stukje's gesneden gehakballen uit blik erbij, nou dat kunnen we wel eens weer doen want dat smaakte prima. Even later zijn we bij ons ankerplekje wat ik op de kaart zag, de diepte is 8,5 meter en we steken 30 meter ketting. Na er even flink aan te hebben getrokken ben ik er van overtuigd dat we vast liggen, maar zet wel even alle alarms die we hebben aan.

John en Marina gaan nog even met de rubberboot op stap en komen na een goed uur weer terug met bulten aan het hoofd vanwege de muggen die er in het bos waren. Aafke heeft zich op haar puzzelboek gestort en ik werk mijn weblog ff bij.

Morgen gaan we op weg naar het eiland Arholmen om dan maandag over te steken naar Mariehamn in Åland ( finland )

Verstuurd vanaf mijn iPad